Meteen naar de inhoud

ik laat het zo

Als kind speelde ik jarenlang matig piano op een grote, afgeragde Kaps uit Dresden. Het instrument ontviel me toen ik ging studeren, want het bleek onmogelijk om het ding in mijn eerste zelfstandige woning, een van de HAT-eenheden in het pand Boekhoven aan de Breedstraat, de trap op te krijgen.

De piano werd verkocht aan de moeder van een ex-vriendin. Af en toe liep ik daar nog wel eens binnen om te kijken hoe het met mijn oude piano ging, maar uiteindelijk verhuisde iedereen overal heen en de piano schoof verder bij me vandaan door de tijd naar plaatsen waar ik geen vermoeden van heb.

Er is een gedicht van K. Schippers dat gaat over het kwijtraken van dingen. Het begint als volgt:

Je hebt iets uitgeleend, je wilt het terug,
een boek of zijn het bamzaaistokjes, je
krijgt ze niet en je denkt: ik laat het zo.

In het gedicht worden de dingen gevolgd en concludeert de dichter van alles over dingen en afstand, onder meer dat de afstand tot je spullen ook iets waard is, dat er een evenwicht kan ontstaan tussen wat je verloor en het niet meer in huis hebben ervan. Troost is een groot woord bij poëzie, maar het gedicht is heel goed toepasbaar op de verdwenen Kaps. Het eindigt zo:

… Zo slinkt je eigendom over zeeën en
bergen, je leent uit, je verliest, je kunt
niets meer aanraken en je laat het zo. Het is
al verzameld op de wereld en waarom die
terloopse verte nog in een huis laten krimpen.

Deze zomer schreef ik een stuk over gitaren voor NRC, waarin de piano terloops ter sprake komt. ik ontving twee mailberichten: een van iemand in Utrecht Oost, die een Kaps had staan die in dezelfde tijd en onder vergelijkbare omstandigheden via via in haar bezit was gekomen. Het is een merk dat je zelden tegenkomt. Ze trok de voor de hand liggende conclusie: dat moet hem dan wel zijn. Op de foto die ze meestuurde, herkende ik mijn piano in alle details. Op één belangrijk punt na: deze was zwart en niet bij de poten aangevreten door onze hond.

Het andere bericht kwam van de ex-vriendin. Mijn instrument, dat niets bespaard blijft in dit leven, doet na een aantal verhuizingen nog altijd dienst in het zaaltje van de Carnavalsvereniging van Geleen. Daarmee is de afstand weer duidelijk, tot op de kilometer. Ik kan daar heen gaan en vragen of ik mag spelen. Ik kan dat niet doen en daar een gedicht over schrijven. Of het laten. Het wordt hoe dan ook een kwestie van bedwingen.

Cultuurpers werkt anders. Jij bepaalt wat dit verhaal waard is!

Wat fijn dat je tot hier gelezen hebt. Je las inmiddels alweer verhalen van deze auteur. Laat je waardering blijken met een kleine donatie!

donatie
Doneer

Waarom doneren?

We zijn ervan overtuigd dat goede onderzoeksjournalistiek en deskundige achtergrondinformatie essentieel zijn voor een gezonde cultuursector. Daar is in kranten en andere oude en nieuwe media vaak geen plek en tijd voor. Cultuurpers wil die ruimte en tijd wel bieden, en we willen dat voor iedereen zo houden. Of je nu rijk bent, of arm. Daarom willen we deze site zo veel mogelijk gratis houden. Dat kost geld, veel geld. Dankzij donaties van lezers zoals jij kunnen we blijven bestaan, en beseffen we ook hoe belangrijk lezers ons vinden. We vinden het bovendien de best mogelijke manier om journalistiek onafhankelijk te houden. Zo bestaat Cultuurpers al sinds 2009: dankzij lezers die zo een beetje eigenaar worden van deze onmisbare plek!

Je kunt ook lid worden, dan zet je je eenmalige donatie om in blijvende steun!

Ingmar Heytze

Geboren in 1970 te Utrecht. Dichter. Eerste huisfilosoof van het Centraal Museum (1999-2000) en eerste stadsdichter van Utrecht (2009-2011). Schreef twee jaar anti-sportcolumns voor de Volkskrant en twintig jaar columns voor het (AD) Utrechts Nieuwsblad. Werkt momenteel voor Onze Taal. Schreef een stuk of vijftien dichtbundels en is altijd bezig met nieuw werk. Won in 2008 de C.C.S. Croneprijs voor zijn gehele oeuvre en ontving in 2016 de Maartenspenning van de stad Utrecht.Bekijk alle berichten van deze auteur

Privé Lidmaatschap (maand)
5 / Maand
Voor natuurlijke personen en ZZP’ers.
Geen storende banners
Een speciale nieuwsbrief
Eigen mastodon-account
Toegang tot onze archieven
Klein Lidmaatschap (maand)
18 / Maand
Voor culturele instellingen met een omzet/subsidie van minder dan 250.000 euro per jaar
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Eigen Mastodonaccount
Toegang tot archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Extra aandacht in berichtgeving
Groot Lidmaatschap (maand)
36 / Maand
Voor culturele instellingen met een omzet/subsidie van meer dan 250.000 euro per jaar.
Geen storende banners
Een speciale nieuwsbrief
Eigen Mastodonaccount
Toegang tot archieven
Deel persberichten met ons publiek
Extra aandacht in berichtgeving
Premium Nieuwsbrief (substack)
5 proefabonnementen
Al onze podcasts

Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten

*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen

nl_NLNederlands