Je moet wat met die nieuwe media. Al zijn er dichters en schrijvers die walgen van alles wat meer blieft te zijn dan schaarse inkt op wit papier. Voor de groep innovators heeft het letterenfonds samen met het Amsterdamse Stedelijk Museum en het stimuleringsfonds creatieve industrie een project opgezet. Schrijvers en dichters krijgen een paar duizend euro p.p. om samen met ontwerpers en mediakunstenaar iets tot stand te brengen wat er tot nu toe nog niet was.
Dan kan het gaan om interactieve audiowandelingen, interactieve websites, maffe apps die gedichten genereren op een 2.0 manier en een gedicht dat alleen bekeken kan worden met de Oculus Rift, dat VR-toestel dat mensen in hun luie stoel hoogtevrees kan bezorgen.
Ik vind het spannend, al is nog geen van de projecten echt af. De vraag is natuurlijk wel: wat levert het uiteindelijk op? Zou de kunst, en dan vooral dat kleine ondersgeschoven broertje: de poëzie, in staat zijn om ons de weg te wijzen naar een creatievere toekomst voor de nieuwe media? Is dit het begin van een revolutie
We beperken ons even tot de beelden:
Live is Mark Boog heerlijk met zijn appje. Vooral omdat het woord 404 – Error zo zelden in een gedicht klinkt:
Een website die vooral een website is, maar die daardoor wel iets bijzonders kan worden, zonder echt interactief te worden, behalve dat je het terrein kunt verkennen, is het project “Binnen de Muren”
Deze poeziegenerator van Mark Boog mag geen poëziegenerator lijken:
Pauline Genee wil heel weinig kwijt over haar project, dat heel spannend belooft te worden:
De meeste toeters en bellen zitten aan het gedicht “Zonder Handen” van Mischa Hamel:
Meer weten over de projecten?
http://stimuleringsfonds.nl/nl/toekenningen/literatuur_op_het_scherm_dichtbij_/ http://stimuleringsfonds.nl/nl/toekenningen/literatuur_op_het_scherm_laatste_woord/ http://stimuleringsfonds.nl/nl/toekenningen/literatuur_op_het_scherm_het_land_binnen_de_muren/ http://stimuleringsfonds.nl/nl/toekenningen/literatuur_op_het_scherm_zonder_handen/