Charme en spierballenvertoon bij eindvoorstelling dansvakopleidingen

Overdonderende eindvoorstellingen van de dansvakopleiding van het Koninklijk Conservatorium en de Nationale Ballet Academie werpen een blik op jong talent. En op de opleidingen zelf.

Gewenste synthese tussen school en gezelschap

De dansvakopleiding van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag geeft de voorstellingen in het eigen theater. Een kleine en intieme zaal waarbij je de dans van dichtbij beleeft. Dat wordt anders in 2019: dan verhuist het conservatorium samen met het Nederlands Dans Theater naar een groot, nieuw cultuurcomplex aan het Spui.

School en gezelschap in één huis, dat voordeel kent de Nationale Ballet Academie al. En het effect ervan is indrukwekkend. De eindvoorstellingen vinden voor het eerst plaats op het massale toneel van Nationale Opera & Ballet in Amsterdam. De academie oogt als een machtig instituut. Vooral wanneer bij aanvang van de voorstelling batterijen dansers aantreden in het Grand Defilé.

[Tweet “Doorstroom talent van dansvakopleidingen naar gezelschappen is van levensbelang.”]

Maar er is ook de Junior Company: een unieke samenwerking tussen de Nationale Ballet Academie en Het Nationale Ballet. Het is van levensbelang om talent van de dansvakopleidingen naar de gezelschappen te laten doorstromen. En als topgezelschap oefent Het Nationale Ballet daarbij een enorme aantrekkingskracht uit. Dat zie je terug in het programmaboekje van de academie: het staat vol namen van buitenlandse studenten.

Misschien komt zo’n succesvolle synthese in 2019 ook in Den Haag tot stand, met het oog op de internationale allure van het Nederlands Dans Theater. Voor jonge Nederlandse dansers is het echter knokken geblazen met zulke buitenlandse concurrentie. Want de lat ligt hoog.

Erg hoog.

Eindvoorstelling dansvakopleiding van het Koninklijk Conservatorium

Het KC opent met een zeer compleet divertissement uit Doornroosje (Esther Protzman naar Petipa/Wright). Het valt op dat veel jongens aan de opleiding dansen: een goed teken! En door de uitstekende uitvoering lijkt het soms of je naar een echt gezelschap zit te kijken.

Dat geldt ook voor In and Out: een tijdloos werk uit 1983 van Hans van Manen en een juweel van de Hollandse school om je als jonge danser in te verdiepen. Net als het mysterieuze Whereabouts Unknown van Jiří Kylián en het Studio 2 duet van Léon & Lightfoot. Maar echt verrassend is de Spaanse dans dat met live muziek en zang in de voorstelling bevrijdend werkt.

Even de remmen los is soms nodig.

Ook zijn er kansen voor minder bekende choreografen: docent Katarina Wester maakte het jazzy Sassafras Rhap(sody) en gastdocent Maurice Causey mag vaker aan de bak als dansmaker: zijn intelligente en creatieve I’ve been kissed smaakt naar meer.

Eindvoorstelling Nationale Ballet Academie

Amsterdam pakt het thema ‘Respecting Diversity’ in Traces meteen aan met een mengeling van danssoorten van India tot Oost-Europa. Maar de door directeur Jean-Yves Esquerre in zijn toespraak gewenste mondiale eenheid zie je vooral terug in het spannende Till Then van Gioconda Barbuto. De verzameling van verschillende dansers vormt daarin een hecht en enthousiast collectief.

Conservatoire (uit 1849) is een onmogelijk moeilijk werk van meesterchoreograaf August Bournonville. Ongelooflijk dat een academie in dit kikkerlandje met zo’n korte balletgeschiedenis dit zo goed kan neerzetten. Choreograaf David Dawson tilt in de oppepper 5 de klassieke ballettechniek nog even over the top met hier en daar een knipoog naar bekende balletbewegingen of poses.

Het balletvuurwerk is nog niet voorbij.

Drie docenten maakten het Gottsschalk Demo. Een regelrecht spektakel waarin de jonge talenten even hun visitekaartje kunnen afgeven aan gezelschappen. Tot slot is er het wonderschone en heerlijke Yondering dat het genie van choreograaf John Neumeier bevestigt. Een unicum dat de academie dit werk ‘for students only’ mag brengen.

More is more

Twee dagen achter elkaar eindvoorstellingen van dansvakopleidingen bezoeken is niet niks. Zeker wanneer de voorstellingen extra lang duren. (Iets wat ook bij plaatselijke balletscholen een trend is.) Maar in een zaal vol balletouders en dansdocenten barsten bravo’s snel los. En daar gaat het uiteindelijk allemaal om…

Namen om te onthouden?

Er loopt nog geen overduidelijke Baryshnikov of Natalia Osipova rond. Maar er zijn zeker talenten te spotten zoals Grace Robson, Elias Boersma, Kotone Maekawa, Rei Takahashi, Toon Lobach, Khayla Fitzpatrick, Portia Adams en Gaetano Signorelli. En wie weet welke internationale danssterren er nog ontstaan door keihard werken!