Op zaterdagochtend kijk ik in een Underbelly waar de koffie nog moet worden uitgevonden in een klein zaaltje naar Jonas Müller Regrets Writing This F*cking Masterpiece. Het is de kleinschalige, curieuze maar ook intrigerende solo-voorstelling van de jonge Nederlandse theatermaker Tim Honnef.
Tim stelt direct al ongemakkelijke vragen aan het publiek (‘Wat doe je om vervelende gedachten kwijt te raken?’, ‘Heb je wels eens iets onwaars op Facebook gezet?’) die we (ik in ieder geval) eerlijk proberen te beantwoorden. Wat eigenlijk raar is, want Tim zelf doet wel net alsof. Alsof hij hier dus per ongeluk voor ons staat en zal proberen de toneeltekst van de ondergedoken Jonas Müller voor te lezen. Het resultaat is een curieuze mix van een aandoenlijk verhaal over verloren jeudliefde, zelftwijfel en spijt, en een soort meta-theater waarin de gebruikelijke illusie bewust wordt doorbroken: kijk het is allemaal maar een verzonnen script. Of zoiets.
Maar daar wil ik het nu niet over hebben. De reden dat ik deze voorstelling heb uitgekozen is dat Tim Honnef een van het handjevol Nederlanders is dat optreedt op de Edinburgh Fringe. Dus heb ik hem op mijn beurt een paar dagen eerder al per e-mail een paar vragen gesteld.
Is dit je eerste voorstelling op de Fringe?
(TH) “Nee. Het is inmiddels mijn vierde voorstelling. In 2012 kwam ik op de Fringe om een comedyshow te proberen. Vervolgens kwam ik in 2014 en 2015 terug met een soloprogramma en speel ik mijn inmiddels derde soloprogramma op de Fringe van dit jaar.”
Waarom wilde je hier spelen?
(TH) “Meerdere redenen. Allereerst heb je hier een enorm open publiek. Mensen komen graag kijken bij experimenteel theater. Daarnaast is de kans om bijna dertig dagen achter elkaar te spelen en aan de voorstelling te werken een enorm positief iets. De laatste reden is dat ik een aanbod van Underbelly kreeg en dat kon ik niet weigeren.”
Was het lastig een plek te vinden?
(TH) “Op de Edinburgh Fringe zijn er in principe drie mogelijkheden voor het vinden van een venue. Je kan een zaal huren in een gebouw, zoals ik in 2014 en 2015 heb gedaan, je kan bij de Free Fringe een zaal krijgen en daar gratis optreden (alhoewel je altijd wat moet inleggen voor marketing en dergelijke) en er zijn ook wat grotere theaters die voorstellingen daadwerkelijk programmeren. Tegen een bedrag voor marketing en een huurbedrag wordt je dan meegenomen in hun programmering.”
“Dit jaar heb ik van de grote Underbelly (een van The Big Four, samen met Pleasance, Assembly en Gilded Balloon) een aanbod gekregen. Heel tof, want ze krijgen gigantisch veel aanmeldingen en om onderdeel te mogen zijn van hun programmering is fantastisch. Daar heb ik de voorgaande jaren echt voor geknokt.”
Hoe promoot je je voorstelling?
(TH) “Social media, flyeren, posters, billboards en je praat met mensen op straat. Ook gastoptredens. En dit jaar waren er ook mensen uit het publiek die flyers meenamen om aan vrienden en bekenden te geven.”
Hoe is je ervaring tot nu toe?
(TH) “Ik heb het dit jaar enorm naar mijn zin. Nog meer dan de jaren ervoor. De Fringe staat erom bekend dat het lastig is altijd publiek in je zaal te krijgen, omdat er meer dan 3200 voorstellingen zijn. Tot dusver heb ik elke dag een goed publiek gehad, zijn er twee recensies verschenen (een hele goeie en een hele slechte, water en vuur) en zijn de reacties van het publiek op de voorstelling exact wat ik had gehoopt. Ik kan ook niet wachten om de voorstelling hier dagelijks te spelen en hoop dat ik hem na de Fringe zowel in de UK als in Nederland kan voortzetten.”
Recensies
Inmiddels zijn er al meer besprekingen verschenen. Ik pluk een paar quotes:
English (UK) 
Nederlands 
Français 
:%205%20Vragen%20aan%20Tim%20Honnef,%20Nederlander%20op%20de%20Fringe%20#edfringe){kind=link}