Dat de Nederlandse animatiefilm in de lift zit beschreef ik here eerder al. En nu ik deze week rondkijk op het animatiefestival in het Franse Annecy lijkt het me aardig om te zien hoe onze animatiefilmers en producenten zich hier presenteren. Zeker omdat Annecy geldt als het belangrijkste evenement wereldwijd in deze sector. ‘Het Cannes van de animatiefilm’ hoor ik het meermalen noemen.
Allereerst de films. Vijf Nederlandse animatiefilms zijn voor verschillende onderdelen geselecteerd, en dat is zeker niet slecht. Plus, droevig genoeg, nog een kleine hommage aan de kort geleden overleden Rosto, een van onze meest eigengereide talenten op dit gebied.
Proud
Iets om op bescheiden wijze trots op te zijn is de selectie van Bunuel in the Labyrinth of the Turtles voor de competitie van lange animatiefilms. Bescheiden, want het is een Spaans-Nederlandse coproductie. De eer gaat natuurlijk vooral naar de Spaanse regisseurs Salvador Simo en Manolo Galiana. Zij goten dit docudrama over de belevenissen van de nog jonge surrealist Bunuel in een sobere, maar realistisch getekende animatievorm. En voegden daar historische beelden uit Bunuels schrijnende, en in Spanje aanvankelijk verboden documentaire Las hurdes to. Bunuel in the Labyrinth of the Turtles is zeker niet de minste in de competitie.
Inspiration
Wel helemaal uit eigen huis is Intermission Expedition van Wiep Teeuwisse, geselecteerd voor de competitie kort. Als minimalistische, maar toch sprekende figuurtjes getekende toeristen arriveren in een tamelijk desolaat landschap waar ze zich aanvankelijk vastklampen aan hun vaste gewoonten. Teeuwisse houdt ervan alleen te tekenen wat nodig is, vertelt ze me op de traditionele Nederlandse borrel tijdens het festival. Veel zelf getekend ook en allemaal op papier. Het echte handwerk. Drie jaar geleden kreeg ze hier een prijs voor Depart at 22. Ze gaat hier vooral veel kort en hopelijk ook spannend werk zien. Het is leuk dat er zoveel mensen rondlopen, maar ze is geen netwerker. Ze is er meer voor inspiratie.
Ook in competitie (in de sectie TV) is een aflevering van Fox and Hare, een serie voor jonge kinderen van producent Submarine en geregisseerd door Tom van Gestel en Mascha Halberstad. Hartveroverend, en zeker niet zoet. Halberstad vindt het belangrijk om hier te zijn, vooral ook omdat er gewerkt wordt aan een lange film van Fox and Hare. Dat wordt een Belgisch-Nederlands-Luxemburgse coproductie, met een Franse distributeur. Hier kunnen alle partijen nader kennis met elkaar maken. De serie is inmiddels aan Canal+ verkocht.
Flow van de doorgaans heel abstract werkende Adriaan Lokman zit niet een een competitie, maar wordt samen met drie andere titels als special event vertoond. Lokman heeft in Flow het leven verbeeld als een soort vloeiende, continue stroming. Een wonderlijke onderdompeling.
Tenslotte is er nog in de competitie opdrachtfilms Fraude ‘Dieselgate’ van Roman Klochkov en Anna Heuninck.
Animatiemarkt
Ik heb het al aangestipt: Annecy is niet alleen een drukbezocht publieksfestival. Voor de makers en producenten die hier in grote getale rondlopen is het marktgedeelte, de MIFA minstens zo belangrijk. Een bijenkorf vol mensen uit de animatieindustrie. Alle landen die iets op gebied van animatie doen vind je hier.
Om Nederland op de MIFA een gezicht te geven hebben Eye, het Filmfonds en Animatieproducenten Nederland (ApN) hier een stand ingericht. Wanneer ik daar aanloop neemt ApN-voorzitter Ton Crone de honneurs waar. Dit is volgens hem de ontmoetingsplek bij uitstek waar mogelijke coproducenten, makers en ook studenten informatie krijgen over wat Nederland qua talent en financiering te bieden heeft. Deals worden vaak in de wandelgangen of op het terras van het aangrenzende Hotel Imperial gesloten.
