In de rijke traditie van schrijvers die elkaars bloed wel kunnen drinken en de ander schuimbekkend met de pen te lijf gaan, orkestreerde Writers Unlimited een ‘polemiek’. Abdelkader Benali verwoordde in dit debat de stem van het volk, en Saskia De Coster die van de elite. Beiden hakten op elkaar in met hulp van moderator Elsbeth Etty. Resultaat: veel onsamenhangend getreiter.
Writers Unlimited is the most fun literary festival in the world. We can know, because we have been there twice now. Whether the comparison with all those 20 million other literature festivals in the world is entirely pure, we don't know. We do know that a lot of the writers who attend Writers Unlimited agree with us. At least during those few days and especially nights in January.
A few reasons.
Writers like to talk, and people like to talk about, with and through writers. As much as that may be reason to organise a literature festival, it is also why
At 1 strip or 1,000 words blogger and columnist Peter Breedveld spoke with three influential illustrators, Barbara Stok, Peter van Dongen and Thé Tjong-Khing using projected images from their beautiful work. The relaxed conversation was a breath of fresh air among the other ferocious debating violence at the festival.
Whether Tahmina Akefi is a good writer, I dare not say. The Afghan beauty can at least glue sentences together, and knows how to add an erotic layer on top. But whether this means she surpasses the average penny novel, or whether she has nothing to offer but oriental soft porn anyway? Tricky.
"We don't use social media because it's cool," says Tunisian internet activist Sami Ben Gharbia. "But in a dictatorship, it is the only way to inform people about what is really going on. To fight the demons in society. I am not a techny Became because it's fun. I just needed useful knowledge about internet codes, to improve my civic activism possible."
We spoke briefly at Writers Unlimited 2013 with the woman who has been giving workshops in poetry to schoolchildren for a few years now. And we wondered again if rap wasn't enough for them, those kids. No. So it turns out. And she explains it clearly.
With a jam-packed programme like Writers Unlimited 2013, it sometimes happens that, even as a professional journalist, despite everything, you end up dropping in somewhere too late, and then just catching a glimpse of something really great. In this case, after the tour de force of Amos Oz and Adriaan van Dis, was that Kenyan Ngwatilo Mawiyoo's spoken word performance. Mea culpa for that.
How many male genitalia Yasmine Allas had weighed in her hand. For a while, that was the question during Writers Unlimited's most shameless programme to date. This latenight talk show addressed the question of how shameless writers actually dare to be these days. Kristien Hemmerechts, always good for a few firm statements, met her peers in
And then, just like that, you can miss the highlight of the first Winternacht because you don't pull it together with a presenter. Flemish author Bart van Loo, according to many a twitterer, seems to have uttered beautiful sentences in the programme 'Daar geef ik mijn leven voor', but that was well after midnight and I was already
During the kick-off of Winternacht 1, publicist Bas Heijne brought the two literary giants Amos Oz and Adriaan van Dis closer together. What remains of their former idealism? Oz's barrage of wonderful one-liners proved difficult to tame and made for a hilarious but somewhat unbalanced conversation.
Lebanese writer Hanaan Al-Shaykh (Beirut, Lebanon, 1945) opened Wrtiters Unlimited on Thursday 17 January with a blazing argument against Arab culture of shame. This, according to the writer whose books The story of Zahra, Women between sky and sand, Beirut blues and Only in London have been translated into Dutch, so deep in
Writers Unlimited Special - One of the important guests at Writers Unlimited is Roland Colastica. This Curaçao author made his debut in 2012 with the children's book 'Fireworks in my head'. The book was enthusiastically received, and has since grown into a modest bestseller. Major strength of the story is its colourful and rhythmic style, but just as important is
They were great days, the four days we reported on Writers Unlimited (v/h Winternachten) in The Hague. We saw a new self-confident generation of writers from Africa, experienced debates and - in the foyer of The Hague's Theater a/h Spui - played for VJ during the salsa dancing class. Daniël Bertina and Wijbrand Schaap did their best to attend as many...
Opvallend toch, hoe de zinnen van een schrijver, eenmaal uitgelicht, na diens dood kunnen worden voorzien van galmende vertolkingen. Vooral Gustaaf Peek moet, wil hij echt recht doen aan Haasse, iets doen aan zijn nogal borstklopperig overkomende vroomheid, maar ook een doorgewinterd kunstenaar als Kees ’t Hart mag al citerend de toon matigen.
