Dansers zijn buitengewone wezens. Neem Vlad Detiuchenko en Veronika Rakitina. Vorig jaar gevlucht van Kyiv naar Den Haag, dansen ze nu allebei in de voorstelling van voorheen prima ballerina van Het Nationale Ballet Igone de Jongh. Ze reizen ermee van Den Helder tot Eindhoven, en organiseren eigenhandig de voorstelling op 21 maart a.s. Benefiet Oekraïne: Light in Darkness.
Ik zocht de choreograaf en de danseres op in het voormalig Koninklijk Conservatorium in Den Haag waar ze verblijven.
Jullie zijn een koppel: hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Veronika: ‘Eigenlijk vanwege corona. Vlad wilde naar Nederland komen om Europa het niveau te laten zien van de dansers in Oekraïne en het niveau dat hedendaagse dans in Oekraïne heeft bereikt, maar toen kwam corona. Hij kon niet meer gaan en kwam zo gelukkig mij tegen!’
Waarom organiseren juist jullie deze benefietvoorstelling?
Vlad: ‘In Oekraïne had ik al mijn eigen dansgezelschap en leerde ik voorstellingen organiseren. Ik weet hoe je met beweging mensen kunt raken. Een voorstelling bijvoorbeeld maakte ik over Marioepol. Toen de stad voor 60% verwoest was, ging de pijn door heel Oekraïne heen. Iedereen was in shock en wilde het uitschreeuwen. Daar wilde en moest ik iets mee doen. Het was een extra uitdaging omdat ik de choreografie via Zoom maakte vanuit een studio in een schuilkelder, ik hield online gesprekken met vrienden die in bezette gebieden verbleven en probeerde de indrukken over te brengen op de dansers.’
Veronika vult aan: ‘Toen ik de voorstelling Figures in Extinction [1.0] van Crystal Pite zag, tilde dit dans voor mij naar een nieuw niveau. Ik besefte dat dans meer is dan schoonheid of een verhaal, maar dat dansers een unieke taal hebben om het publiek iets te laten voelen. Het maakt een verschil of je een boodschap hoort, of wanneer je die ziet in dans. Toen spoorde ik Vlad aan hier iets mee te doen.’
Gebruiken jullie materiaal van eerder werk in Oekraïne voor de benefietvoorstelling?
Veronika: ‘Nee, dit is allemaal nieuw. Het thema is Light in Darkness. Het ontstond doordat Rusland de energie infrastructuur bombardeerde waardoor gebieden in het donker kwamen te zitten: er was geen licht en geen warmte. Daarnaast staat licht symbool voor hoop en leven voor Oekraïners, hoe donker het ook kan zijn.’
Een moeilijke boodschap ook?
Veronika: ‘Ja, aan de andere kant zijn we blij dat we ons kunnen inzetten. We zijn geen types die hier naartoe komen en niets doen. Als kunstenaars voelen we ons verantwoordelijk voor de situatie. Met dans kunnen we gedachten veranderen. Met woorden of andere informatie een publiek informeren kan ertoe leiden dat mensen zich afsluiten en zeggen: ik wil er niets meer over horen. Het is geen eenvoudige taak om onze boodschap over te brengen, maar we vinden dat we het ten minste moeten proberen.’