Free-lance arts journalist Leidsch Dagblad. Until June 2012 employee Marketing and PR at the LAKtheater in Leiden.
‘Parelen’ is een tentoonstelling met de onbegrensdheid, fantasie en droomachtige vergezichten die bij een sprookje horen. Associaties met de parel rollen alle kanten op. Wie in ‘Parelen’ ronddwaalt vergeet even alles wat met de nuchtere dagelijkse werkelijkheid te maken heeft. Overal blijken de parels op te kunnen duiken. De kunstwerken die bij deze tentoonstelling horen, zijn verspreid tussen de vast…
I Like To Watch Too: abundance of performances shows that dance and performance are powerfully connected to modern society. The dance moves rain down on you even before you have entered Paradiso. Tim Boerlijst tap-dances on the pavement. This infectious welcome immediately draws visitors into the atmosphere of 'I Like To Watch Too'. This festival showcases dance and performance from...
We live in destructive times. Nature, art and culture, the inner life: they are breaking down under the tyranny of money, commerce and efficiency. Emio Greco and Pieter C. Scholten take a stand against this. Addio alla fine is an all-in experience in the form of a boat trip to an unknown place, where the audience is immersed in dance, music and...
Je hebt van die voorstellingen die je opmerkelijk eenvoudig en onnadrukkelijk een compleet eigen wereld binnenslepen. Voorstellingen waarin alles herkenbaar is. Woorden, beweging, decor. Alles even vertrouwd en huiselijk. Maar dan wordt er een tikje tegen gegeven. Patronen vervloeien. De taal staat op losse schroeven. Alles rammelt en raakt op drift. En toch klopt het. Voor je ogen en oren…
Het festival opent teleurstellend met ‘The Rodin Project’. De beeldhouwer Rodin mag dan een uitdagende keuze zijn, helaas beperkt choreograaf Russell Maliphant zich tot het imiteren van sfeer en uiterlijke plaatjes. Rodin werkte vanuit een uitgesproken idee over materie. Hij was op zoek naar hoe vormen en bewegingen zich uit materie losmaken. Met zijn menselijke gestalten en hun gebaren liet…
What is your relationship with whales? A. Totally not interested in it. B. Somewhat interested. C. Very fond of whales.
You don't often hear such a question in everyday life. It appears in 'This is not a love story', a narrated, danced and musically performed 'Swedish road movie' by choreographer/filmmaker Gunilla Heilborn. A journey Heilborn took with dancers Johan Thelander and Kristiina Viala from Tromsö to Lisbon provided the material for this performance.
‘Labyrinth’ heet de choreografie van Sidi Larbi Cherkaoui. Doolhoven intrigeren omdat je er in kunt verdwalen en dan per se de uitgang wilt vinden. Onderweg doet een mens dan allerlei onthullende ervaringen op omtrent zichzelf. Maar Cherkaoui komt niet toe aan deze gang. Hij begint meteen met symboliek. Een danseres houdt een brede band vast die vanuit het toneelhuis naar…
Je kunt je ogen bijna niet afhouden van de voeten. De dansers maken drukke, snelle pasjes en toch lijken hun lichamen over het toneel te glijden. Het straalt iets van volmaaktheid uit. In ‘Birds with Skymirrors’ krijg je voortdurend het gevoel dat de vogelwereld model heeft gestaan voor de bewegingen. Trillende handen doen aan vleugeltoppen denken, kwetsbaar de luchtlagen aftastend.…
Als er muziek klinkt, heeft bijna iedereen de neiging erbij te bewegen. Muziek leidt tot dans. Die link is glashelder. Maar in de moderne dans is die vanzelfsprekendheid verbroken. Bij het zien van ‘Silent Ballet’ van Emanuel Gat Dance wordt dat indringend duidelijk. Zonder dat er ook maar één klank de zaal ingestuurd wordt, zwermen de acht dansers over het toneel.…
It is nothing new that simple movements, close to the everyday, are given a place in dance performances. But the particular way they are constructed and highlighted in 'Studium' by Belgian group Busy Rocks makes you look at them with fresh wonder.
Three of the four dancers, darkly dressed, lie down on the floor against each other in carefully crafted poses. On this construction of bodies, a dancer, dressed bright white, takes her place in a horizontal position. The lighting makes the body lying above seem to float. The underlying figures push up the limbs in such a way that the white figure moves as if she is walking. The manipulation is done with great precision. Looking at it with tilted head, one sees perfectly natural steps.
Wie de locatie binnenloopt waar de voorstelling ‘Stardust’ van choreograaf/beeldend kunstenaar Piet Rogie gaat plaatsvinden, kijkt meteen zijn ogen uit. In de leeggeruimde expostiezaal van het Nederlands Architectuurinstituut in Rotterdam zijn touwen gespannen, wemelt het van de ogenschijnlijk slordig verspreide attributen en staan vier cementmolens als onverbiddelijke wachters langs de kant. De hele ruimte straalt uit dat het spannend wordt. En daar wordt de kijker niet in teleurgesteld.
Tekst Maarten Baanders (foto Herman Sorgeloos) Nadat de zintuiglijke arbeid in Keeping Still – Part I en The Song al tot een minimum was gereduceerd gaat dansfilosofe Anne Teresa de Keersmaeker in het slotdeel van de trilogie, 3Abschied, de confrontatie aan met de meest extreme reductie die in het leven mogelijk is: de dood. Haar muziekkeuze valt weer op Der…
Door Maarten Baanders (foto Herman Sorgeloos) Waar waren we gebleven? In de vorige voorstelling, Keeping Still, gaf Anne Teresa de Keersmaeker ons een lege ruimte als slotbeeld mee. Nu lopen we de zaal van het Muziektheater binnen voor deel 2 van het drieluik, The Song en opnieuw strekt zich een uitdrukkelijk kaal toneel voor ons uit. Het zaallicht brandt nog…
Door Maarten Baanders (foto Herman Sorgeloos) Kalm staan we voor de deur van de zaal. Een beetje alsof het Holland Festival een sleur is. Niemand vermoedt dat over een paar minuten het bestaan tot bijna niets gereduceerd wordt. Het begint met duisternis. Stilte. Minutenlang. Zacht klinken voetstappen. De oren zijn er tot in detail op gespitst. Er klinkt gezang. Mahlers…
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.