Ondanks de coronabeperkingen zaten arthouse-liefhebbers de afgelopen tijd toch niet op een droogje. Diverse titels beleefden online hun Nederlandse première. Zoals bijvoorbeeld The Human Voice, de nieuwste productie van Spanje’s belangrijkste regisseur Pedro Almodóvar.
Ik noem deze fraaie bewerking van Jean Cocteau’s beroemde monoloog van een gekwetste vrouw (hier Tilda Swinton) niet toevallig. Het vrijwel complete verzameld werk van Almodóvar is ook de blikvanger van de recent gelanceerde Directors’ Collection van distributeur Cinéart. Een overzicht van zijn lange films dat laat zien waar deze zeer karakteristieke regisseur zijn faam aan te danken heeft. Niet alleen aan zijn uitgesproken en tikje excentrieke stijlgevoel, maar vooral aan de sterke vrouwenrollen. Het is de rode draad door zijn oeuvre.
Met de Directors’ Collection zet de vooral in Europese arthouse gespecialiseerde filmdistributeur niet alleen Almodóvar in de spotlight. Andere toonaangevende filmauteurs die Cinéart hier presenteert zijn onder andere de Britse sociaal-realist Ken Loach, de gebroeders Dardenne, de vaak geruchtmakende Michael Haneke en de poëtisch-humanist Agnès Varda. Ook Alex van Warmerdam is van de partij, inderdaad een van de meest uitgesproken Nederlandse auteurs. Paul Verhoeven had ik natuurlijk ook graag gezien, maar die zit niet bij Cinéart.
Droits
Een prachtige verzameling met ook ouder werk. Daarmee een mooie aanvulling op de premières van bijvoorbeeld het aan de filmtheaters verbonden Picl ou Vitamine Cineville. Naast de mogelijkheid om de titels voor krap drie euro direct te bekijken, biedt de Cinéart-website ook veel informatie. Plus korte videoclips met interviews met de makers. Een aantal gepresenteerde titels kan nu nog niet bekeken worden, maar binnenkort hopelijk wel. Zo het is de bedoeling nieuw gerestaureerd werk van Wong Kar Wai in samenwerking met Eye in juni eerst in de filmtheaters te vertonen, en daarna online.
Maar het feit dat deze Directors’ Collection een initiatief is van Cinéart geeft tegelijkertijd de beperking aan. Het zijn uitsluitend titels die deze distributeur eerder in Nederland uitbracht en waar het de rechten van heeft, zo laat Cinéart-medewerker Julia van Berlo weten. Van Almodóvar kon op die manier een bijna compleet retrospectief worden samengesteld. Hoewel Cinéart filmmakers graag langere tijd volgt, vallen bij andere namen toch kleinere of grotere gaten. Van Michael Haneke bijvoorbeeld wel zijn Amerikaanse remake van Funny Games (2007), maar niet het origineel uit 1997 of het al even schokkende Benny’s Video (1992). Want die titels werden hier uitgebracht door Cinemien. Thuiskijkers kunnen ze overigens wel streamen bij eyelet.com.
Utopie
Evenzo treffen we in de Directors’ Collection uit Britse hoek wel Ken Loach en Andrea Arnold aan, maar niet minstens zo belangrijke auteurs als Michael Winterbottom of Mike Leigh. Cinéart streeft er wel naar de verzameling geleidelijk uit te breiden, bijvoorbeeld door titels aan te kopen die ooit bij andere distributeurs zaten maar waarvan die rechten nu zijn verlopen. Filmrechten vormen inderdaad een ingewikkeld speelveld. Daarbij komt dat oudere titels natuurlijk wel digitaal beschikbaar moeten zijn. Ook dat is soms een beperking. Mijn droomwens is een film-equivalent van de openbare bibliotheek waar ik ook gewoon alles van bijvoorbeeld Lars von Trier kan vinden. Maar dat zal voorlopig nog wel een utopie blijven, zoals Van Berlo desgevraagd bevestigt.
Bon à savoirDe Directors’ Collection is ici trouver.
Français 
Nederlands 
English (UK) 
