In John Appels nieuwe documentaire Wrong Time Wrong Place komen overlevenden aan het woord van de schietpartij op het Noorse eilandje Utoya en de voorafgaande bomaanslag, waarbij 77 mensen omkwamen.
The big question was how many of those seven Golden Calf nominations Plan C would manage to cash in. To everyone's surprise, this petty crime comedy that attracted less than 7,000 visitors in cinemas had garnered even more nominations than
De oogst aan lange documentaires die op het Nederlands Film Festival worden vertoond, is goed. Het zijn bijzondere verhalen, soms opzienbarend, soms indringend, soms voer voor veel discussie, en vrijwel allemaal heel mooi gefilmd. We wensen de jury veel wijsheid toe. De genomineerde documentaire ‘De regels van Matthijs’ is voor iedereen interessant, maar zou verplichte kost moeten zijn voor hulpverleners,…
Iedere avond vindt er op het Nederlands Film Festival een belangrijke première plaats, en zondag was dat de nieuwe documentaire van Robert Oey, over boodschappers en nabestaanden. Gesneuveld laat een kant van onze militaire missie in Afghanistan zien die weinig in beeld kwam. 25 Nederlandse militairen zijn daar gesneuveld. De film is in zekere zin een eerbetoon aan hen, maar…
What a festive opening film it was! The Dutch Film Festival's choice of Nono, the zigzag child had of course to do with the fact that Dutch family films will be specially put in the festival spotlight this year. But even apart from that theme, it was an unmissable kick-off. After all, we may like to grumble that the weather is not...
EYE is pulling out all the stops. This year, the final exam papers of the students of the Netherlands Film and Television Academy will get an ideal presentation in the largest auditorium of this new film centre. What is also new is that yesterday, immediately after the screening for press and relations, awards were handed out for best commercial (The End, Soon), best documentary (A Twist in...
Antony, Dafoe en Abramović samen op één podium, in een regie van Robert Wilson – het beloofde de klapper van het theaterseizoen te worden. Maar het privé-leven van Abramović leent zich niet echt voor een triomfantelijke of meeslepende vertelling.
Eén voor één komen de worstelaars van Helsinki Nelson het podium van de stadsschouwburg op rennen. Op de mat ligt de grootste van het stel, op zijn buik, uitgestrekt in defensieve positie. Om en om proberen zijn tegenstander hem te kiepen, en hem met z’n beide schouders plat op de mat te drukken. Tevergeefs. Accordeonpunkrocker Kommi Pohjonen komt op, en…
In Detroit Dealers, Wunderbaum mixes a personal family story with the decline of Detroit, once one of the most influential industrial cities in the world, and philosophical musings on the car, as a romantic metaphor of progress and the American Dream. The show swings in all directions. Detroit Dealers is part documentary film, jazz concert, performance, spoken word poetry, rap battle, and theatre. This overdose of...
De jeugd roept tegenwoordig vooral de gedachte aan gevaar op. De maatschappij heeft last van een verwrongen ideaalbeeld dat echte kinderen weinig speelruimte laat. Uiteindelijk komen die dan ook in opstand in Enfant. Maar tot die tijd hebben de hele jonge performers toch vooral de rol van bijzet of sluitstuk, aanvulling op of extensie van de negen volwassen dansers. De nieuwe…
Jongeren uit Guatemala, nachtegalen uit Noord Ierland en theatermakers uit de binnenlanden van Peru. Zomaar een greep uit de gasten op het Community Arts Festival dat in juni 2013 in Utrecht wordt gehouden. Muziek, film en theater met gewone mensen achter en voor de schermen, begeleid door professionele kunstenaars. Wat ze verder gemeen hebben?
Maniakaal galoppeert ze over het podium, stampend als Michael Flatley on crack. Graatmager en met ontbloot bovenlijf raast Marlene Monteiro Freitas tapdansend in de rondte. Ze knijpt in haar tieten en trekt handenvol (nep)haar uit haar scalp. “My name is Mimosa Ferrara,” hijgt ze dreigend, terwijl haar zwarte legging van haar kont zakt en vlak boven de schaamstreek blijft hangen.…
In the short Dutch film Ceci n'est pas un rêve, which premiered at the festival Go Short (Nijmegen, 14-18 March), the cityscape of Paris slowly transforms into a dreamscape. You could call it a surrealist documentary, in which filmmaker Amos Mulder has incorporated influences from early German film pioneer Walter Ruttmann as well as modern computer animation. With further...
Towards the end of this Berlinale, it could be heard in the corridors that the Danish costume piece A Royal Affair about a nipped-in-the-nippled revolution was surely going to win the Golden Bear. However, the jury did not care about that and designated Caesar Must Die by the Taviani brothers as the best film. The jury chaired by...
