'The Dutch themselves do not realise what has been built up in this country.'

The cuts to arts have prompted many people to stress that art should be socially and politically relevant. For Samuel Wuersten, artistic director of the Holland Dance Festival, social and political relevance is a broad concept. Het hoeft niet te betekenen dat de kunst stelling neemt tegenover actuele vraagstukken. De wijze waarop dans in de samenleving is geworteld is voor Wuersten veel belangrijker. Dat weerspiegelt zich in Holland Dance Festival 2014.

Het festival moet het met 40% minder subsidie doen. Maar dat is voor Wuersten niet meer dan een praktische omstandigheid. Maatschappelijke betrokkenheid staat daar los van.

,,Holland Dance wil dans dichter bij de mensen brengen. Dat doen we met dansvoorstellingen uit de hele wereld en met een educatief programma. We vinden het belangrijk een beeld te geven van wat er in de dans gebeurt. Dans heeft een sterke positie in de samenleving.”

Our dance culture is young

,,De reden waarom we veel buitenlandse voorstellingen hebben geboekt is dat in andere landen de dans vaak veel dieper in de cultuur is geworteld dan in Nederland. De danscultuur hier is jong. Voor de Tweede Wereldoorlog was er door de gereformeerde cultuur geen plaats voor uitbundig dansen. Vergelijk dat met de Maori in Nieuw-Zeeland. Daar zijn dansrituelen een eeuwenoud deel van het cultureel erfgoed. Dat heeft invloed op de moderne dans die men daar maakt. In Nederland hebben we een paradox. Ondanks de jonge danstraditie heeft Nederland een internationale voorbeeldfunctie. Als ik in het buitenland ben en zeg dat ik in de Nederlandse dans werk, is de reactie: ‘O, dans in Nederland: dat is heel bijzonder.’ Het gekke is dat dat in het buitenland zonder moeite herkend wordt, maar de meeste Nederlanders beseffen zelf niet dat ze in een vooraanstaand dansland wonen. Dans leeft hier meer dan men denkt. Een miljoen Nederlanderlanders houden zich actief bezig met dans! Er zijn razend populaire dansprogramma’s op tv.“

[Tweet ” de meeste Nederlanders beseffen zelf niet dat ze in een vooraanstaand dansland wonen”]

,,Wie het bijzondere van de Nederlandse dans wel altijd heeft ingezien is prinses Beatrix. We hebben veel van onze internationale faam op dansgebied aan haar te danken. Op staatsbezoeken nam ze dansgroepen mee. Heb je ooit een ander staatshoofd zoiets zien doen?”

Bullying

Hoe richt Holland Dance zich op het maatschappelijk belang? ,,We bevorderen dans voor kinderen. Kinderen die regelmatig dansen leren beter communiceren, door zich niet alleen met woorden, maar ook fysiek uit te drukken. Dat is belangrijk. Holland Dance doet mee met projecten op scholen. Eén daarvan is opgezet rond het thema ‘pesten’. Dans biedt een goede invalshoek om dat probleem aan te pakken.”

[Tweet “”Dans biedt een goede invalshoek om het pesten aan te pakken””]

Een andere maatschappelijke betekenis van dans ziet Wuersten in de zeer uiteenlopende bevolkingssamenstelling van Nederland. ,,Dans is grensoverschrijdend. Dans is the middel om het culturele profiel van Nederland uit te drukken.”

Onlangs was er discussie naar aanleiding van een artikel van Melle Daamen, directeur van de Stadsschouwburg in Amsterdam en lid van de Raad voor Cultuur. Deze betoogde dat er te veel theater in Nederland wordt gemaakt en stelde o.a. voor dansgroepen en –opleidingen in Nederland op te heffen. Waarom zouden we geen gezelschappen uit het buitenland kunnen invliegen? Hoe staat Wuersten hiertegenover?

,,Ik vind het een ongelukkige poging de discussie op gang te brengen. Ik doe er liever niet aan mee. Ik wil het liever hebben over mogelijkheden en kansen voor de toekomst, niet over wat er allemaal mis is. Daamens bewering dat de zalen leeg zijn klopt niet. Zo creëert hij een verkeerde beeldvorming. Hier moet veel genuanceerder over worden gepraat. In de discussie die op Daamens stuk volgde – ik was er verbaasd over dat die zoveel ruimte kreeg – zie ik niet terug hoe mooi het is wat er in Nederland is opgebouwd. Ik zeg dit ook als van oorsprong niet-Nederlander. Als je zoiets in je land hebt, moet je discussiëren over wat wèl mogelijk is, over hoe de relevantie van dans verduidelijkt kan worden, wat we wèl kunnen gebruiken van wat er nu is, en: hoe kunnen we wat we hebben nog sterker maken?”