De kinderen stellen zich één voor één voor. Ze bouwen sets, maken muziek en spelen scènes. Er is een catastrophe op handen. Ze speculeren losjes: word het een nucleaire of biologische aanval, een vliegtuig of een raket, een tsunami of een bombardement? In Next Day, afgelopen weekend bij Theater Frascati te zien, oefenen zij op een aanval van ‘aliens’. Dat vat de boel in ieder geval goed samen.
Het is altijd weer ontroerend, de onbevangen en nonchalante toewijding waarmee kinderen op het podium kunnen staan. Phillipe Quesne heeft hen alle ruimte gelaten in Next Day. Scharreld en slungelend treden zij op, zonder ooit in een kramp van verplichting te schieten vanwege het aapjes kijkende publiek aan gene zijde. De band heeft cowboydeuntjes, noise en Nirvana op het repertoire. Tussendoor wordt er gebouwd aan een verdedigingswerk van foam. De spelers, meisjes en jongens van 7 tot 13 jaar oud, werken voorbeeldig een groot aantal scènes door zonder ooit last te hebben van welke zwaarte dan ook.
De Franse theatermaker Phillipe Quesne, bekend van kijkdoos-voorstellingen als L’effet de Serge, La mélancolie des dragons en Big Bang, heeft met Next Day opnieuw een lichtvoetig tableau vivant met een ietwat donkere ondertoon afgeleverd. Next Day wordt geproduceerd door Campo Gent, dat een traditie heeft in theaterwerk met kinderen voor een volwassenen publiek (Platel, Etchells, Gobsquat, Martens).
Het voorstedelijke decor, de plastic geweren, de geïmproviseerde onderkomens, het bekogelen van het publiek en het uitdelen van eten – het is aan de volwassen toeschouwers om hier meer van te denken. Terwijl de kinderen in een even efficiënte als onspannen samenwerking hun wereld bouwen, verwijst de voorstelling naar al die situaties die voor veel kinderen het leven tot een hel maken: verwaarloosde voorstad, vluchtelingenkamp, intifada.
Next Day toont de kracht van de individuele kinderen, hoe zij iedere dag of iedere scène weer opnieuw kunnen beginnen en al improviserend, onbezwaard en onbevangen spelend, de wereld terugbrengen tot proporties en dynamieken die hen passen. Quesne scheert met Next Day langs het utopische beeld van de kindertijd. In plaats van kinderen in te zetten om dit beeld te vervullen, laat hij hen een realiteit bouwen door op het toneel zelf te kiezen en samen te handelen.
Kinderen, dieren en poppen of machientjes doen het altijd goed op het toneel. Hun onschuld ontroert en herinnert aan de onmogelijke staat van het paradijs of schone handen. Maar Quesne draait de verhoudingen om. De kinderen treden niet op als onschuldige, teerhartige exotica te midden van een verdorven wereld. In Next Day laat Quesne zien hoe kinderen hun eigen manier hebben om al spelend te bouwen en samen te leven, gebaseerd op nonchalance, zelfwerkzaamheid, toewijding en bovenal sympathie. En de ‘aliens’, dat zijn natuurlijk de volwassenen in de zaal.
Zie de website van de Rotterdamse Schouwburg voor meer informatie over de voorstelling Swamp Club van Phillipe Quesne, een grote internationale co-productie die op 26 februari in Rotterdam speelt.
Nederlands 
English (UK) 
Français 
