Holland Festival
Deze maand staat in het teken van het Holland Festival. Cultuurpers doet vrijwel dagelijks verslag. Waar kijken we het meest naar uit?
El Djoudour (The Roots), Compagnie La Baraka, Ballet Contemporain d’Alger. Choreografie: Abou Lagraa
Spannende, krachtige, opzwepende dans. Zijn de zeven mannen krachtiger en opzwepender dan de zeven vrouwen of wegen ze tegen elkaar op? En zijn de wortels van de islamitische cultuur in dans uit te drukken?
Hans was Heiri, Zimmermann & De Perrot
‘Hans was Heiri’ is Zwitser-Duits voor ‘Uiteindelijk zijn ze allemaal hetzelfde’. Hoe de mensen ook hun best doen om uniek te zijn, ze zitten vast aan wat ze nu eenmaal zijn: niet meer dan een van de miljarden mensen. Hoe gaan de performers van Zimmermann & De Perrot het publiek van deze saaie boodschap overtuigen met hun veelzijdige mix van mime, dans, clownerie en een decor waar je je ogen bij uitkijkt: vier ronddraaiende kamers?
Ik kijk uit naar het fysieke theater van het Zwitserse duo Zimmermann & de Perrot: Hans was Heiri. Zeven performers die ‘tuimelen, dansen en klimmen in een 360 graden draaiend huis’. Een mix van acrobatiek, dans en muziek, die ons niet alleen laat lachen, maar ook nog eens aanzet tot nadenken over de mens en zijn drang om anders dan anderen te willen zijn. Deze diepere laag wordt er niet altijd uitgehaald, lees ik in de internationale pers. Ik verwacht in ieder geval indrukwekkende acrobatiek en geestige scènes.
Waar ik ook heel benieuwd naar ben, is EXHIBIT B. De Zuid-Afrikaanse regisseur Brett Bailey stelt Afrikanen tentoon achter glas ter vermaak van ons, het westerse publiek. Net zoals in de 19e en vroeg 20e eeuw gebeurde in de etnografische tentoonstellingen en menselijke dierentuinen. Ik ben benieuwd hoe ik me voel bij deze confrontatie en hoe andere bezoekers het ervaren. De doorlopende voorstelling is van zondag 16 juni tot en met woensdag 26 juni te zien in Loods 6.
L.A. Dance Project: ik ben benieuwd naar het danskunstenaarscollectief gestart door de man die de choreografie voor Black Swan maakte, trouwde met Natalie Portman en in 2014 het ballet van de Parijse Opera overneemt.
Ook zie ik uit naar de Sacre du Printemps van Shin Wei bij Het Nationale Ballet. Een te verwachten combinatie van Chinese kalligrafie, fraaie dansbeelden en live muziek van een uitgebreid Holland Symfonia.
Michel van der Aa, Sunken Garden
De eerste opera met 3D-film. De Britse pers was op zijn zachtst gezegd nogal verdeeld, soms zelfs ronduit vijandig, maar als Sunken Garden ook maar in de buurt van zijn eerdere opera After Life komt, een niet te missen totaalervaring.
Mahlerlieder
Nederlands debuut van Oost-Tiroolse ‘mussicabanda’ dat op blaasinstrumenten jazz, klassiek en volksmuziek vermengt. Geen idee hoe Mahler in hun klinkt, maar de combinatie maakt zeer nieuwsgierig.
Dieudonne Niangouna, Shéda
Ik heb me laten vertellen dat deze 4 uur durende voortelling iets heel bijzonders gaat worden. De Congolees Niangouna maakt een zeer intuïtieve, bijna sjamanistische vorm van theater vol nachtmerries en Afrikaanse geesten. Wellicht een ongrijpbaar geheel? Ik ben benieuwd.
Gisèle Vienne, The Pyre
Vienne maakt geniaal, verontrustend beeldtheater, soms met poppen, altijd met een verwrongen, ziekelijke twist. Haar voorstelling Jerk was de engste toneelervaring die ik ooit heb meegemaakt. Dus dat wordt spannend.
English (UK) 
Nederlands 
Français 
