Amira, arrête d'imiter les airs d'opéra, prends des cours de chant tant que tu le peux encore !

Negen jaar oud was Amira Willighagen toen ze in 2013 met opera-aria’s het tv-talentenjachtprogramma ‘Holland’s got talent’ won. Haar Puccini-aria ‘O mio babbino caro’ trekt nog steeds miljoenen kijkers op YouTube. Wat maakt Amira zo immens populair? Zijn het haar zangkwaliteiten of is het haar schattige kinderlijke uitstraling? In Huizen, een dorp in het Gooi, gaf ze een concert met een harmonieorkest. Het was een rommelige muziekavond in dorpse sfeer.

Qui est Amira ?

Amira Willighagen (2004) is geboren in Nijmegen. Ze is opgegroeid met klassieke muziek en zong in een kerkkoor. Wanneer er thuis opera-aria’s werden opgezet – liefst van Maria Callas – zong ze die met een operastem mee. Amira kreeg plezier in het imiteren. Op YouTube vond ze aria’s, waarvan haar broer Fincent de teksten uitschreef.

Zij had de droom die veel kinderen tegenwoordig hebben: beroemd worden door op televisie te komen. Die droom kwam uit bij het RTL-4 tv-programma ‘Holland’s got Talent'.

Maar deelname aan dit commerciële programma betekent wel dat jij als kandidaat je privacy opgeeft. Aan deelname worden allemaal voorwaarden verbonden om de kijkcijfers op te krikken. Heb je als deelnemer een onvolkomenheid: je bent te dik, je leeft in armoede, of je bent altijd gepest, dan ben je extra aantrekkelijk voor real life-tv. Want met een triest persoonlijk verhaal kunnen de kijkers zich identificeren.

Amira’s meeslepende verhaal: ,,Mijn moeder komt uit Zuid-Afrika en een vriendin van haar woont in een sloppenwijk met huizen van golfplaten. Toen we daar een keer op bezoek waren zag ik dat er geen speeltuin was; dat vonden Fincent en ik heel raar. Ik wilde daar speeltuinen laten maken en daarom heb ik Stichting Gelukskinders opgericht. Met zingen kun je geld verdienen en daarom heb ik meegedaan met HGT.” Inmiddels heeft ze drie speeltuinen geplaatst; een nobele daad.

À haute voix

In een bomvolle kerk in het Gooise Huizen gaf Amira begin december een concert. Ze werd muzikaal ondersteund door Harmonieorkest Prinses Irene Huizen. Amira in concert werd een rommelige muziekavond met amateurs in een dorpse sfeer. Met een harmonieorkest dat luidkeels opera-arrangementen speelde in de iets te kleine kerk. Een podium waarop je alleen de voorste rij musici zag en amper de harpiste (Marjan de Haer). Die zat achterin. Voor de afwisseling en aanvulling was er een professionele zanger (tenor Ben Heijnen). Maar ook werd het publiek getrakteerd op een presentatrice (Esther Apituley) die zichzelf leuker vond dan de gasten.

Je kreeg haast medelijden met Amira. Want diezelfde middag had zij haar eerste fanclubbijeenkomst gehad. Er werd tijd ingeruimd voor de fanclubvoorzitter die de leden van organisatie met bloemen op het podium ging bedanken. Het publiek moest ook weten dat fans geld hadden opgehaald voor Amira’s stichting. Het duurde een eeuwigheid.

Opera-aria’s imitatie

Amira zong met het harmonieorkest onder andere aria’s als Voi che sapete, Ombra mai fu et Ave Maria van Caccini. Het is moeilijk om Amira langs de meetlat te leggen waarlangs ik normaal professionele zangers beoordeel. Wat te zeggen van zo’n lief meisje met een engelachtige uitstraling dat aria’s imiteert? Amira heeft een ongeschoolde zangstem. De diepe tonen klinken zuiver, maar de frasering van de noten en het grote vibrato dat ze laat horen klinken soms onnatuurlijk. Noten lezen heeft ze niet geleerd en haar uitspraak laat ook te wensen over. Klassieke muziekliefhebbers zullen haar zangkwaliteiten dan ook minder waarderen. De bewondering komt van een ander publiek.

Zo waren er op het concert YouTubefans uit verre landen: Texas, Venezuela, Columbia en dichterbij uit Engeland, Duitsland en België. Ook waren er andere fans als mensen met een zichtbare handicap, er was een pastoor met een wit boordje, en een man in een clownspak die in de weer was met een barbiepop die op Amira leek.

Sens élémentaire

Amira ziet er, vooral in haar prinsessenjurkje, uit als de onschuld zelve: een engeltje. Zij spreekt bij veel mensen een basaal gevoel aan. Haar melancholische stemgeluid roept bij mensen onbewust gevoelens op van verlangen. Ze is een volwassene in een kinderlichaam.

Op het laatst zong ze, samen met de steeds enthousiaste Ben Heijnen, het lied Time to say Goodbye in het arrangement waarmee Andrea Bocelli en Sarah Brightman zo populair zijn geworden. Een prima lied dat beter past bij Amira’s kleine stem.

Amira, als ik je advies mag geven: stap af van het imiteren van opera-aria’s! Spaar je stem. Je hebt je doel bereikt: beroemd zijn. Wil je toch een zangcarrière? Ga noten leren en neem echt zangles!