Aanrandingen en tenslotte verkrachting van een 14-jarig meisje door een bonkige veearts. Een gezellig avondje schouwburg is anders, tot het applaus van deze wellicht (wederom) beste Nederlandse toneelvoorstelling van het jaar je verlost van de barre worsteling. Auteur Marieke Lucas Rijneveld en regisseur Ivo van Hove benadrukken dat zowel de 49-jarige veearts Kurt en zijn gunsteling, de boerendochter, zwaar getraumatiseerd…
In Electra, one of the finest tragedies handed down to us by the ancient Greeks, there is at least one piece of text that made history. It is the account of a horse race. You see nothing, but the language puts your imagination to work. 25 centuries later, they tried to turn the images described into real images for the...
De rusteloze kop voor de romp, vuisten nerveus zoekend naar houvast onder de vaalblauwe trui. Z’n leven een meedogenloze teistering van generaties onderdrukking onder fabrieksarbeid, alcoholisme en huiselijk geweld. En diepe liefde toch, tussen deze getormenteerde vader en zoon. Tot bijna aan het einde van de monoloog ‘Wie heeft mijn vader vermoord?’ blijft het hoge bed onaangeroerd. Pas dan vernemen…
Ik bevind me, als professioneel kunstbezoeker, zelden in lege zalen. Premières zijn altijd vol, persbezichtigingen en vernissages ook. Vol is natuurlijk hartstikke tof. Al kosten die volle ruimtes waar ik dan in zit meestal meer geld dan ze opleveren, want de kaarten zijn vrij en de drankjes van het huis. Buiten de première, maar vooral buiten de premierestad, is de…
Fred Goessens is dood geweest, maar leeft nog steeds. Even compromisloos als altijd. De betrouwbaarste acteur van Nederland maakt een tussentijds testamentje op na tweeëntwintig jaar Toneelgroep Amsterdam. ‘Ik had schijt aan alles’ Dit interview is 10 jaar geleden gepubliceerd in TheaterMaker, het vakblad voor de theatersector. Omdat Fred Goessens nu vertrekt bij ITA, het gezelschap waar hij zich ooit…
In recent years, Toneelgroep Amsterdam's artistic director Ivo van Hove made three performances of works by Couperus. In three short interviews, I look back at the last part, Little Souls. Despite the long meandering sentences and the romantic, sometimes very passive characters, this book (or actually it's four books)is a timeless masterpiece that, as far as I'm concerned, all...
Zaterdag 4 juni 2016 was ik aanwezig bij de koninklijke opening van het Holland Festival en ik kon er geen recensie over schrijven, want ik zat op de voorste rij van de Amsterdamse Stadsschouwburg. Omdat het podium verhoogd was, keek ik tegen een zwarte muur aan, waarboven alleen de voorste acteurs zichtbaar waren. De achterste en onderste helft van het toneelbeeld waren mij volledig ontgaan.
Ik schreef dat op, en het Holland Festival stelde mij ruimhartig in de gelegenheid om de voorstelling nog een keer te gaan zien, vanaf een betere plek. Tegelijk vertelde de organisatie dat de eerste drie rijen van de Stadsschouwburg bij deze voorstelling zouden worden gecompenseerd. Ik ging dus nog een keer naar Amsterdam, op maandag 6 juni.
