Niet direct, al was dat oorspronkelijk wel de bedoeling. Cultuurpers werd opgericht toen in 2009 de Geassocieerde Persdienst, een persbureau voor alle – toen nog zelfstandige – regionale kranten, de centrale kunstredactie ophief. Kunstjournalistiek was volgens die GPD te duur (en dat klopt, kunstjournalistiek is relatief duur). In dezelfde tijd ontsloeg toenmalig hoofdredacteur van de NRC, Birgit Donker, 70 freelancers van de kunstredactie en stopte het Financiële Dagblad met theater- en muziekverslaggeving. Het Cultureel Persbureau wilde in dat gat springen, en onderzoek van het Stimuleringsfonds voor de Pers (nu Stimuleringsfonds voor de Journalistiek) wees ook uit dat er ruimte voor was. We zijn toen met een klein team, waaronder Ingrid van Frankenhuizen (NRC), Ruud Buurman(GPD), Jacob Haagsma(NRC), Wijbrand Schaap (GPD) en Leo Bankersen (GPD) aan de slag gegaan. Uiteindelijk werd een startsubsidie verkregen van het ministerie van OCW, om twee jaar te werken aan een eigen verdienmodel. in 2010 stortte vervolgens de hele krantenmarkt in en liepen alle samenwerkingsgesprekken op niets uit. We hadden toen al een goed lopende website en besloten niet meer in te zetten op de trage – offline – samenwerking met dagbladen en omroepen, maar zelf met het publiek te gaan communiceren. We waren de eerste, en al snel de grootste. Omdat de website al cultureelpersbureau.nl heette, hebben we de naam gehandhaafd, maar gaan we door het leven als een cultuurjournalistieke site met een eigen missie en geluid. Van het oorspronkelijke team zijn alleen Leo Bankersen en Wijbrand Schaap over.
Het logo stelt een dodo voor. Die vreemde vogel kwam in beeld toen we zochten naar een beeldmerk voor Twitter. We wilden, eind 2008, een eigen vogel, en de dodo vonden we een grappig geuzen-ding. We citeren Wikipedia: “de dodo had geen natuurlijke vijanden in zijn leefgebied en heeft als gevolg hiervan geleidelijk zijn vermogen tot vliegen verloren. Het vijandbeeld veranderde toen mensen in de vorm van Nederlandse kolonisten arriveerden. Het waren niet de mensen zelf maar voornamelijk de dieren die ze meenamen die een desastreus effect hadden op de dodo. Met name ratten en varkens richtten een ware slachting aan onder de dodo’s, in het bijzonder hun eieren en jongen.”
Toen wij op twitter begonnen kwam het populisme sterk op en wij voelden verwantschap tussen kunstjournalisten en dodo’s. Omdat we bovendien dachten dat een ‘cultureel persbureau’ als naam te generiek was voor de KvK, noemden we bij inschrijving het hele bureau maar ‘De Dodo’. Het logo kostte vervolgens een flinke duit, maar het is tijdloos gebleken.
In 2010 en 2011 heeft Cultuurpers in totaal 200.000 euro aan subsidie ontvangen. Dat was bedoeld als startsubsidie, gericht op het zelf ontwikkelen van een verdienmodel. Dat verdienmodel hebben we destijds ook kunnen ontwikkelen. Omdat we beseften dat gemiddelde lezers niet zo snel zouden gaan betalen voor een culturele nieuwssite, richtten we ons op het belang dat kunstaanbieders hechten aan goede cultuurverslaggeving. Omdat we ook niet rechtstreeks door producenten en makers betaald wilden worden, vonden we een goede middenweg in samenwerking met festivals. Zij zijn zelf een soort tussenpersoon, en hebben behoefte aan onafhankelijke journalistieke duiding. Uiteindelijk hadden we tien festivals waarmee we intensief samenwerkten, en dat was genoeg om de overige journalistieke activiteiten te financieren. En toen kwamen de bezuinigingen en raakten alle festivals hun subsidie kwijt en stonden wij met lege handen. Ook onze subsidie hield op, mede omdat andere specialistische media meer recht op de schaarse middelen bij de fondsen hadden en een cultuurbreed persbureau in die verkokerde wereld niet te plaatsen was. Kwade tongen beweren ook dat hoofdredacteuren met moordaanslagen dreigden als wij ook geld zouden krijgen. Toen zijn we maar op eigen houtje verder gegaan. Lees meer daarover in deze artikelenreeks: https://nieuwejournalistiek.nl/lezerscooperaties/.