Lisa Linde Nieveld van Eye International had me eerder al duidelijk gemaakt dat de MIFA zo belangrijk is omdat de hele industrie wereldwijd hier aanwezig is. En ondanks alle moderne communicatie is het nog steeds belangrijk om elkaar face to face te ontmoeten.
Straks komt bij de stand een delegatie van het Poolse filmfonds langs om met het Nederlandse Filmfonds ervaringen uit te wisselen. Zoiets kan dan weer leiden tot coproducties.
Uitvalsbasis
De stand is als het ware ook de uitvalsbasis voor de acht Nederlandse animatieproducenten die hier aanwezig zijn. Zo tref ik toevallig Richard Valk, producent van Flow and Intermission Expedition. Hier zoekt hij onder meer een coproducent bij een nieuwe film van de pas afgestudeerde Robert Jonathan Koeyers, die met een zogenaamde Wildcard van het Filmfonds aan de slag mag gaan.
Een andere producent die langswipt is Ton Roosendaal van Blender, het bedrijf dat niet alleen animatiefilms produceert, maar ook furore maakt met een open source-softwarepakket voor animatie. Het pakket is gratis, voor extra’s en ondersteuning kunnen gebruikers een abonnement nemen. Roosendaal is hier vooral om de contacten met die gebruikers aan te halen en ze bij te praten. Trots meldt hij dat het ook in China aftrek vindt. Mooi ook dat I Lost My Body, een van de favorieten van het festival, met Blender is gemaakt.
Ook Jolande Junte van Phanta Animation, die ik later spreek, benadrukt dat het belangrijk is dat iedereen hier is. Zelf heeft ze Miss Moxy onder haar hoede. De ontwikkeling is al ver gevorderd en de financiering gaat goed. Er zijn al eerder pitches geweest op onder andere de markt van Cinekid en Cartoon Movie in Bordeaux. In Annecy heeft ze goede gesprekken gehad met een sales agent die distributeurs moet gaan zoeken. Zo’n productie rondbreien is niet iets dat je alleen op MIFA doet. Het is een langer lopend proces. Op verschillende markten worden contacten gelegd en bouwsteentjes aangedragen zodat het resultaat langzaam groeit.
Miss Moxy is een eigen productie, maar ze kan ook instappen als een buitenlandse producent een coproducent zoekt. Dat gaat waarschijnlijk gebeuren met Gus, een Spaanse film over een blindengeleidehond.
Netflix
Een ander belangrijk Nederlands bedrijf is Submarine, producent van Fox and Hare en coproducent van Bunuel in the Labyrinth of the Turtles. Submarine-medewerker Milo Cremer vertelt dat er van het NPO-programma Poesjes een Engelse versie gedubt is die Submarine hier aan buitenlandse tv-zenders presenteert. Verder zijn er ideeën voor op jonge kijkers gerichte series die Submarine onder de aandacht brengt van Netflix en Disney+.
Janneke Kerkhof, line producer bij Submarine, legt uit dat je een nieuw project kan proberen onder te brengen bij mediabedrijven als Netflix of Apple. Als je zo’n global deal afsluit ben je in een keer rond. Een andere manier is om een of meer coproducenten te zoeken die ieder hun eigen financiering inbrengen. Bij animatie is het toch al handig om er meerdere studio’s bij te betrekken, om zo het werk te verdelen.
Het omgekeerde gebeurt ook. Kerkhof heeft vandaag gesproken met een Poolse producent om te zien of er in de toekomst samenwerking mogelijk is. Het is allemaal een kwestie van relaties opbouwen, zaadjes planten en het goede moment afwachten.
Good to know
English (UK) 
Nederlands 
Français 
