‘Ik weet wel waar jij op zit te meppen!’ De getatoeëerde atlete die nog aan het chillen is na haar paaldansworkshop roept het speels naar haar vriendin, die een stevige linkse directe op mijn bokshandschoen heeft laten landen. ‘Nou en of.’ roept ze terug. Ze lacht er vriendelijk bij. Ik weet dat ik haar meppen niet persoonlijk op hoef te vatten, maar dat er een dingetje uit haar recente verleden speelt. Ik mag bovendien zo terugslaan. En ik sla toch lekker harder.
We staan, met tien anderen, op een zonnige weide op Texel en doen mee aan een workshop ‘Mindful boksen‘. Ik had me ervoor ingeschreven omdat het mij het toppunt van idiotie leek: de combinatie van het nogal modieuze woord ‘mindful’ met zoiets aards als boksen. Halverwege het uur ben ik mijn reserves kwijt. Zweet gutst op deze laatste dag van de zomer langs onze ruggen na een paar minuten zijwaarts springen à la Mohamed Ali. Dan moet het zwaarste nog komen.
Emplacement sympa
Zo kom je er eigenlijk best snel achter wat mindfulness ook alweer was: jezelf leegmaken en slechts op één taak focussen, in dit geval het zo precies mogelijk richten van de gehandschoende vuisten op de handschoen van de tegenstander. Welkom bij de meiden van Los, een frisse tweeling met Rotterdamse roots die nu een proeve van hun werk geeft op het Tipitoefestival op Texel.
TipiToe is nieuw. In het groeiende aanbod van food- en feestfestivals zijn er nog niet veel die puur op yoga en aanverwante gezondheidszaken focussen. Reden genoeg om namens de FestivalAtlas eens te gaan kijken op Texel, waar het tweedaagse gebeuren plaatsvindt op een buitengewoon toffe locatie. Landgoed De Bonte Belevenis is een oude boerderij die er zelf niet eens zo mooi uitziet, maar wel gelegen is op een stuk grond met geitenweides, eendenvijvers, verdwaaltuinen en een eigen brouwerij en distilleerderij. Het vakantiegevoel is er ingebouwd en de losse tenten en stalletjes van Tipitoe passen er als vanzelfsprekend in het landschap.
Hier kunnen we terecht voor tientallen sessies, waaronder een workshop ‘Motherhood & health’, een cacaoceremonie, iets met ‘stemverruiming’ of ‘Towel Twist Therapy’. Ook kun je er biologisch geteelde cranberryplantjes kopen, die na vijf jaar in Rhododendrongrond hun eerste heilzame oogst zullen leveren.
Vin en bord de mer
Initiatiefnemer van TipiToe is Jeanine de Hoo, zelf actief in de coaching en persoonlijke ontwikkeling. ‘Na een heftige tijd rond de geboorte van mijn zoon wilde ik het roer omgooien’, vertelt ze, terwijl we aan de centrale kassatafel zitten. ‘Ik had behoefte aan nieuwe inspiratie. Zo ontstond het idee voor een yogafestival.’ Omdat ze zelf geen ervaring heeft met festivalorganisatie, schakelde ze een vriendin van haar in, Valerie Jongeneel. Jongeneel heeft inmiddels al een naam opgebouwd met festivals op Texel. Ze is verantwoordelijk voor onder meer het Beach Foodfestival, Wijn aan Zee et le Filmfoodfestival. ‘Ik doe dus veel in de foodsector, en dan was dit wel iets anders, maar het bevalt me tot nu toe beter dan ik had verwacht.’
Het speciale zit hem, behalve in de locatie, in het programma, vertelt Jeanine: ‘Ik ben gaan kijken naar het aanbod van healing en persoonlijke ontwikkeling waar ik al in thuis ben. Ik heb een programma samengesteld dat zo creatief, divers en onderscheidend mogelijk is. Er is zo ontzettend veel op het gebied van de alternatieve genezing en persoonlijke ontwikkeling. Dat is allemaal van hoog niveau, maar om een keuze te maken is het lastig. Het is nergens allemaal in één festival in al zijn vormen te bezoeken. Hier kan je echt van alles proeven. Hier doe je een workshop TRE (Tension & Trauma Release Exercises. WS), omdat je niet weet wat het is, en je dus zelf kunt ervaren wat er gebeurt. Dat geldt ook voor yoga. Dus als je geïnteresseerd bent, maar nog niet overal wat van af weet is dit een goede manier om het te leren kennen.’
L'ivraie et le blé
Een soort markt dus. Dan is het wel belangrijk dat er geen charlatans tussen zitten. Hoe scheidt TipiToe het kaf van het koren? ‘Nu zijn het voor zeventig procent mensen die ik persoonlijk ken, via trainingen die ik heb gevolgd of uit samenwerkingen.’ Valerie Jongeneel vult aan: Wat we niet kenden, hebben we zelf geprobeerd. Ik ben naar dingen geweest, die ik nog nooit had meegemaakt. Ik wil niets aanbieden waar ik niet zelf achter kan staan. Natuurlijk is er ook een hoop onzin, en dat wilden we wel voorkomen. Wat er staat is top of the bill van het eiland en van wat er aan de overkant beschikbaar is.’
