Evening of fun with relationship arguments in Family Game

Jacqueline Blom en Mark Rietman wekken direct de lachlust en treurnis op als vertwijfelde kinderen van gescheiden ouders aan het begin van Famiespel. De scherpe tragikomedie wordt echter allengs meer een klucht die goed is voor een avondje lachen.

In Familiespel tonen Jacqueline Blom, Bas Hoeflaak en Annick Boer zich van hun beste kant als acteurs, en genoot ik het meest van Mark Rietman. De tragiek van de verlaten echtgenoot die vaker naar middelen greep om zijn melancholie te doven dan zijn vrouw viriel van genot te voorzien, ontaardt in een heerlijke reeks vileine grappen. Die zijn aan geen andere acteur zo perfect besteed als aan Mark Rietman.

Zelfs de realiteit, dat de première van Familiespel in Den Haag op 19 december 2022 afgelast moest worden vanwege een ongelukkig uitgepakte val van Rietman bij zijn huis, past bij zijn rol in het scenario van schrijfster Marijke Schermer.

Dolende koters

Het verhaal dan: een “happy extended family” komt voor viering van Kerst in “heerlijke, harmonieuze dagen” bijeen in een spookachtig vakantiehuis in Schotland, nog eigendom van de gescheiden Elisabeth en Nicolaas (‘Nikkel’), Jacqueline Blom en Mark Rietman. Beiden zijn vergezeld van hun nieuwe partners, drukke flapuit Hugo (Bas Hoeflaak) en een bedeesde lerares Odilia (Annick Boer).

De eerste neemt ook zijn – jongere – kinderen mee. Hij is zelf ook jonger en nog ‘viriel’ met zijn oudere partner Elisabeth; maar als pianoleraar en “vooral coach” met niet al te veel intellect en last een woedeaanvallen een dankbare prooi voor de talloze steken onder en boven water van Nicolaas. Die ineens, ondanks zijn volgens de ex beperkte fysieke vermogens, wederom vader zal worden met de nieuwe partner. Met de voorspelbare reactie van de toch al niet bijster beheerste Elisabeth tot gevolg. Die ook te stellen heeft met een – aan Nicolaas – kaakslagen uitdelende nieuwe partner.

Genoeg ingrediënten voor een leuke avond, temeer daar de acteurs ook de rollen van de vier kinderen spelen. Uiteindelijk staat het verhaal van de koters als slachtoffers van de scheidingen van hun eigen en nieuwe ouders meer op zichzelf. Ook zonder hen zien we wel hoe kinderachtig de ouderen zich gedragen. Wel dragen de jongeren bij aan de lol met de eigen verwikkelingen, waardoor de aanvankelijke tragikomedie onder regie van Corien van der Zwaag – samen met Schermer – allengs meer een klucht wordt.