Na jaren zoeken naar een goed overlevingsmodel, via sponsors en microbetalingen, zijn we terug bij ons eerste uitgangspunt: diegene die waarde hecht aan het feit dat we er zijn, wil daar ook voor betalen. Cultuurpers bestaat dus bij de gratie van donateurs en leden. Formeel is Cultuurpers namelijk een coöperatieve vereniging waar je als lezer lid van kunt worden. Daarmee krijg je ook zeggenschap over het beleid, al is de journalistieke onafhankelijkheid ononderhandelbaar. Steeds meer mensen doneren grotere of kleinere bedragen, en steeds meer mensen worden lid, waarmee ze een duurzame bodem leggen onder ons bestaan. Donaties die bij artikelen worden gedaan komen rechtstreeks en voor 100% terecht bij de auteur van dat betreffende artikel.
Naast donaties en lidmaatschappen ontvangen we ook incidenteel geld voor advertenties en artikelen in opdracht. Bovendien ontvangen we een enkele keer een bijdrage van fondsen die bestemd zijn voor specifieke onderzoeksverhalen.
Auteurs plaatsen hun artikelen merendeels op eigen initiatief op de site. Zij kunnen zelf bepalen of ze daarbij de mogelijkheid openen voor donaties. Wanneer een lezer zijn waardering voor het verhaal omzet in een donatie, gaat die donatie rechtstreeks, en voor 100 procent, naar de auteur.
Naast de verhalen op eigen initiatief zijn er producties waarvoor de coöperatie een opdracht verstrekt. Artikelen in opdracht worden volgens normale freelance-honoraria vergoed, dus over het algemeen het dubbele van wat freelancers bij dagbladen krijgen. Bij artikelen in opdracht staat geen donatieknop.
Simpel: door een artikel in te zenden. De hoofdredactie bepaalt vervolgens of het artikel aan de eisen voldoet. Daarna krijg je een link waarmee je jezelf kunt inschrijven als auteur en je ook een eigen profielfoto en biografie kunt aanmaken. Daarna heb je toegang tot het CMS van de site (WordPress) en kun je je artikelen plaatsen.
De tarieven van de contributie zijn onderverdeeld in ‘privépersonen’ en ‘instellingen’, waarbij er ook nog een onderscheid is tussen grote en kleine instellingen. De keuze is vrijwillig, we dwingen een culturele instelling niet om voor het instellingstarief lid te worden, maar stellen het wel op prijs. Zeker omdat onze inlog vaak met meer medewerkers wordt gedeeld, en we zo dus mogelijk privécontributie mislopen.
Instellingen hebben daarnaast de mogelijkheid om (binnen redelijke voorwaarden) hun persberichten rechtstreeks op de site te plaatsen.
Een overzicht van de tarieven vind je hier.
Ga naar deze pagina en maak je keuze.
Dat kan via je persoonlijke pagina, onder het tabje ‘subscriptions’.
Je kunt altijd een bericht sturen. Als wat je gemaakt hebt nieuwswaardig is, en een van de auteurs zin, tijd en mogelijkheid heeft om er aandacht aan te besteden, heb je geluk. Die kans is niet heel groot, omdat het best tijd, en dus geld kost om voorstellingen te bezoeken, exposities te gaan zien of boeken te lezen. Voor de auteur is het dus altijd een afweging. Wanneer je lid bent, is er in ieder geval meer welwillendheid, en zeker voor instellingen die lid zijn maken we graag ruimte. Garanties zijn er echter niet, en al helemaal niet op positieve berichtgeving. We hebben onze onafhankelijkheid hoog in het vaandel, dus als de journalist het niks vindt, is ze ook vrij om dat op te schrijven.
