Roaring Lolita in Stallion Ball ends up very small#tf2010

De ruimte is rood verlicht. Dit zorgt voor een schimmig sfeertje zoals je kunt verwachten bij een nachtclub. De muziek gaat spelen en vanaf de trap komt een jongedame in een pittig pakje naar beneden. Ze serveert stukjes worst en speelt met het publiek. Ze stelt zich voor als Lolita. Een man op de eerste rij mag haar rits losmaken. Ze danst uitdagend.

Sensueel met een ruwe rand. Zo siert Francesca Wagenaar de cover van de programmakrant van het Fringe Festival. Er heerst zaterdagmiddag een uitgelaten sfeertje als Wagenaars Hengstenbal, waarin teksten van Sarah Kane en Elfride Jelinek zijn verwerkt, op het punt van beginnen staat. Twee deuren zwaaien open en via een trap daal ik af.

Ik hoor schaterlachen uit het publiek. Maar als ik om me heen kijk zie ik ook angstige, vragende blikken. Waar gaat dit heen, denk ook ik, als Lolita keihard “pijpen, pijpen, pijpen” brult. En op het moment dat ik allang genoeg heb van deze provocerende act verandert Lolita’s rol. Ze kleedt zich langzaam weer aan. Opeens staat er een meisje dat hunkert naar liefde en er alles voor over heeft die liefde te krijgen. Haar poëtische zinnen staan in groot contrast met de seksistische uitingen van een paar minuten eerder. De ommezwaai doet de voorstelling goed; het stuk wordt interessant. Toch blijft vooral de sexy, uitdagende en over de top gespeelde Lolita hangen en vergeet je bijna het kleine, zoekende meisje achter Lolita. Een man kijkt nog eens verlekkerd om als hij de trap weer beklimt.

Hengstenbal is nog tot en met 11  september 2010 te zien.

Gezien in De Nieuwe Anita, zaterdag 4 september.