Het is niet alleen een reclamepraatje, haar reputatie is er ook mee gemoeid: ‘Eigenlijk is de tactiek hetzelfde als bij het opzetten van een foodfestival. Dan moeten de chefs van tevoren hun gerechten laten toetsen, hun hoofdingrediënten aangeven en ook de afkomst moet tot in detail bekend zijn. Dus niet ‘vlees van een slager op texel’. Dat is niet genoeg. We praten met open blik heel kritisch over het aanbod. Ook om te zorgen dat het gevarieerd genoeg is, en we geen dubbelingen hebben.’
Recouvrement des coûts
Zo komt het aanbod ook over. Geen enkele yogavorm is hetzelfde, en de kraampjes bieden alles van zweverig religieus (een kraampje waar contact met de kern van alles wordt beloofd) tot serious gaming, waarbij je op een speelse manier ontdekt hoe moeilijk het is om de wereldproblemen aan te pakken met de middelen, maar vooral ook de voorkeuren die je zelf hebt.
De workshops, zoals dat mindful boksen en de op een andere manier weer heel opwekkende mindful wandeling waar ik de geur van de Texelse hei weer leer ruiken, zijn niet kostendekkend voor de aanbieders, vertelt Valerie Jongeneel: ‘iedereen doet hier een stapje vooruit. Dat is de gedachte. Het is een eerste editie en we hebben ervoor gekozen om een betaalbaar, toegankelijk festival te creëren, dus niet met een ticketprijs van 100 euro entree, maar gratis. We wilden dat iedereen het als een proeftuin kon ervaren, dus we zitten er allemaal met een gedeeld risico in. Waarbij de nadruk wel op ons risico ligt. Eigenlijk zijn het losse economietjes. De foodcourt moet zijn eigen onkosten van stroom en water kunnen dekken. Zo zitten er meer modelletjes in.’
Op dat moment klinkt er geluid van brekend serviesgoed. Valerie Jongenelen veert op: ‘er zijn daar kinderen aan het spelen, waarschijnlijk moeten we even ingrijpen voor er gewonden vallen!’ Jeanine de Hoog blijft kalm. Ze heeft gezien waar het geluid van brekend glas vandaan kwam: ‘Geen paniek, dat is de workshop glaslopen. Alles onder controle.’ ‘Zo zie je’ zegt Valerie Jongeneel met een glimlach: ‘Zij zit in de programmering en ik doe de veiligheid en de praktijk.’
Choix du stress
Vraag is nog wanneer dit festival geslaagd is te noemen. Voor Valerie Jongeneel kan het al niet meer stuk ‘al weten we over twee weken pas of we het financieel redden.’ Haar gevoel van succes zit hem toch vooral in de sfeer en de bezoekers: ‘Ik kwam net in de Healing Garden en daar stonden twee meiden rond te kijken met een soort van keuzestress, omdat ze niet wisten wat ze moesten doen. Ik vroeg, kan ik je ergens mee helpen, en luisterde naar hun verhaal. Ze dankten me persoonlijk voor het feit dat ik dit heb georganiseerd. Een van hen zei: ik wil al heel lang dit soort dingen gaan doen. Dat ging over de Tarot-reading en Akasha. Een van hen had het geld niet, en de ander de tijd niet, en nu was alles bij elkaar en konden ze met hun tweeën gewoon een weekend lang allerlei dingen uitproberen. Die zijn dan dus superdankbaar. En ook: als ik daar een paar kinderen zie springen en moeders kan daardoor lekker even in een yogapose zitten, dan is dat ook geslaagd.’
Daarmee is de grotendeels vrouwelijke doelgroep wel gedefinieerd, van jong en dynamisch tot volwassen en toe aan wat verdieping. ’s Avonds komen de mannen erbij, voor de lezingen en het voortreffelijke lokale bier in de foodcourt. Meestal zijn het locals of vaste eilandgasten. De laatste boot terug naar ‘De Overkant’ gaat immers al om negen uur.
Chaussettes en laine de chèvre
De sfeer is opvallend aards, voor een yogafestival. Ik had meer hippies verwacht, zeg ik. ‘Hippie in de zin van het zweverige?’ vraagt Valerie. ‘Dat hebben we wel, maar het is niet overheersend. Er zijn ook heel veel diertjes.’ We lachen, zojuist viel een nogal zelfbewuste eend aan op de picknick van een paar gasten. ‘Yoga is natuurlijk ook veel meer mainstream geworden, de laatste tijd.’ vult Jeanine aan. ‘Daarmee komen ook alle andere vormen die minder bekend zijn dan yoga, maar wel verwant, meer onder de aandacht. Het is ook het doel van dit festival om dat bekender te maken, en meer toegankelijk. Zonder dat geitenwollensokkenimago.
Voor de harde zakelijke kant van één ander deed Valerie Jongeneel goed aan planning: ‘We kijken naar de periode en de kerncijfers van de bezoekers aan het eiland. Je kijkt ook welk percentage van jouw doelgroep op dat moment aanwezig is. Dat is heel technisch en helemaal niet leuk, dus dat laat je snel weer los, en dan ga je kijken wat een fijne periode is om iets te organiseren.’ Tegen Jeanine de Hoog: ‘Jij hebt zelfs nog naar de maanstanden gekeken.’
‘Ja’, zegt De Hoog met een brede glimlach: ‘Dit is de tijd van de nieuwe maan, van nieuwe dingen ondernemen, een nieuwe periode die aanbreekt.’
Bon à savoir
Français 
Nederlands 
English (UK) 
