Ga naar de inhoud

publiek

Via Intolleranza II is een onweerstaanbaar geestige theaterchaos over de bouw van een operadorp.

foto: Aino Laberenz

De vorig jaar aan longkanker overleden Künstler Christoph Schlingensief – alleskunner, provocateur, regisseur, levenskunstenaar – krijgt op het Holland Festival een uitgebreid eerbetoon: de openingsvoorstelling Mea Culpa, een programma met zeven speelfilms, en Schlingensiefs zwanenzang Via Intolleranza II.

Doodziek vatte Christoph Schlingensief het wilde plan op om in Burkina Faso een operadorp uit de grond te stampen, Remdoogo. Een zelfvoorzienende vrijplaats waar mensen vanuit verschillende culturen elkaar zouden kunnen ontmoeten, en om daar voor langere tijd samen kunst te maken. Dit in navolging van vergelijkbare initiatieven zoals het Avenida Theater in Mozambique, opgezet door schrijver Henning Mankell. Schlingensief streefde naar het samenvloeien van kunst en leven. Gedreven uit een jarenlange fascinatie voor de rijke Afrikaanse cultuur, en geïnspireerd op de idealen van zijn grote held Joseph Beuys.

Via Intolleranza II is Schlingensiefs poging om in een maalstroom van documentaire, muziek, beeldende kunst, film, performancekunst, lezing, opera en theater het prille wordingsproces van Remdoogo vast te leggen. Een voorstelling over een proces. Tegelijkertijd lijkt Schlingensief ook zijn eigen motieven te bevragen. Via Intolleranza II was zijn zwanenzang – hij stierf drie maanden na de première. De voorstelling krijgt op zaterdag 4 juni de Nederlandse première.

Spelen bij de Wooster Group: ‘een totaal nieuwe manier van op het toneel staan, van omgaan met signalen en het materiaal van de voorstelling’

‘Uw toeschouwers zullen ervan smullen.’ Dat was het laatste wat Liz Lecompte van de Wooster Group kort voor de première van Vieux Carré hoorde van de erven van toneelschrijver Tennessee Williams. Sindsdien houden de beheerders van de nalatenschap van dit Amerikaanse monument zich koest over de voorstelling die Lecompte heeft gemaakt. Het was het slot van een lange periode waarin… 

Je zou wel eens willen weten wat Spalding Gray en Christoph Schlingensief elkaar te vertellen zouden hebben gehad.

Cover of Spalding Gray Op het Holland Festival dwalen twee geesten rond. De meest luidruchtige is die van Christoph Schlingensief, Duitslands meest onafhankelijke cineast, theatermaker, activist en enfant terrible, altijd goed voor controverse. Na de in 2008 gestelde diagnose longkanker verwerkte hij zijn woede en angst in Eine Kirche der Angst vor dem Fremden in mir, in 2009 gepresenteerd op… 

Hufters en helden strijden om de macht op Utrechts Festival a/d Werf

De perfecte mens bestaat niet. We zijn allemaal hufters. Of is er een manier om het wel goed te doen? Ilay den Boer en de spelers van  De Utrechtse Spelen / De Warme Winkel gaan elk op hun eigen manier  op onderzoek uit op de 26e editie van Festival aan de Werf. Was mijn opa niet gewoon een klootzak? Dat… 

Gergiev komt met een toporkest en toprepertoire naar Rotterdam, maar dat is het publiek van hem gewend

De Russische dirigent Valeri Gergjev was even terug in Rotterdam, voor één concert. Hij voerde in de Doelen zijn eigen orkest aan, het London Symphony Orchestra (LSO). Het beroemde orkest speelde repertoire dat we in ons land van haver tot gort kennen: Gustav Mahler’s 1e symfonie en het 1e pianoconcert van Dmitri Sjostakowitsj. Een inmiddels historische combinatie: omdat Nederland vergroeid… 

Sara Tavares begrijpt als geen ander dat je achterover in het ritme moet gaan hangen om het te laten werken

Ongeveer tien jaar geleden stond er op het grote podium van de Rotterdamse concertzaal De Doelen een frêle en nog zoekende jonge vrouw, een singer-songwriter in een andere taal dan Engels. Soms in het Portugees maar meestal in het criollo van de Kaapverdische eilanden presenteerde deze Sara Tavares met minimale begeleiding haar cd ‘Mi ma bô’ die haar later internationale… 

Opinie: ‘Laat Joop van den Ende het klassiek ballet onder zijn hoede nemen, voeg het Nederlands Dans Theater, het Nationale Ballet en het Scapino Ballet samen.’

Het was voorspelbaar. Nu de Raad voor Cultuur de staatssecretaris een voorzet heeft gegeven voor grootscheepse en zeer ingrijpende bezuinigingen in de dans, verschijnen de eerste persberichten met de verontwaardigde reacties. Het Nationale Ballet en het Nederlands Dans Theater zijn verongelijkt: ‘Hoe

Fascinerende canon met 24 dansers van Boris Charmatz als uitsmijter en afsluiter van Springdance 2011

De dansers van Boris Charmatz in ''Levée des conflits'' Foto Caroline Ablain.

