Afrika is een gevoel, zegt de voormalig Afrikaanse schrijver op Writers Unlimited

Nii Ayikwei Parks wil een boek schrijven waarin slechte plekken in Afrika worden beschreven als ideaal, zodat mensen die zijn boeken als reisgids gebruiken worden overvallen en beroofd en zo zullen leren wat fictie is. Met deze humorvolle statement brengt de in Engeland wonende en geboren schrijver, die zijn jeugd met zijn Ghanese ouders in Ghana doorbracht, wat lucht in de avond op Writers Unlimited..

Over schrijvers die vroeger Afrikaans werden genoemd moest het gaan, en de leiding zou in handen zijn van David van Reybrouck, die in het programmaboek Afrika-liefhebber wordt genoemd. Waar hij een beetje ongemakkelijk van werd. Want al teveel nadruk op Afrika als een romatisch soort verzamelplaats van alles wat arm en derde wereld is, daar hebben de schrijvers die hier bij elkaar zitten geen zin in. David van Reybrouck net zo min als Parks en Mengiste, zijn twee gesprekspartners.

Parks is er uitgesproken over. Afrika is wel degelijk een belezen werelddeel. Het is een mythe dat er geen lezers zijn in Afrika. Elk boek wordt door zeker twintig mensen gelezen. Er is alleen geen geld om nieuwe boeken te kopen. Het is dit soort kernachtige uitspraken waarmee de discussie levendig wordt gehouden. Maar ontkennen dat er iets Afrikaans zit in zijn werk, gaat ook hem te ver. Het heeft alleen niets te maken met huidskleur of taal. Afrika zit volgens Nii Ayikwei in wat je geroken hebt, waar je gelopen hebt, wat je gezien en gevoeld hebt en hoe dat doorwerkt in je schrijverschap. Dan kan het dus ook gaan over blanke Afrikanen.

Maaza Mengiste, de andere zogenaamd voormalig Afrikaanse schrijfster in dit debat op Writers Unlimited heeft vooral naam gemaakt met haar boek en artikelen over Ethiopische vluchtelingen. Dat maakt haar volgens velen tot een Afrikaanse schrijfster, hoewel ze haar hele leven in New York gewoond heeft.

‘Ik ben even vrij om over alles te schrijven als ieder ander’, zegt ze. ‘Schrijven is totale vrijheid. Mijn eerste boek ging over jazzmuzikanten in Detroit. Als dat eerst was uitgegeven, vóór  mijn boeken over Ethiopië, was ik dan een Afrikaanse schrijver geweest?’