Een bekentenis. Het kan niet anders. Dus: ja. Ik lag tussen smetteloos witte lakens in een comfortabel bed met actrice Lina Issa en het was mooi. Ze fluisterde me zachte woordjes in het oor, legde een hand op mijn hand en het was heel stil om ons heen. Dankzij dat fluisteren viel het geluid van de grote stad weg. Trams maakten plaats voor een enkel vogeltje. Na tien minuten zei ze ’tot ziens.’ Ik richtte me op, zette me op de rand van het bed en trok mijn schoenen aan. Ondertussen gadegeslagen door een paar honderd toeristen die ook niet zo goed wisten wat ze aanmoesten met dit alles. Zo midden op de Dam, onder het balkon waar de koning zijn volk toezwaait.
Zo maakte ik tegelijk met tien andere bezoekers van het Holland Festival deel uit van de ‘performance’ Todo lo que está a mi lado (‘Alles aan mijn zijde’) van de Argentijnse kunstenaar Fernando Rubio. Dit keer op de Dam, waar de voorstelling dit weekend is te zien. Later staan de bedden nog op andere plekken in de stad, en steeds zullen voorbijgangers uit hun dagelijkse routine worden losgemaakt door de aanblik van die mensen die in die tien bedden liggen. Ze zien de bedgenoten na afloop met een tamelijk gelukkige, zij het ook ietwat ongemakkelijke blik opstaan en weglopen.
Ruth MacKenzie, de vrouw die dit jaar de leiding van het Holland Festival overnam van haar succesvolle voorganger Pierre Audi, pakt het helemaal anders aan. De gelauwerde operaregisseur Audi deed zijn best om met het naar internationale standaarden gemeten beperkte budget het Holland Festival de allure mee te geven van de grote collega’s in Wenen, Salzburg, Berlijn en Edinburgh. Hoge kunst, gecombineerd met een paar publieksvriendelijke voorstellingen. Met de keuze voor deze openluchtperformance, en de performance All-Imitate-Act van Liam Gillick die nu te zien is op het Museumplein, zet het Holland Festival niet alleen de deuren open, het gaat ook gewoon de straat op. Vroeger was dat altijd maar één keer, bij de in middels traditionele live uitzending van de opera in het Oosterpark.
Gevolg is dat het Holland Festival zich meer voegt bij de andere Nederlandse zomerfestivals als Boulevard en Noorderzon, waar deze bedperformance overigens eerder te zien is geweest. Door de combinatie met de hoge kunsten, die nog steeds een essentieel onderdeel vormen van het programma, krijgt het meest prestigieuze festival van Nederland zo veel meer een zomers karakter. Een beetje Avignon aan de Amstel. Die lijn doorzetten, en er ontstaat vanzelf die noodzakelijke ‘fringe’, waar amateurs en ambitieuze kleine profs hun eigen programma tonen in leegstaande winkels, kantoren en kleine theatertjes. Dan wordt juni helemaal leuk in Amsterdam.
Nog te zien t/m 12 juni op diverse locaties in Amsterdam. Information.
English (UK) 
Nederlands 
Français 
