Skip to content

Nederlands Film Festival: documentaires die je met nieuwe ogen laten kijken

Scena del crimine

Bloederig en moeilijk uit je geheugen te branden zijn de politiefoto’s die Walter Stokman heeft verwerkt in Scena del crimine over Napels en de maffia. Wat die beelden zo onvergetelijk maakt is niet alleen de gruwelijkheid, maar ook de onwerkelijkheid die er aan kleeft. Haarscherp, helder uitgelicht, alsof het allemaal in scène is gezet. Alsof dat meisje in dat smetteloos witte pakje daar alleen maar even op de grond is gaan liggen. Maar echt waar, ze is dood.

Een brandende kwestie met informatieve plaatjes illustreren en een pakkend interview erbij – zulke documentaires zijn er genoeg. Maar een film die je als het ware met nieuwe ogen naar de werkelijkheid laat kijken, dat is zeldzamer. Scena del crimine, eerder geslecteerd voor het festival van Venetië, is zo’n film. Geen journalistiek verslag, maar zeven raak getroffen, sprekend gefotografeerde taferelen waarin de alledaagse omgang met leven en dood in de overal voelbare schaduw van de misdaad zichtbaar wordt gemaakt.

Dit weekend gingen er op het Nederlands Film Festival nog twee documentaires in première die een poging wagen. In het met veel voorpubliciteit omgeven De leugen reconstrueert Robert Oey het politieke drama rond de poging van Rita Verdonk om Ayaan Hirsi Ali in 2006 het Nederlanderschap te ontnemen, wat uiteindelijk leidde tot de val van het kabinet. Blikvanger is de opzienbarende toevoeging van gezongen intermezzo’s, waar onder andere Rita Verdonk, Hilbrand Nawijn en Femke Halsema aan meewerkten. Zoiets onverwachts is precies wat nodig is om zo’n opgewarmd nieuwsfeit als een tragedie van menselijk onvermogen te kunnen zien. Jammer alleen dat De leugen toch een onevenwichtige film is geworden, die zich op veel andere momenten verliest in details en geneuzel waar vermoelijk alleen de politieke incrowd opgewonden van kan raken.

Beter hebben we het getroffen met All My Tomorrows van Sonia Herman Dolz. Kankeronderzoek is het onderwerp, en zo saai als dat klinkt, zo indrukwekkend en zelfs poëtisch is het associatieve panorama dat Herman Dolz voor ons ontvouwt. Briljant is de ingeving om als ouverture een simpel zwart-wit filmpje te nemen waarin een pakweg achtjarig jongetje op school een spreekbeurt over kanker houdt. Kijkend naar de geheimzinnige machinerie van het leven zijn ook de wetenschappers kinderen.

Leo Bankersen

Leo Bankersen schrijft over film sinds Chinatown en Night of the Living Dead. Recenseerde als freelance filmjournalist lange tijd voor de GPD. Is nu, onder andere, een van de vaste bijdragers aan De Filmkrant. Breekt graag een lans voor kinderfilms, documentaires en films uit niet-westerse landen. Andere specialiteiten: digitale zaken en filmeducatie.View Author posts

Klein Lidmaatschap
175 / 12 Months
Speciaal voor organisaties met een omzet  of subsidie van minder dan 250.000 per jaar.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
5 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon account op onze instance
Cultureel Lidmaatschap
360 / Year
Voor culturele organisaties
Geen storende banners
Een premium Nieuwsbrief
10 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten
Inzage in financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon-account op onze instance
Samenwerking
Privé Lidmaatschap
50 / Year
Voor natuurlijke personen en zzp’ers.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Eigen mastodon account op onze instance
en_GBEnglish (UK)