Aller au contenu

Festival du film néerlandais : des documentaires qui te font voir les choses d'un autre œil

Scena del crimine

Bloederig en moeilijk uit je geheugen te branden zijn de politiefoto’s die Walter Stokman heeft verwerkt in Scena del crimine over Napels en de maffia. Wat die beelden zo onvergetelijk maakt is niet alleen de gruwelijkheid, maar ook de onwerkelijkheid die er aan kleeft. Haarscherp, helder uitgelicht, alsof het allemaal in scène is gezet. Alsof dat meisje in dat smetteloos witte pakje daar alleen maar even op de grond is gaan liggen. Maar echt waar, ze is dood.

Een brandende kwestie met informatieve plaatjes illustreren en een pakkend interview erbij – zulke documentaires zijn er genoeg. Maar een film die je als het ware met nieuwe ogen naar de werkelijkheid laat kijken, dat is zeldzamer. Scena del crimine, eerder geslecteerd voor het festival van Venetië, is zo’n film. Geen journalistiek verslag, maar zeven raak getroffen, sprekend gefotografeerde taferelen waarin de alledaagse omgang met leven en dood in de overal voelbare schaduw van de misdaad zichtbaar wordt gemaakt.

Dit weekend gingen er op het Nederlands Film Festival nog twee documentaires in première die een poging wagen. In het met veel voorpubliciteit omgeven De leugen reconstrueert Robert Oey het politieke drama rond de poging van Rita Verdonk om Ayaan Hirsi Ali in 2006 het Nederlanderschap te ontnemen, wat uiteindelijk leidde tot de val van het kabinet. Blikvanger is de opzienbarende toevoeging van gezongen intermezzo’s, waar onder andere Rita Verdonk, Hilbrand Nawijn en Femke Halsema aan meewerkten. Zoiets onverwachts is precies wat nodig is om zo’n opgewarmd nieuwsfeit als een tragedie van menselijk onvermogen te kunnen zien. Jammer alleen dat De leugen toch een onevenwichtige film is geworden, die zich op veel andere momenten verliest in details en geneuzel waar vermoelijk alleen de politieke incrowd opgewonden van kan raken.

Beter hebben we het getroffen met All My Tomorrows van Sonia Herman Dolz. Kankeronderzoek is het onderwerp, en zo saai als dat klinkt, zo indrukwekkend en zelfs poëtisch is het associatieve panorama dat Herman Dolz voor ons ontvouwt. Briljant is de ingeving om als ouverture een simpel zwart-wit filmpje te nemen waarin een pakweg achtjarig jongetje op school een spreekbeurt over kanker houdt. Kijkend naar de geheimzinnige machinerie van het leven zijn ook de wetenschappers kinderen.

Leo Bankersen

Leo Bankersen écrit sur le cinéma depuis Chinatown et La nuit des morts-vivants. A longtemps travaillé en tant que journaliste cinématographique indépendant pour le GPD. Il est aujourd'hui, entre autres, l'un des collaborateurs réguliers de De Filmkrant. Aime rompre une lance pour les films pour enfants, les documentaires et les films de pays non occidentaux. Autres spécialités : les questions numériques et l'éducation cinématographique.Voir les messages de l'auteur

Petites adhésions
175€ / 12 Mois
Surtout pour les organisations dont le chiffre d'affaires ou la subvention est inférieur à 250 000 par an.
Pas de bannières gênantes
Un bulletin d'information premium
5 abonnements d'essai à la lettre d'information
Tous nos podcasts
Donne ton avis sur nos politiques
Connaître les finances de l'entreprise
Archives exclusives
Publie toi-même des communiqués de presse
Propre compte mastodonte sur notre instance
Adhésion culturelle
360€ / Année
Pour les organisations culturelles
Pas de bannières gênantes
Un bulletin d'information premium
10 abonnements d'essai à la lettre d'information
Tous nos podcasts
Participe
Connaître les finances de l'entreprise
Archives exclusives
Publie toi-même des communiqués de presse
Propre compte mastodonte sur notre instance
Collaboration
Adhésion privée
50€ / Année
Pour les personnes physiques et les travailleurs indépendants.
Pas de bannières gênantes
Un bulletin d'information premium
Tous nos podcasts
Donne ton avis sur nos politiques
Connaître les finances de l'entreprise
Archives exclusives
Propre compte mastodonte sur notre instance
fr_FRFrançais