Wuthering Heights is often mentioned in the same breath as other nineteenth-century classics such as Jane Eyre or Pride and Prejudice, but Emily Brontë's book is infinitely darker than those other coquettish girl books. Heathcliff and Cathy's big, dramatic passion actually connects surprisingly well with emos who are Twilight, True Blood and devour other contemporary vampire stories.
Adaptor Jeroen Olyslaegers and director Floor Huygen were well aware of this when they adapted the novel for the stage into Fierce heights, restless souls, a co-production of Dutch youth theatre company Artemis and Flemish Antigone. The show garnered high praise, can now be seen in TF, but was also nominated for two Gouden Krekels, the awards for youth theatre.
De vader van Cathy en Patrick ontfermt zich in zijn goedheid over een weeskind, Heathcliff. De twee verwende kinderen, tot dan toe eensgezind met elkaar aan het spelen, lijken eerst solidair in hun afkeer van de nieuweling; ze behandelen hem als een hond. Maar al snel raakt Cathy gefascineerd, en Joris Smit als Heathcliff weet een zekere dierlijke passie uit te dragen.
De wederzijdse hartstocht wordt verraden en er volgt wraak. Het verhaal wordt knap, vooral beeldend verteld: de broer die zichzelf met een touw aan zijn zus wil vastbinden, dat zij losmaakt; de huishoudster die een bos bloemen wurgt; Smit die bossen hout het toneel op smijt, en vooral de wind uit twee enorme machines die keer op keer de gordijnen doet wapperen en de hoofden van de personages op hol brengt.
De chaos van de onstuimige begeerte is te beangstigend voor Cathy en ze trouwt met de saaie, maar degelijke Edgar.
Het werkt vooral omdat Alejandra Theus Cathy sympathiek weet te maken. Koud twee jaar van de toneelschool zet ze hier een prachtige, dragende rol neer. ‘Jouw wil maakt jou heel mooi’, zegt Heathcliff over haar en samen weten ze de strijd om het overwicht vrijwel de hele voorstelling interessant te houden. Een bijzondere rol is er ook voor de huishoudster (An Hackselmans), die als verteller de grote tijdsprongen in het verhaal ook aan de personages uitlegt, zodat ze een soort orakel wordt. Continu heeft ze een mandje wasgoed bij zich, wat ze probeert op te vouwen. Maar nooit krijgt ze haar klusje af, altijd komt de wind er weer tussendoor.
In de TF-selectie is Woeste hoogten een vreemde eend in de bijt. Geen prangende actuele kwesties op het toneel, maar een mooi verteld, dramatisch verhaal, voor mensen van alle leeftijden. Maar vooral voor jongeren met hun eigen hartverscheurende leven.
‘Woeste Hoogten, rusteloze zielen’ van Artemis en Antigone. Gezien, Stadsschouwburg, 8 september. Nog te zien: 9 september.
English (UK) 
Nederlands 
Français 
Comments are closed.