Heel graag. Het signaleren van misstanden in de sector en de politiek is onze core business. We gaan uiterst discreet met je informatie om en beloven ultieme geheimhouding. We beoordelen je informatie natuurlijk wel zeer grondig, en gaan niet over één nacht ijs. Soms doen we dus op het moment niets met je informatie, maar blijkt die in een later stadium opeens heel waardevol. Dan gaan we er alsnog mee aan de slag. Tips kun je mailen naar: mailto:info@cultureelpersbureau.nl
Dat kan zeker. We doen niet aan ‘banners’, overigens. Wat wel kan: een bericht insturen, met beeld (rechtenvrij), tekst, video, noem maar op. Wij plaatsen dat en behandelen het net zo als al onze andere berichten, dus wordt het op al onze kanalen gedeeld. Dan hebben we het over een flink bereik. Het bericht krijgt natuurlijk wel mee dat het een advertentie is. We doen niet aan sluikreclame.
Je kunt ook een podcast sponsoren. Dan vertellen we iets over wat je te verkopen hebt, of je levert zelf een tekst aan. Dat kost per minuut evenveel als een schriftelijke advertentie.
Wil je een advertorial: een artikel in opdracht, waarbij jij als opdrachtgever optreedt. Mits het binnen onze journalistieke kaders past, is dat goed mogelijk. Uiteraard maken we in de opmaak duidelijk dat het om een advertorial gaat.
Neem in alle gevallen contact op met de hoofdredactie: wijbrand.schaap@cultureelpersbureau.nl
Ons beste product is de journalistieke samenwerking, de zogenaamde special. Jij hebt bijvoorbeeld een festival en je wilt dat we daar meer of minder intensief verslag van doen, zonder dat je wat over de inhoud te zeggen wilt hebben. Dat kan, we spreken een lump sum af en beloven kwaliteitsjournalistiek in te zetten om jouw festival, evenement, of project te volgen: kritisch, maar altijd deskundig en met groot bereik. Kijk voor voorbeelden onder Specials.
Neem contact op met de hoofdredactie om de details te bespreken.
Een overzicht van alle auteurs uit heden en verleden vind je op deze pagina.
Dit is onze contactpagina.
We hebben een paar honderd leden en donateurs, en vanwege privacyredenen mogen we de lijst natuurlijk niet openbaar maken. Wel kunnen we stellen dat het veel mensen zijn die werken in politiek en ambtelijk Den Haag, media, en natuurlijk in de kunsten als manager of kunstenaar, acteur of musicus. Daarna is er een grote groep van mensen die geïnteresseerd zijn in wat er speelt in de kunstwereld. Niet per se wat er speelt op de podia, in de galeries en de schappen van de boekwinkel, als wel wat er speelt achter de schermen, bij de mensen die aan de touwtjes trekken. Cultuurpers heeft bovendien een sterke betrokkenheid bij de mensen ‘op de vloer’, zowel als hun publiek. Over zaken die de belangen raken van die twee enorm grote groepen vertellen we, en daar komt ook ons ledenbestand vandaan. Onze leden lezen dus graag over zichzelf.
Iets zegt, dat als je al zo ver gekomen bent in deze FAQ, je al zo’n beetje weet waarom. Als je lid wordt maak je dit allemaal mogelijk. Je maakt dan mogelijk dat er een site is in Nederland die van het scherp houden van de kunstwereld een professionele opdracht heeft gemaakt. Zoals de Volkskrant onlangs ook meldde: we zijn de waakhond van de sector. Om dat professioneel te kunnen doen, moet je 24 uur per dag, zeven dagen per week met de missie van de site bezig zijn. Het kan dus geen hobby zijn naast een ander baantje. Alleen zo houd je kwaliteit hoog, en als je lid wordt behoor je tot de uitgelezen club van mensen wier hart bij een kunstwereld ligt die netjes omgaat met mensen en geld. Je wordt dus lid omdat het een heel goed gevoel geeft om iets te gunnen aan een club mensen die zich onvermoeibaar inzet voor die zaak. Die dan ook een beetje van jou wordt. En als we ooit weer uit de lockdown komen, gaan we ook ontmoetingen organiseren, zodat je al die andere gelijkgestemden kunt tegenkomen.
Dat kan zeker, al moet je wel in de gaten houden dat we nog niet zo rijk zijn dat we je een riante stagevergoeding kunnen bieden. Wel heb je de mogelijkheid om het vak van online cultuurjournalist te leren van de besten in hun vak. Neem contact op, en we kijken wat er mogelijk is.
Nederlands 
English (UK) 
Français 