Skip to content

Dutch film

Cinematic year 2023: the year of Barbenheimer and Sweet Dreams

de Nederlandse bioscopen en filmtheaters verkochten in 2023 in totaal bijna 32 miljoen bioscoopkaartjes. Lang niet slecht. Barbie trok de meeste bezoekers, De Tatta’s was de grootste Nederlandse trekker. De Nederlandse filmpers had eind december al Aftersun van Charlotte Wells als beste film gekozen, terwijl Sweet Dreams van Ena Sendijarević, ook een overtuigende Gouden Kalf winnaar, als beste Nederlandse titel uit de bus kwam. Intussen bezorgde in Amerika de staking van scenarioschrijvers en acteurs de filmindustrie aldaar een zwaar jaar.

Renzo Martens over White Cube: ‘Het Stedelijk moet vanaf nu het hele aankoopbudget aan kunst van plantagearbeiders besteden.’

Een strakke, spierwitte kunsttempel midden in het Congolese binnenland. Wat heeft dat te betekenen? Renzo Martens vertelt over zijn nieuwe documentaire White Cube, en het kunstproject dat plantagearbeiders in staat stelt hun land terug te kopen. Première op IDFA en in Lusanga, Congo.

Open your eyes, watch and reflect, engage in conversation. Opening IDFA 2019 showcases the sublime extremes of documentary.

De 32e editie van het International Documentary Filmfestival Amsterdam is geopend met Sunless Shadows. Ontboezemingen van jonge vrouwen die vastzitten wegens medeplichtigheid aan moord op hun vader of andere man in de familie groeien uit tot een beklemmend statement over onderdrukte vrouwen in een mannenmaatschappij. De enige Nederlandse film in de internationale competitie is Rotjochies van Maasja Ooms.

Dutch youth film in dire straits too? Plenty to talk about during the Cinekid festival

The Cinekid youth film festival opens this week with Binti, a catchy, highly topical youth film brimming with optimism. That sounds good, because optimism is what the Dutch youth film can use right now. Too bad, then, that Binti, about a girl from Congo who does everything in her power to be allowed to stay in Belgium with her father, is a largely Belgian production.... 

Rode vlaggen, mooie woorden en een kordaat plan: Dogma 19. Draai een speelfilm als een documentaire.

In navolging van Denemarken heeft nu ook Nederland zijn eigen Dogma-manifest. Een bescheiden, maar ook ambitieus statement van twee jonge filmmakers die na een seizoen vol rumoer en zorgen over de Nederlandse film een verrassend helder plan presenteren. Of het een kiezelsteentje of een grote kei in de vijver is, zal moeten blijken. Ze gaan in ieder geval iets doen,… 

“‘Wel aardig’ is niet goed genoeg, dat valt gelijk af.” Filmcriticus Jan Pieter Ekker over mogelijk het laatste Forum van de Regisseurs op het Nederlands Filmfestival

Het Nederlands Film Festival staat op het punt van losbarsten. Een ruime week met een breed overzicht van alles wat beweegt op de Nederlandse schermen, van publieksfilm tot korte studentenfilm. Het afgelopen jaar was rumoerig: regisseurs, editors en cameramensen toonden zich somber over de kwaliteit en het lef van de vaderlandse film. Bezoekersaantallen lijken ook niet over te houden, hoewel… 

Waarom het meest artistieke filmgenre zo moeilijk van de grond komt. De groeipijnen van de dansfilm, deel 1.

Er wordt heel wat gemopperd op de Nederlandse film: hij is te braaf, niet creatief genoeg, er is te weinig experiment. Er is echter één klein eilandje waarin andere wetten gelden. Waar soms met stevige budgetten en soms voor een appel en een ei films worden gemaakt die een andere taal spreken: De dansfilm. Geen gepsychologiseer, geen eindeloze dialogen, maar… 

Morgan Knibbe does not shy away from heavy subjects: 'film is an empathy machine.'

In 2014, Morgan Knibbe (1989) made the short film Shipwreck, about the aftermath of a horrific shipwreck on the coast of Lampedusa in which 350 refugees drowned. Shortly afterwards, he made his first feature-length documentary, also about refugee issues: 'Those Who Feel the Burning'. This very impressive, original and visually strong film was one of the best Dutch films of the last... 

Sacha Polak over de gehavende maar sterke vrouw in Dirty God, openingsfilm 48ste IFFR. Emotie is dit jaar het motto

‘Feel IFFR’ is dit jaar het motto van het International Film Festival Rotterdam. De emotie achter het beeld en bij de toeschouwer als leidraad bij onze interpretatie. De openingsfilm Dirty God is een mooie testcase. Regisseur Sacha Polak vertelt waarom ze een film over een door littekens gehavende vrouw wilde maken.

Bioscoopbezoek stijgt voor het tiende jaar: we doen het beter dan de VS, Frankrijk of Duitsland, maar geen enkele Nederlandse film haalt de top 20

De groei van de Nederlandse bioscoopsector zette ook in 2017 door, maar de Nederlandse film blijft een zorgenkind. Despicable Me 3 werd het meest bezocht. Soof 2 was, net als in 2016, de meest succesvolle Nederlandse titel. Hoe doet Nederland het internationaal gezien? En waar kijken we in 2018 naar uit?

Small Membership
175 / 12 Months
Especially for organisations with a turnover or grant of less than 250,000 per year.
No annoying banners
A premium newsletter
5 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Cultural Membership
360 / Year
For cultural organisations
No annoying banners
A premium newsletter
10 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Participate
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Collaboration
Private Membership
50 / Year
For natural persons and self-employed persons.
No annoying banners
A premium newsletter
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Own mastodon account on our instance
en_GBEnglish (UK)