In het Amsterdamse Compagnietheater werd gisteravond de Amsterdamprijs van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst uitgereikt. Een 020 feestje dus, waar ‘tout kunst en cultuur’ feestelijk opgedoft aantrad om de eigen culturele pareltjes in het zonnetje te zetten. De Bijbelse stortregen buiten weerhield AFK directeur Clayde Menzo geenszins ervan een zonnig toekomstbeeld te schetsen van het Amsterdamse culturele leven in 2020.
Old grunts win incentive award
Lucas de Man, met Stichting Nieuwe Helden genomineerd in de categorie ‘Stimuleringsprijs’, sprak in zijn introductiefilmpje over ‘wijken in Amsterdam een dorps karakter geven.’. Hierop sprak de sprankelende ceremoniemeester van de avond, de import-Amsterdammer Andrea van der Pol, hem onmiddellijk aan. Want ‘was ze immers niet uit de provincie gevlucht omdat de hoofdstad juist GEEN dorp is!’ Dit soort snedige een-tweetjes gaven de uitreiking een aangenaam luchtig karakter, terwijl alle genomineerden toch het wel of niet winnen van maar liefst 35.000 euro boven het hoofd hing.
Collega nominee, de rapper Akwasi, repte van zijn ambitie burgemeester van Amsterdam te willen worden, en knikte locoburgemeester en wethouder cultuur Kasja Ollongren daarbij schalks toe. De Stimuleringsprijs ging uiteindelijk naar de culturele vrijplaats Splendor, waar iedereen die iets met muziek wil doen terecht kan. Oude knarren die een stimuleringsprijs winnen, mooi om te zien dat er van leeftijdsdiscriminatie geen sprake was bij de jury. Wel teleurstellend te constateren dat de genomineerden in alle categorieën dit jaar man, man of man waren. Als Van der Pol stelt dat het volgend jaar alleen maar vrouwen zouden mogen zijn, ontvangt ze luidkeels bijval uit de zaal.
Cross-border art
In de categorie ‘beste prestatie’ mochten de Zweedse theatermaker Jakop Ahlbom, de componist Merlijn Twaalfhoven en beeldend kunstenaar Renzo Martens aantreden. Interessant aan deze drie heren is dat ze discipline- en genre-overstijgend te werk gaan en schurende tegenstrijdigheden niet schuwen.
Zo werkte Merlijn Twaalfhoven onder andere op Cyprus, met vluchtelingen in Jordanië en hier in Nederland met uit Syrië gevluchte muzikanten en droeg hij onlangs ook bij aan het afscheid van Duncan Sutterheim op Sensation White in de Arena. Als Van der Pol vraagt waarom hij niet gillend is weggehold bij dit evenement, kopt hij in dat gillend weghollen tegenwoordig in Aleppo gebeurt en niet in Nederland. Daarmee impliciet duidelijk makend dat het onderscheid ‘lage en hoge cultuur’ maken een luxe is die we ons in Nederland kunnen permitteren.
De uiteindelijke winnaar, Renzo Martens, werd door juryvoorzitter Clairy Polak als volgt omschreven: “Het werk van beeldend kunstenaar Renzo Martens provoceert, confronteert en fascineert. Renzo schudt ons wakker, opent letterlijk en figuurlijk onze ogen voor dat wat we niet willen zien.”
Versweyveld put in the spotlight
Reeds bekend was dat Ivo van Hove en Jan Versweyveld van Toneelgroep Amsterdam wonnen in de categorie ‘bewezen kwaliteit (hors concours). Van Hove wordt nationaal en internationaal bewierookt, maar was duidelijk ontroerd dat nu eindelijk zijn partner in werk en leven ook in de spotlights werd gezet, na 35 jaar samenwerking. Na het finale applaus kon men of de hoosbuien weer in of richting de bar.
De keuze was snel gemaakt.
English (UK) 
Nederlands 
Français 