Niets is zo opwekkend als samen een canon zingen. Het Frère Jacques van de Franse choreograaf Boris Charmatz, te zien als uitsmijter op de laatste avond van Springdance, is wel een bijzonder geval. ‘Levée des conflits’ heeft geen terugkerend refrein, maar wel maar liefst 25 coupletten, die door elk van de 24 dansers worden gedanst. De krankzinnige meerstemmigheid, die uit deze monstercanon van dansende lichamen oprijst, rammelt de toeschouwer in 1 uur en 40 minuten langzaam uit elkaar, tenminste wanneer die de veelheid aan bewegingen en manipulaties blijft volgen. ‘Levée des conflits’ stelt het publiek voor een dilemma: geeft het zich over aan de onnavolgbaarheid van in elkaar schuivende fases en versies van een compositie, die het met geen mogelijk kan overzien? Of gaat het als een gek op zoek naar structuur, houvast, iets ter oriëntatie in dit spiegelpaleis van herhalingen en vermenigvuldiging?

Maar hoe zat het nou met die geit?

Waren we van pure schrik helemaal vergeten hoe dat nou zat met die geit. Enfin. Die geit, of althans het volgens de Nederlandse wetgeving geheel ontvelde karkas ervan, speelt een rol in de finale van de voorstelling Them van Ishmael Houston-Jones. We zagen na afloop het publiek tamelijk aangedaan naar buiten komen.

Muziek klinkt in de hoofden van de dansers van Emanuel Gat Dance en hangt als een geheim boven het toneel

Als er muziek klinkt, heeft bijna iedereen de neiging erbij te bewegen. Muziek leidt tot dans. Die link is glashelder. Maar in de moderne dans is die vanzelfsprekendheid verbroken. Bij het zien van ‘Silent Ballet’ van Emanuel Gat Dance wordt dat indringend duidelijk. Zonder dat er ook maar één klank de zaal ingestuurd wordt, zwermen de acht dansers over het toneel.… 

Yasmeen Godder laat contrast tussen bang individu en brallend groepsdier teveel in de hoofden van de dansers hangen

Dansers van Yasmeen Godder - foto Itzik Giuli

Ze zit op haar knieën. Schokkend en trillend deinst ze achteruit. Met klauwende vingers die in het luchtledige lijken te grijpen. Als een bange kat. Schuifelend beweegt de danser zich achterwaarts in een halve cirkel op de witte toneelvloer van Theater Kikker. Eén voor één stappen de vijf anderen het lege open speelvlak op, terwijl de eerste danser angstig het publiek blijft aankijken. Zo begint ‘Storm end come’. Met deze voorstelling toont de Israëlische choreograaf Yasmeen Godder de overweldigende effecten van angst op de lichamen van haar dansers. Maar echt eng wordt het niet.

Je gelooft met je ogen niet, wat je met je oren hoort bij drummachine Savion Glover

“I don’t care about the body, I make music,” zei Savion Glover gisteravond, geleund tegen de deurpost van zijn kleedkamer na afloop van de voorstelling Bare Soundz. Het danspubliek in de Utrechtse Stadsschouwburg had moeite zich de mores van een jazzpubliek eigen te maken.  Naarmate het concert vorderde, produceerde het steeds vaker aanmoedigende yels wanneer de drie tapdansers los gingen… 

“Het zou heel raar zijn als je niet zou mogen lachen bij een voorstelling”

Een verlegen, bescheiden man, die op het toneel verandert in een briljante clown en kunstenaar tegelijk. Typischer Brits kun je het niet krijgen dan bij choreograaf en danser Jonathan Burrows. In de danswereld heeft hij een cultstatus bereikt, en eigenlijk is het raar dat zijn voorstellingen niet een breder publiek bereiken. Al zegt hij zelf geen gebrek aan toeschouwers te… 

Springdance opent met Botelho’s Sideways Rain: fascinerende intensiteit van dans, maar gebrek aan consequentie


Scène uit Sideways Rain van Botelho. Foto Jean-Yves Genoud

Van links naar rechts bewegen enkelingen over het toneel, zonder ophouden en in drommen soms, een uur lang. Het is verslavend, deze locomotion in Sideways Rain, het eindeloze voortbewegen in één en dezelfde richting van wat steeds nieuwe mensen lijken. Door subtiele kostuumwisselingen, een duister lichtplan en de dramatische drones van Murcof is het in het begin heel moeilijk om de vijftien dansers uit elkaar te houden. Zij worden een fascinerende stroom voorbijgangers, onderweg van ergens naar nergens. In tegenstelling tot het uitzicht langs de openbare weg, hebben de dansers niet de gebruikelijke tassen, paraplu’s en petten bij zich en bewegen zij zich bovendien voornamelijk op vier benen.

Visitatiecommissie Nederlandse Orkesten zet hakken in het zand: “Geachte heer Zijlstra, cultuur is een wezenlijk onderdeel van beschaving!”

