Hoe is het om wat je doorgaans met een grote groep mensen ondergaat in je eentje mee te maken? Zweedse televisie zocht het uit. Met als grootste finale een optreden van Bob Dylan voor één fan.
Bij veel popconcerten is het druk. Erg druk. En dan ben je maar al te vaak ook nog eens omringd door mensen die
(a) alleen maar met elkaar aan het praten zijn
(b) loeihard en gruwelijk vals mee brullen en bovenal
(c) druk zijn met mobieltjes om tenenkrommend slechte filmpjes op hun facebookpagina te kunnen zetten, louter om vrienden te laten weten dat zij erbij waren – en om zichzelf daaraan te herinneren, want door het gezwaai met het mobieltje hebben ze zelf het concert ook gemist.
Hoe heerlijk moet het daarom zijn om zonder al die andere mensen naar jouw held te kunnen kijken. En het blijkt geen grap!
Daar zit je dan. In een lege zaal en dan begint de levende legende te spelen, speciaal voor jou. Ga je klappen, ga je juichen? Is het eigenlijk wel leuk?
Nederlands 
English (UK) 
Français 
