We kijken te weinig naar boven. Misschien doen we wel eens een snelle blik naar de horizon om te zien of die bui nu echt onze terrasmiddag in het water gaat laten vallen, maar dat is niet het kijken om het kijken. En dat heb ik kunnen doen dankzij de mensen van BLOOS. In het Bossche Zuiderpark hebben ze een installatie opgebouwd met dingen die zijn gemaakt om in te luisteren. Iets wat we natuurlijk ook veel te weinig doen. Omdat ik op mijn rug in een halve badkuip terechtkwam, kon ik dat combineren met naar de wolken kijken. Gelaagd, dreigend en in verschillende richtingen bewegend, afhankelijk van de hoogtevreeswekkende diepte van onze atmosfeer.
Ondertussen klonk op mijn oren de fijne stem van een oudere man die vertelde over zijn geschiedenis als homo in een land waar je tot niet zo heel lang geleden nog gratis kon worden gearresteerd voor het vasthouden van een hand: Nederland. Een heel prettige ervaring, zo’n podcast, en omdat ze ook nog hele zware dekens op me legden ervoer ik het prettige comfort van de beperking. Want zulk inbakeren is dus heel rustgevend, ook voor volwassen baby’s als ik.
Talkshow
Luisteren is ook een van de talenten waarmee Oscar Kocken al jarenlang harten weet te veroveren. Het begon ooit met Zomaargasten, waarin hij samen met cabaretier Patrick Nederkoorn willekeurige mensen uit het publiek een half uurtje lang Zomergast liet zijn, terwijl er achter de schermen druk werd gegoogled om relevant beeldmateriaal bij diens verhaal te zoeken en vertonen.
Kockens leven viel stil in maart vorig jaar vanwege Corona. Hij vertelde daarover in een podcast op deze site, die je hier nog kunt beluisteren. Mede dankzij die opname bedacht hij dat het een goed idee zou zijn om het idee van Zomaargasten te verplaatsen naar een online omgeving. Zo ontstond een serie online talkshows die, net als Zomaargasten, werd bepaald door toeval. Het leverde soms hele mooie ontmoetingen op. In zijn talkshow De Leken toont hij nu hoogtepunten uit die online serie, in een live setting.
Bitterballen
Omdat het ook het jaar van het klooster schijnt te zijn, was een en ander in de grootste tent van het Zuiderpark in een kerkelijke setting gezet. Eerste gast was ook een lokale abt, die zijn praatje goed klaar had. Dat was ook een beetje het probleem met De Leken. Alle gasten hadden hun verhaal wel zo’n beetje klaar, op muzikante Iris Penning en schrijver Daan Windhorst na, die al improviserend de boel van een lichte – of meditatieve – toets voorzagen.
De té goede voorbereiding, de grote zaal en de setting in luie stoelen maakten van De Leken niet het laagdrempelige feestje waar Kocken doorgaans zo sterk in is. We zaten nu eerder op de afsluitingssessie van een congres voor personeelsfunctionarissen, wat misschien ook kwam omdat er nog een bijdrage was van een junior van een groot adviesbureau, die aantoonde in ieder geval al het jargon te beheersen. Het werd een beetje langdradig en voorspelbaar, zoals dat op die conferenties ook altijd gebeurt, wanneer de dagvoorzitter nog net een spreker te lang aan het woord laat voor we allemaal aan de bitterballen kunnen.
Verrotting
Gelukkig had ik die middag al culinair kunnen genieten van Balsam, een nieuw voedselmuziektheatergebeuren van de Vlaamse culinaire theatermakers Laika. Dit keer gaat het over alchemie, ofwel het zoeken naar het maken van goud uit lood of ander ‘waardeloos’ materiaal. Denk verrotting, denk moleculair koken, denk fermentatie en stikstof. En ruik rare luchten terwijl er hemelse muziek klinkt. Waar anders, dan op een festival als Boulevard maak je dat allemaal in één dag mee?
Nederlands 
English (UK) 
Français 
