Cette année, le voyage se déroulera en Inde et au Népal. Parce que cela lui semblait bien. Les visiteurs de la première néerlandaise de Die Schutzbefohlene de Jelinek attendaient l'été avec impatience. L'année prochaine, ils rendraient visite à un ami au Vietnam. Peu de soucis pour obtenir un visa. En tant qu'Européen blanc, le monde entier t'appartient. Tu peux aller partout. L'homme ne se rendait pas compte à quel point il était privilégié.
Toen ging het zaallicht uit en stonden er op het toneel opeens allemaal mensen zonder een visum of een verblijfsvergunning. Echte illegalen die zomaar echt zouden kunnen worden opgepakt. Echte mensen zonder echte verblijfsvergunningen. En ze eisten een plek op. Want het recht op onderdak is een universeel mensenrecht. Het werd heel snel stil in de zaal.
Ik kan nog wel een paar redenen bedenken, waarom.
1: Pak ons daar waar het pijn doet.
Die Schutzbefohlene is een bewerking door Nobelprijswinnaar Elfriede Jelinek van het 2500 jaar oude, Griekse drama De Smekelingen. Dat gaat inderdaad over mensen die op de vlucht voor geweld om onderdak komen vragen en nul op het rekest krijgen. De teksten hoefden niet geactualiseerd te worden, maar een paar beelden van bootvluchtelingen bij Lampedusa, omslagen van voor vreemdelingen onbegrijpelijke folders van de IND, en je hebt de gedachten aan de gang. Over de hier geboren kinderen die we uitzetten. Over het racisme dat zo ongemerkt in al onze handelingen is doorgedrongen.
2: Dwing respect af
Er staan professionele acteurs op het toneel, maar dus ook enkele tientallen echte vluchtelingen, die ze niet hebben meegenomen uit Duitsland (want dat mag niet), maar die in Amsterdam zitten. En die acteurs scheppen dus een frisse afstand, want het zijn ook nog eens Duitsers met hun intellectuele theater en hun prachtige taal, geschreven door een echte Nobelprijswinnares. Die vluchtelingen zijn dus regelrechte amateurs. Maar wat doen ze het rustig, overtuigd en met zoveel zelfrespect dat het ongemakkelijk wordt.
3: Roer nog wat dieper in de wond
Dat het dus Duitsers moeten zijn die ons met een voor Duitsland door een Oostenrijkse geschreven stuk om de oren komen slaan met onze gesloten grenzen, onze keiharde opstelling tegen vreemdelingen, onze zwartepietdiscussie en onze irrationale angst om overspoeld te worden door wilde hordes uit Afrika en Arabië. Vroeger maakten wij stukken over de Duitsers en de Oostenrijkers die zoveel fouter waren dan wij. Nu doen zij het bij ons. Dat doet pijn.
4: Bied een mogelijkheid om het af te kopen.
De vluchtelingen behoren allemaal tot de groep ‘Wij zijn hier‘ die eerst in een vluchtkerk zat en nu in een gevangenis onderdak heeft gevonden. Vrijdag 13 juni moeten ze daar weg. Voor de zoveelste keer zijn ze dakloos. De Duitse acteurs vroegen ons, de toeschouwers, om gul te geven bij de inzameling na afloop. Ik had geen geld bij me, maar het had een haartje gescheeld of ik had een kamer in mijn huis vrijgemaakt. De dozen en jurken voor de inzameling zaten na afloop in ieder geval flink vol met papiergeld, in niet eens de kleinste coupures. Hier werd een vreselijk diep en terecht schuldgevoel afgekocht.
Zo kan toneel toch nog wat voor elkaar krijgen.
Nog te zien op woensdag 11 en vrijdag 13 juni. Informations.
Nog nooit heb ik me zo slecht gevoeld bij een voorstelling. Helaas niet om de emoties te ervaren als schrijver van het stuk hierboven, maar omdat dit het allerslechtste was wat ik ooit in mijn leven heb gezien en ooit zal gaan zien. Het was een schande dat zo een stuk op een Festival figureerde. Misbruik werd gemaakt van de asielzoekers; de enige reden dat men na de voorstelling niet in een gierend boegeroep zou uitbarsten. Waarom dit soort zaken uit Duitsland halen, ten eerste omdat daar wel degelijk veel kwaliteit voorhanden is en ten tweede omdat er in Nederland zonder twijfel voorstellingen bestaan die dit soort thema’s veel en veel beter kunnen uitdiepen en inhoud geven. Wat werd er vreselijk geacteerd en gezongen. De cliché’s vlogen om de oren en vochten om voorrang. Een nachtmerrie en regelrechte belediging van het publiek.Wie heeft, om in de teksten van de ‘voordragers’ te blijven, in godsnaam dit gedrocht op het HF geplaatst?
4 façons de faire taire une pièce : Jelinek frappe au Holland Festival http://t.co/DsuXvYtOiE via @culturepress
Deze hadden jullie nog tegoed…. http://t.co/mi9Io3495j
RT @tdrks: Jelinek maakt theater dat schrijnt: http://t.co/U7U61gCC3m @cultuurpers @hollandfestival
Jelinek maakt theater dat schrijnt: http://t.co/U7U61gCC3m @cultuurpers @hollandfestival
Les commentaires sont fermés.