Zouden de hedendaagse revolutiemakers Shakespeare wel eens bestuderen? In Cesare deve morire (Caesar Must Die), de competitiebijdrage van de Italiaanse gebroeders Taviani, zijn we getuige van de voorbereiding en uitvoering van Shakespeare’s Julius Caesar. Wie dat ziet met het wereldrumoer in het achterhoofd zal vaak een schok van herkenning voelen. De tragedie over een staatsgreep in het oude Rome laat…
Dat Martin Scorsese’s betoverende Hugo op het Rotterdams festival een tijdje nummer 1 stond in de publiekswaardering is niet zo vreemd. Wel verrassend is de film die gisteren als nummer twee opdook en nu Hugo van de eerste plaats heeft verdreven: de documentaire Back to the Square waarin filmmaker Petr Lom kijkt hoe het er in Egypte voorstaat na de…
IDFA's jury neatly balanced poetry and politics by awarding among the feature-length documentaries the moving Planet of Snail (South Korea), alongside the Palestinian village-set 5 Broken Cameras, a Palestinian/Israeli/French/Dutch co-production. Planet of Snail by Seung-Jun Yi received the main award, the VPRO IDFA Award for best feature-length documentary. The fireworks of...
A bit alienating it is. Watching at IDFA the eventful account of Egypt's February Tahrir 2011 revolution while at the same time, in Tahrir Square, the second phase of resistance against the dictatorship is in full swing. A kind of 'back to the future' feeling. Tahrir 2011 is a relatively unpolished, but with a sense of urgency in...
De crisis woekert voort en de Arabische wereld is in beweging, maar in de documentairewereld is de tijd van de grote verhalen voorbij. Dat was althans de conclusie die festivaldirecteur Ally Derks trok op een persconferentie voorafgaand aan de 24ste editie van het International Documentary Film Festival Amsterdam (16-27 november). In tegenstelling tot tien jaar geleden richten documentairemakers zich nu…
Regisseur, actrice en theatervormgeefster Sarah Moeremans houdt een jaar lang kantoor in de hal van de Rotterdamse Schouwburg. Onder de titel “My First Camp” heeft zij haar intrek genomen in het voorhuis, om meer in contact te staan met de verschillende gebruikers en bezoekers in het gebouw en de wereld daar omheen. Is de publieke ruimte een wildernis geworden, die…
The Tuschinski Award for best graduation film of the Film Academy was awarded this afternoon at the Dutch Film Festival to Anne-Marieke Graafmans for her documentary If I didn't have you. What is special about the presentation of this award for up-and-coming talent is that the commercial cinema business and independent film criticism are here together for a while. The Tuschinski Award will be presented and with 5000 euro...
Strange how quickly history detaches itself from your memory. We had gradually come to think here that the camping uprising in Cairo's Tahrir Square was a kind of summer of love. That everyone there was cramming roses into cannon shells singing together and that the whole world was just there to give each other love and hugs. Time for a lesson in rebellion....
‘Kinder!, macht Neues!, Neues!, und abermals Neues!’ schreef Wagner aan Franz Lizt. En na de allereerste Festspiele concludeerde hij dat volgend jaar alles anders moest. Zelfs een geheel nieuw theater achtte hij niet uitgesloten.
De vorig jaar aan longkanker overleden Künstler Christoph Schlingensief – alleskunner, provocateur, regisseur, levenskunstenaar – krijgt op het Holland Festival een uitgebreid eerbetoon: de openingsvoorstelling Mea Culpa, een programma met zeven speelfilms, en Schlingensiefs zwanenzang Via Intolleranza II.
Doodziek vatte Christoph Schlingensief het wilde plan op om in Burkina Faso een operadorp uit de grond te stampen, Remdoogo. Een zelfvoorzienende vrijplaats waar mensen vanuit verschillende culturen elkaar zouden kunnen ontmoeten, en om daar voor langere tijd samen kunst te maken. Dit in navolging van vergelijkbare initiatieven zoals het Avenida Theater in Mozambique, opgezet door schrijver Henning Mankell. Schlingensief streefde naar het samenvloeien van kunst en leven. Gedreven uit een jarenlange fascinatie voor de rijke Afrikaanse cultuur, en geïnspireerd op de idealen van zijn grote held Joseph Beuys.
Via Intolleranza II is Schlingensiefs poging om in een maalstroom van documentaire, muziek, beeldende kunst, film, performancekunst, lezing, opera en theater het prille wordingsproces van Remdoogo vast te leggen. Een voorstelling over een proces. Tegelijkertijd lijkt Schlingensief ook zijn eigen motieven te bevragen. Via Intolleranza II was zijn zwanenzang – hij stierf drie maanden na de première. De voorstelling krijgt op zaterdag 4 juni de Nederlandse première.
Cover of Spalding Gray Op het Holland Festival dwalen twee geesten rond. De meest luidruchtige is die van Christoph Schlingensief, Duitslands meest onafhankelijke cineast, theatermaker, activist en enfant terrible, altijd goed voor controverse. Na de in 2008 gestelde diagnose longkanker verwerkte hij zijn woede en angst in Eine Kirche der Angst vor dem Fremden in mir, in 2009 gepresenteerd op…
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.