Je hebt van die voorstellingen waarbij je als nietsvermoedende toeschouwer het toneel op wordt uitgenodigd en, eenmaal daar, helemaal geblokkeerd raakt. SOUL #3 Co-Creation is er niet zo een. Wel bijna.
Danseres Claire Hermans legt in dit werk namelijk uit dat angst een blokkade is voor creativiteit. De vier performers dringen dan ook niet bij je aan de vloer op te gaan. Ze komen wel heel dicht bij je in het publiek staan en bewegen zachtjes. ‘Wij brengen voor u een ode aan de kwetsbaarheid, omdat we deze van jongs af aan leren af te schermen…’ Dat zijn de beginwoorden van de voorstellingstekst van Hans van den Boom.
De voorstelling gaat over co-creatie, ofwel: samen maken. Wanneer je de zaal inloopt is een deel van het publiek al aan de slag gegaan met dansers. Zo eindigt de avond ook. Daartussenin belichamen de dansers de scheppende creativiteit van het choreografenduo Jérôme Meyer en Isabelle Chaffaud.
Een solo van Diana Senauskaite zet de toon voor de genoemde kwetsbaarheid. Omdat het hele publiek rondom haar zit, of omdat ze blote benen heeft. Huid oogt kwetsbaar.
Jubileum
Vijftien jaar lang maken Meyer en Chaffaud dans. Verderop in de stad viert choreografenkoppel Sol León en Paul Lightfoot bij NDT het dubbele aantal jaren dansmakerschap. Meyer en Chaffaud werkten ooit bij NDT. Dat zie je terug in de dans: alles vloeit, alles beweegt. De dans is rond en soepel. Niet te gepolijst, maar ook niet erg rauw. Komt ook door de wat brave kostuums (prima voor een neo-klassieke balletvoorstelling): die ondersteunen het idee van chaos, dat hoort bij scheppen, niet echt. Wat dat betreft mist SOUL #3 Co-Creation het grensoverschrijdende van iemand als Ann Van den Broek: herhaling in bewegingen of intensiveren van een kleine beweging totdat je er uitzinnig van raakt of waanzinnig van wordt.
Ode aan een broedplaats
Je kunt het een tentoonstelling noemen, dit spel van verbindingen aangaan en openingen zoeken. Zie het als een handreiking van hoe met elkaar om te gaan: volwassen, vertrouwd en open. Intiem zelfs, zonder erotiserend te zijn. Dat zie je aan Konstantinos Kranidiotis, een danser met oerkracht. Hij neemt een slanke blonde vrouw mee de vloer op, waar ze in het donker een duet beginnen. De jongeman die naast haar zat en achterblijft ziet het allemaal welwillend aan.
Dat past in het #MeToo tijdperk. We zullen nog moeten zien of een samenleving die zich reproduceert op basis van driften en lusten en zich weerbarstig en schokkend voortbeweegt, bovengenoemde neutraliserende omgang aankan.
De voorstelling belooft dan ook een viering te zijn, niet een verwachting van hoe het kan worden. Kijk je bovendien in de ziel van een mens, dan is die van origine puur. Het lijkt erop dat de makers van die pure basismens uitgaan. Vormgegeven met dansers die elkaars gezamenlijke zwaartepunt zoeken, daarin dalen, stijgen en meegeven. SOUL #3 Co-Creation levert daarmee een volle avond op, al duurt die slechts een uur.
English (UK) 
Nederlands 
Français 
