Soms ontdek je ineens een pareltje van de cultuur, door de harde theatermarkt verbannen van de speellijsten. Zoals Wil van der Meer met zijn Franse chansonprogramma van vertaalde liedjes van Annie Schmidt.
Wil van der Meer is als acteur, zanger, regisseur en docent niet het eerste garnituur, maar even zo goed onmisbaar voor de Nederlandse cultuur.
De talloze, onmisbare rollen bewijzen het creatief talent van Wil, die velen dus wel vagelijk herkennen, maar niet bij naam. In vele musicals, films en toneelstukken (Nationale Toneel) was Wil van der Meer een steunpilaar. En dan, anno 2022, is hij één van de slachtoffers van de coronacrisis die de cultuursector extra hard treft.
Heeft met hulp van vertalers een programma gemaakt met Franstalige nummers van Hollandse liedjes van Annie (M.G.) Schmidt, afgewisseld met verhalen van zijn eigen jeugd en belevenissen met Annie. Want Wil was gedurende decennia een van de dierbare vrienden die haar vergezelden in Nederland en Zuid-Frankrijk. “We vertelden verhalen, lazen twaalf jaar wekelijks stukken voor bij Annie thuis in Rodenrijs, Amsterdam en Zuid-Frankrijk, lachten, maakten ruzie, en bereidden maaltijden.”
Wie verstaat er nog Frans?
“Een Soiree met Annie M.G.” zou op 1 april 2020 in première gaan in theater Bellevue in Amsterdam. Dan komt corona en de rest is geschiedenis, letterlijk voor Wil van der Meer zelf. De voorstelling belandt in de coulissen. Aan de moderne eisen qua diversiteit voldoet het programma waarschijnlijk niet, noch aan die van de overheersende marketing. Wie van de jongere generaties is nog geïnteresseerd in de persoon van Annie Schmidt? Wie verstaat er nog Frans?
Jammer, en onnodig. Wil van der Meer biedt op beeldscherm Nederlandse teksten van de vertaalde klassiekers als ‘Vluchten kan niet meer’. En vertelt in het Nederlands heerlijke anekdotes over Annie en haar omringende gezelschap en verbindt die met zijn eigen geschiedenis. Die er ook mag zijn, als negende kind van een gezin waar een vader en slager in het Zuid-Hollandse dorp Roelofarendsveen met straffe hand koeien slacht en de wind eronder houdt.
Dat levert prachtige anekdotes op over grote verbazing over, en straf voor Wil vanwege de doodzonde van het lezen van een boek; het onvermogen om met zoonliefs geaardheid (‘dat dingetje van jou’) om te gaan en tenslotte de taferelen rond het langdurige sterfbed van zijn moeder thuis.
Rodenrijs
Zo kwam ik er op een zaterdagavond ineens verzeild bij een besloten voorstelling ‘Een Soiree met Annie M.G.’ voor vrijwilligers van lokaal theatergezelschap Kunstklank in theater De Muze in Noordwijk. En genoot, van de eerste tot de laatste minuut, van Wil van der Meer en zijn pianist Hilmar Leujes.
En raakte nadien in gesprek met Wil over Annie en haar buurman en taxirijder, ene Piet van Leeuwen in Rodenrijs, die ook tot haar kring in Franrijk behoorde. Want ik ken hen beiden zo goed, ben geboren in Rodenrijs, destijds een dorpje aan het water boven vliegveld Zestienhoven, waar Annie met enige weerzin haar villa bewoonde maar liever verbleef in Amsterdam en Frankrijk.
En waar ik als student wekelijks met een grote mand bloemen aanbelde bij Piet en Annie. De taxichauffeur dreef de beste spot met me, Annie was de beste klant; goed voor 5 bossen roze Sonia rozen die ze aanpakte met haar eeuwige sigaret in de ene hand en de andere zoekend naar de benodigde guldens in de portemonnee.
Zo wisselden we herinneringen uit aan onze dorpslevens en aan Annie. Tot dat Wil geroepen werd, moest zijn spullen van toneel gaan halen en inladen; het harde leven van een artiest die nu in kleine zalen in contact komt met publiek. “Voor 42 mensen optreden in Theater Mascini aan de Zeedijk kan mooier dan in een vol Carré.”
Nederlands 
English (UK) 