Voorafgaand aan de voorstelling, tijdens het niet eten van een zwartverbrande hamburger in schouwburgrestaurant Stanislavski, hoorde ik van de keurige mensen aan het tafeltje naast mij dat de voorste stoelen tegen scherp gereduceerd tarief werden aangeboden, en dat mensen zoals zij die al een kaartje hadden gekocht de keuze hadden om dus een deel van het geld terug te krijgen of op de wachtlijst te gaan staan voor een plek met betere zichtlijnen. Of het hun uiteindelijk gelukt is een van de plekken met beter zicht te bemachtigen, weet ik niet. De voorstelling
de sfeer Het is 30 graden in Den Bosch. Mensen met koptelefoons op klappen voor iets dat wij, de voorbijgangers, niet zien. Bij een winkelcentrum rollen meisjes met maskers over de grond. Overal is reuring. Festival Boulevard is in volle gang en de hele stad lijkt mee te doen. De terrassen zijn vol en de stemming is opperbest. Ik baan mij…
Power and leadership, can one exist without the other? Toneelgroep Amsterdam presented a sampling of three types of leaders on Sunday 14 June at the Holland Festival with 'Kings of War'. Three historical plays by Shakespeare about the struggle for power between the Houses of Lancaster and York together provided the fuel for this performance. With large black letters on a white...
At Amsterdam's Stadsschouwburg, Hans Kesting will once again play the title role of Shakespeare's Othello, in a legendary version by top director Ivo van Hove, already 12 years ago. A stone's throw away, at De Balie, is the equally impressive actor Kenneth Herdigein in David Mamet's play Race. Why connect the two? Hans Kesting, the...
Weer actueel, nu Toneelgroep Amsterdam de voorstelling herneemt, mijn recensie uit 2014. Deze week ging de toneelbewerking van The Fountainhead in première. Het boek is verschrikkelijk, de voorstelling rammelt, de acteurs winnen maar nipt. De inhoud schept echter nog meer verwarring en dat is de reden waarom ik u niet zal tegenhouden om te gaan kijken. En Hans Kesting natuurlijk. Ik zet het even op een rijtje.
Holland Festival
Meeuw, een vroeg toneelstuk van Anton Tsjechov, gaat over toneel zoals zijn al even beroemde toneelstuk Kersentuin over kersenteelt of vastgoedfraude gaat. Niet dus. Het lijkt een fout die toneelkunstenaars wel vaker maken en die Tsjechov in zijn 115 jaar oude stuk aanhaalt: denken dat alles altijd over jou gaat. Daarom is het Thomas Ostermeier, gelauwerd Duitsch regisseur, niet zo kwalijk te nemen dat zijn regie van De Meeuw bij Toneelgroep Amsterdam over theater gaat.
Enfin: terwijl de Amsterdamse stadskrant Parool in opdracht van de Vlaamse uitgeverijdirectie aan een campagne tegen het stadsgezelschap van de Nederlandse hoofdstad begon, veroverde datzelfde Toneelgroep Amsterdam de harten van het New Yorkse publiek met een productie van de al weer jaren oude ‘Romeinse Tragedies’, die hier door een enkeling niet eens overall goed werd gevonden: http://www.wijbrandschaap.nl/2007/06/romeinse-tragedies-hf2007ta/
Imagine Arjan Robben. The much-troubled frontman of the Dutch national team has just seen a brilliant move rewarded with a penalty and he is ready to take it. Up comes a field hand with a new set of adhesive letters for his shirt because the numbers are no longer legible from the stands. Lots of lashing, shirt off, seconds glue. Circumstances, in short. After two minutes, the fielder is gone, the number readable and the referee's whistle sounds. Then try to hit the target.
Kenners weten het: vaak zijn acteurs twee maanden aan het repeteren op een toneelstuk met maar één doel voor ogen: de frisheid en verrassing van de ‘eerste lezing’ terugvinden. Bij die eerste lezing horen de acteurs immers de tekst voor het eerst van hun hun collega’s, lezen ze de woorden voor het eerst hardop en klinkt alles nieuw en onverwacht.…
We waren er wat mild ironisch over, maar petje af, inmiddels voor de pr-afdeling van Toneelgroep Amsterdam en de toeschouwers, die opvallend goed reageerden op de ‘kies de reprise’-actie die het gezelschap een paar weken terug lanceerde. We hebben de harde cijfers die we vreesden nooit te zullen zien. En die zijn geloofwaardig. We citeren het persbericht: Van 2 t/m…
English (UK) 
Nederlands 
Français