In an immaculate virginal white uniform, Don Juan gives a slick press conference for his marriage to Elvira. We hear the famous words with which Bill Clinton denied the Lewinsky affair. Actor Ischa den Blanken's grin speaks volumes when he says: 'These allegations are false.' We know: he is lying.
Of toch niet?
Clintons uitspraak liep uit op een verhit debat over wat nu precies onder ‘sexual relations’ moest worden verstaan. Ook in Echt niet! draait alles niet zozeer om het vreemdgaan zelf. In de bewerking die regisseur Erik-Jan Post maakte van Molières Dom Juan ou Le festin de pierre staan andere vragen centraal. Wat is echt? En is wat oprecht lijkt dat wel?
Het bedrog van Don Juan is duidelijk. Maar is het wel bedrog? Don Juan ontkent immers niets. Daar komt ook Elvira, een mooie rol van Simone IJzerman, snel achter. Haar verontwaardiging en liefde voor Don Juan zijn oprecht. Hoewel? Haar broers die het huwelijk tegen willen houden maakt zij duidelijk dat het vooral lust is. En niet dat haar broers nou zo oprecht zijn: zij juichten het huwelijk toe omdat Don Juan een rijke wereldster is.
De mooiste vondst is echter de afwezigheid van de Commendador. Die rol wordt hier prachtig ingevuld door de dochter van Don Juan.
Een dochter?
Ja natuurlijk. Kom op, wie duizend-en-een vrouwen heeft gehad, die moet ook nageslacht hebben. Enter Joni Mitchells ‘Don Juan’s reckless daughter’. Zij leest een sentimentele brief voor, maar slaat hem even later net zo gemakkelijk in het gezicht. Don Juan stuurt haar zijn huis uit, maar breekt dan, gevolgd door een zo mogelijk nog sentimenteler verhaal over de vermeende monogamie van eenden. Je zou het bijna gaan geloven.
‘Julie denken toch niet dat dit alles echt was?’ grijnst Don Juan even later. De man die te trots is om te liegen heeft daarmee dus hoe dan ook gelogen: of tegen zijn dochter, of tegen de rest van de wereld – en sterft. Of is ook dat slechts schijn?
Echt niet! is onderdeel van het Festival Havenwerk, het grootste Nederlandse talentenfestival voor jongeren tot 23 jaar. Naast genoemde acteurs, waarvan Simone IJzerman waarschijnlijk het bekendst is dankzij Het zandkasteel, en muzikant Joost Visser, worden alle andere rollen gespeeld door jongeren uit Oost-Nederland. Door het ontbreken van een decor – witte lakens voor de filmprojecties, een handvol stoelen en een katheder – en de witte kostuums komt alle nadruk op het spel en de choreografie te liggen. En dan blijkt: het niveau is opmerkelijk hoog.
Echt wel!