Het was druk op het Amsterdamse Westergasterrein, deze donderdag 6 juni. Fantastisch natuurlijk, dat je daar niet alleen een paar uitstekend lopende restaurants en clubs hebt, en er ook nog de avondvierdaagse langskomt terwijl er een groot salsafeest is in de club vlakbij de wereldberoemde Gashouder, maar dan voelt het toch een beetje raar dat de koninklijke opening van het Holland Festival zich daar een beetje tussendoor moet wurmen. De menselijke kleerkasten en automobiele koetsen met AA-nummerborden van prinses Beatrix stonden vooral een beetje in de weg voor de bezoekers van Summer Breeze.
Buiten bruiste Amsterdam, binnen in de Gashouder kabbelde het Holland Festival. Misschien waren mijn verwachtingen wel te hoog opgeschroefd: de gigantische ruimte en het enorme orkest dat klaarstond voor een uitvoering van de Sacre du Printemps, daar kun je je van alles bij voorstellen. Maar het viel dus een beetje tegen.
Verkrachtingsbeelden
Het programma opende met hele lieve orkestmuziek en een dito film vol spelende kinderen. Een diepere laag, iets van de doem of onheil die je stiekem bij echte kunst verwacht, kon ik er alleen met heel veel moeite bij bedenken. Die laag zou kunnen zitten in de film erna, die Braziliaanse beelden zou geven bij Stravinsky’s Sacre. Die film bood inderdaad veel onheilspellends, met crackjunks en verkrachtingsbeelden, maar de twee delen van het programma gingen geen huwelijk met elkaar aan. Nu blijkt er, zo meldt het festival, iets mis te zijn gegaan bij de live montage van die film, dus zal ik niet te streng zijn.
Het grote probleem was alleen niet de montage. In die enorme ruimte viel alles vooral een beetje in het niet. Het scherm was groot, maar de Gashouder bleek groter, en dat gold ook voor het enorme orkest plus koor. Het voelde allemaal klein, en dat stoort toch een beetje.
Zou dit op een andere plek in Amsterdam beter tot zijn recht gekomen zijn? Dat is lastig, want het Concertgebouw biedt niet de juiste zichtlijnen en de Rabozaal aan het Leidseplein niet de akoestiek voor zo’n groot orkest in combinatie met zo veel gasten. Grappig, dat onze culturele hoofdstad ruimtes voor dit soort spektakels ontbeert.
Huiselijke herrie
De openingsreceptie na afloop, waarvoor dankzij het korte programma extra veel tijd was, bood een interessante clash van culturen. De wijn was uitstekend, de groentehapjes geslaagd. Er was ook een Braziliaanse band geregeld, die huiselijk rond een tafel zat. Dat zou het een intiem geheel moeten maken, maar iemand had besloten dat hun muziek versterkt moest worden. In de pijpenla van het Transformatorhuis leverde dat vooral een geweldige bak herrie op. Praten werd een interessante uitdaging. Beatrix kon niet verleid worden om een dansje te doen en was best snel weg.
Wie naar buiten wilde om in alle rust wel naar elkaar te kunnen luisteren, werd door een cordon beveiligers vriendelijk verzocht de versnaperingen binnen te laten. Toen leek dat salsafeestje bij de buren opeens veel leuker.
English (UK) 
Nederlands 
Français 