It is incredible what an energy the men of Manar can generate. These six - dressed in djellabas - percussionists play Dekka al Marrakchia: an insanely rousing form of traditional Moroccan drum 'n bass party music and religious Gnawa. After a solemn, almost ritualistic beginning - in which the band comes jogging onto the stage of the Theater aan het Spui in a goose-step, accompanied by the menacing sounds of two huge horns - the drums erupt and the dance floor is full of swinging visitors.
In het debat Burger King & Burgerschap geven Patrick van der Hijden, David van Reybrouck, Chris Keulemans and Samuel Vriezen hun visie op de staat van de burger. Publiek mag, maar hoeft niet, meedoen. Hieronder de column Staat van Verwenning, voorgedragen door Patrick van der Hijden – als aftrap voor het debat.
“Ons leven is in de achttiende eeuw uitgevonden.
De leden van de hogere klassen – de elite – hadden een eigen huis, vaak met tuin. Ze stuurden hun kinderen naar school en die begonnen daarna een vervolgopleiding. Ze hadden vrije tijd en kwamen over het algemeen op tijd op hun afspraken, door de horloges die ze droegen en de trekschuiten die op tijd vertrokken (ze klaagden bij vertraging). Burgers die buiten de stad woonden, forensden – met de koets, dat wel. Ze dronken koffie om wakker te blijven. Ze bezochten restaurants met menukaarten. Ze werden ingeënt tegen de pokken en hadden huisdieren. Een geweldige bron over dat leven vormt het dagboek van Otto van Eck, die daar op tienjarige leeftijd onder druk van zijn door de Verlichting bezielde ouders aan begon, in 1791. Daar ontleen ik bovenstaande voorbeelden aan.
Dit leven wordt aan het begin van de eenentwintigste eeuw niet door een kleine minderheid geleefd, maar door een groot deel van de Nederlanders. Die moeten het wel zonder personeel doen. Dat is namelijk vervangen door technologie.
Er is iets bijzonders aan de hand met Afrika. De nieuwe generatie schrijvers uit Nigeria, Ghana en Zuid Afrika die rondloopt op Writers Unlimited staat anders in de wereld dan hun ouders. Of, sterker nog, het feit dat ze daar op een heel andere manier mee omgaan, met die voorouders, definieert hen als iets volkomen nieuws. Ze presenteren zich zelfbewuste, moderne wereldburgers.
In the late 1980s, John N. Gray (South Shields, 1948) adviser to Margaret Thatcher - Gray: "I was just a small mote of dust in her administration" - now he is a fierce critic of all things neoconservative. On Writers Unlimited, publicist Bas Heijne felt him out.
Dinaw Mengestu deelt zijn achternaam met de voornaam van één van Ethiopië gewezen dictators. “Vooralsnog ben ik schrijver, maar aspireer een carrière als dictator.” Dictators ontstaan niet in een vacuüm, stelt Mengestu. “Wij als burgers scheppen onze leiders.” In zijn voorgedragen verhaal geven de burgers al hun dromen uit handen. Ze schuiven al hun verantwoordelijkheid af richting de machthebbers. En…
Lief en best lekker, al gaf een aantal van de gasten aan minder gecharmeerd te zijn van de hutspot met jus die de Haagse Hapjes voor hen hadden klaargezet. De meeste gasten hadden liever wat meer kruiden gehad bij hun welkomstmaal. Vanavond staat Afrika op het menu. De lokale peperboer zal wel een feestje hebben wegens omzetverhoging, vermoeden wij.
His voice is low, and when he talks, he does so calmly and thoughtfully. He regards his humour - very British - as a side effect that is more accidental than intended. This makes Helon Habila a perfect guest for the opening night of Writers Unlimited, The Hague's literature festival better known as 'Winternachten'. The Nigerian can tell stories, but...
He is now a publisher, and the man who was director of the Dutch Foundation for Literature until last year will be quite happy with that. As director of the Bezige Bij, one of the country's largest publishing houses, he will surely never again have to submissively toast the sarcastic State Secretary for Culture Halbe Zijlstra. At least the relief was audible in Pröpper's...
Ze woont inmiddels in Noorwegen, nadat ze haar vaderland Iran moest verlaten wegens eigen mening. Ze zat vijf dagen vast, en in de beruchte Evin-gevangenis in Teheran is dat een eeuwigheid. Nu is Asieh Amini vrij in een vreemd land, en krijgt ze van Oxfam-Novib de PEN-Award uitgereikt. Een mooie opening voor het Writers Unlimited Winternachtenfestival, dat met deze uitreiking…
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.