Composer Robin de Raaff makes world perish in 'Atlantis'

Vrijdag 23 september wordt het nieuwe seizoen van het AVROTROS Vrijdagconcert geopend met de wereldpremière van Atlantis van Robin de Raaff. Hij componeerde dit vijftig minuten durende stuk in opdracht van deze omroepserie, voor het Groot Omroepkoor en het Radio Filharmonisch Orkest, aangevuld met solosopraan en solobariton.

De tekst is grotendeels ontleend aan het gelijknamige gedicht van de Amerikaan Hart Crane, wiens verzen eerder al Tristan Keuris inspireerden tot Brooklyn Bridge. Keuris gebruikte hiervoor het eerste gedicht uit de cyclus The Bridge (1930), nu maakt Robin de Raaff de cirkel rond met een zetting van het laatste deel, Atlantis.

Naast de verzen van Crane citeert hij ook teksten van Plato over dit mythische eiland, dat een paradijs op aarde zou zijn geweest, maar uiteindelijk door de golven werd verzwolgen. Waar Crane een nostalgische en tamelijk optimistische terugblik geeft, schetst De Raaff een pessimistischer toekomstbeeld: aan het einde van zijn stuk zingt en fluistert het koor uitspraken van mensen die watersnoodrampen overleefden.

Plato situeerde Atlantis bij de Straat van Gibraltar. Deze ligt ingeklemd tussen de Monte Hacho in Afrika en de Rots van Gibraltar, welke fungeren als de ‘zuilen van Hercules’. De Raaff verbeeldt deze door twee harpen prominent aan weerszijden van het orkest op het podium te plaatsen.

Ik bezocht woensdag 21 september de eerste repetitie van koor, orkest en solisten en maakte een reportage met musici en zangers voor Radio 4. Deze wordt vrijdag 23 uitgezonden direct voorafgaand aan de wereldpremière, tussen 20.00-20.15 uur. Ik sprak na afloop ook met Robin de Raaff zelf. Je hoort ons gesprek hier.