“Geachte heer Zijlstra, cultuur is een wezenlijk onderdeel van beschaving. Het draagt bij aan sociale samenhang en economische groei. De Nederlandse orkesten kunnen een grote bijdrage leveren, wat overigens niet synoniem is met dat alles maar bij het oude moet blijven.” Anders dan de ‘Tafel van Zes’, het praatgroepje van zes kunstenbobo’s die in hun enthousiasme over een ingang bij… 

Kunstsector komt met eigen invulling cultuurbezuiniging: meer geld naar podia en beoordeling door ‘professionals’ op ‘objectieve gronden’.

Na de schreeuw nu het ambtelijke stuk. Met een bijpassende, tikje Den Uyl/Van Agt-achtige titel: ‘Minder waar het kan, beter waar het moet.’ Maar laten we niet te hard lachen. Het is best dapper wat ze hebben gedaan. Gitta Luyten, Marianne Versteegh, Joke Hubert, Henk Scholten, Siebe Weide en Ben Holvast, samen als bazen van kunstkoepels en culturele sectorinstituten ook… 

Na U met Monic Hendrickx en Jaap Spijkers opent derde editie Go Short

Als protest tegen de bezuinigingen op cultuur kan je natuurlijk luid schreeuwen, maar je kan als kunstenaar ook gewoon doen waar je goed in bent – iets heel moois maken dus. De Nederlandse filmregisseur Danyael Sugawara (Alles stroomt) koos voor het laatste en draaide in anderhalve dagmet de beste Nederlandse acteurs Na U, een klein drama over onvoorwaardelijke liefde en… 

Yannick spoort zijn orkest aan tot een memorabele en historische uitvoering van Prokofjef’s vijfde symfonie

Het Rotterdams Philharmonisch Orkest wordt door dirigenten verschillend gewaardeerd. Of je kunt er mee uit de voeten en dan is het feest, of het wordt nooit iets en dan blijft het bij een enkele dirigeerbeurt. Bovendien wordt de enorme reactiesnelheid van de musici gevreesd.

IFFR 2011 – Ingelaste vertoning van spraakmakend Egyptisch drama 678

Met een op de valreep toegevoegde vertoning van het Egyptische drama 678 dat in december in Caïro veel stof deed opwaaien kon Rotterdam toch nog een klein beetje inhaken op de Egyptische actualiteit. 678 rekent af met het fabeltje dat Egyptische vrouwen zich door het dragen van een hoofddoek kunnen beschermen tegen handtastelijke mannen. In het losjes op feiten gebaseerde… 

NRC, Vandenende Foundation en Erasmus Universiteit tonen schokkend gebrek aan kennis van de kunstwereld

Inmiddels is de website aangepast, maar omdat dit bericht de aanleiding was tot die aanpassing, laten we het staan.

Altijd goed om een nieuw initiatief te steunen. Daarom waren we ook blij met het opbouwende plan van

IFFR 2011 – Tiger Eyes is prachtige ode aan de persoonlijke cinema

Wie gisteren niet aanwezig was bij de eerste bioscoopvertoning van Tiger Eyes doet er goed aan dinsdagavond alsnog af te stemmen op Nederland 2. Dan is de televisiepremière van deze door Frank Scheffer gemaakte jubileumfilm waarmee het Rotterdams Filmfestival zijn veertigste editie viert. In Tiger Eyes mogen zeven regisseurs die samen het soort cinema vertegenwoordigen waar Rotterdam zich sterk voor… 

Met de beste acteurs van hun generatie maakt Oostpool prachtig theater van J.D. Salingers Amerika

Dingen worden fascinerender wanneer je er  een jaar of 30 later op terugkijkt. Drie decennia maken het leven waar je ooit middenin stond historie, en dat overkomt mijn generatie (veertigers) nu met de tweede helft van de vorige eeuw. Vandaar het succes van Jonathan Frantzens meesterwerken Freedom en The Corrections, en vandaar het succes van een dvd-serie als Mad Men.… 

Ifigeneia moest dood, zo blijkt uit de reconstructie door de jubilerende Theatergroep Aluin

‘Dat lijkt wel een boeketreeks!’ sprak mijn vrouw met enig afgrijzen bij het zien van de cover van ‘De Wraak van Iphigeneia’. En ja, het moet gezegd: op boekformaat is de affiche van de laatste theatervoorstelling van Theatergroep Aluin iets te veel van het goede. Van de A0-affiche had je dat nooit gedacht. Sterker nog: die affiches van Aluin, die… 

Klein Lidmaatschap
175 / 12 Maanden
Speciaal voor organisaties met een omzet  of subsidie van minder dan 250.000 per jaar.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
5 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon account op onze instance
Cultureel Lidmaatschap
360 / Jaar
Voor culturele organisaties
Geen storende banners
Een premium Nieuwsbrief
10 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten
Inzage in financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon-account op onze instance
Samenwerking
Privé Lidmaatschap
50 / Jaar
Voor natuurlijke personen en zzp’ers.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Eigen mastodon account op onze instance
nl_NLNederlands