Berlin's Gorki Theatre won a prize this year: it was named the best theatre in the German language area by the German-language press. The company won the award partly because it employs many actors of immigrant origin. With its performance Der Untergang der Nibelungen, which can be seen in this year's Holland Festival, the group also thematises the...
Op het zesde PopArts festival geen buitenlandse voorstellingen. Laten de bezuinigingen zich gelden? Het festival programmeert om het jaar internationaal en dit jaar blijft het dicht bij huis. Met Nicola Unger waren er de andere Nederlandse ‘usual suspects’ als Duda Paiva en gastkunstenaars van de Ulrique Quade Company. Maar in de De Krakeling en het Ostadetheater zijn ook jonge makers…
#1 Salzburger Festspiele / Schaubühne am Lehniner Platz / Katie Mitchell, The forbidden zone (theatre/performance) - Dutch premiere 11 February, Stadsschouwburg Amsterdam British director Katie Mitchell is this month's 'arsonist' at Amsterdam's Stadsschouwburg. With performances that are as scintillating as they are transgressive. The forbidden zone is about areas long off-limits to women: science and war. The...
The post on facebook that dominated my timeline today: the spontaneous concert at NS station Amsterdam Centraal, taken from the website of the NRC (link: http://www.nrc.nl/muziek/2014/10/09/hoe-drie-artiesten-onverwacht-samen-optraden-op-adam-cs/ For several weeks now, this station has had a piano on which anyone can play. A playful action by the NS to make waiting more fun. This leads to surprising situations. Like this one in which a pianist...
Forty roofless hotel rooms, and then hearing your own story back as you see yourself reflected in the distant ceiling. Or: walking behind a guide through the Lombok district of Utrecht, while being provided with an overload of extra information on your headphones. About your guide. Or not. About yourself. Welcome to the universe of Dries Verhoeven, since a small...
Je moet echt een hardcore debatliefhebber zijn om vrijwillig naar een gesprek over educatie te willen luisteren. Toch wordt de uitzending van Radio Futura deze donderdag interessant, want het gaat over Radicale Educatie en hersenen. Hersenen zijn hot, dankzij Dick Swaab en inzichten uit brain based teaching.
Kunst is in rap tempo onbelangrijk geworden. Kunstenaars zijn effectief door populisten weggezet als subsidieverslaafd uitschot. Media laten geen kans onbenut om de gevolgen van de bezuinigingen die daarop volgden te bagatelliseren. Poetin staat op het punt een derde wereldoorlog naar Europa te brengen. In Amsterdam praten zaterdag 6 september drie van de laatste dagbladcritici van Nederland met kunstenaars over…
One of the rules of thumb of contemporary theatre art reads as follows: There is no middle ground in a production with an insanely long title. Such a production is either fantastic or dies of its own pretensions. At Judson church is ringing in Harlem (made to measure) / twenty looks of paris is burning at the judson church (m2m) is the latter.
"You know ma'am, that big red painting? Turn right before that". A young attendant shows us the way. At first glance, it's nothing. A man in semi-uniform, black trousers, white shirt, slowly turns on his axis. Sol Lewitt's mural, number 1084 from 2003, lends him the necessary decorum. Around the corner hang Barnett Newman and Andy Warhol. Would the man care? In this 'hall of fame' of conceptual art, the man's spinning stands out a little timidly. Some visitors remain standing, leaning against white walls or sinking down on the polished wooden floor. Those who take their time watch the spinning of the man and his fellow dervishes slowly take possession of the Stedelijk.
Like many of my contemporaries, I have played Jeff Buckley's CDs grey, but know next to nothing about Pakistani Sufi music. Except that it's great. And that Abida Parveen is the queen of that genre. Tonight, this Voice of God and her ensemble are on stage at the National Opera & Ballet.
It seems like a statement, opening the latest Holland Festival under Pierre Audi's direction with 'Vortex Temporum'. The collaboration between the two top Belgian ensembles Rosas and Ictus does everything that is scarce in the present day.
Sommige kunst heeft een verhaal nodig. Dan volstaat een doekje aan de muur met het opschrift ‘Zonder Titel’ niet. De performance ‘Laaroussa’ (Bruid) van de Frans-Tunesische broer en zus Selma en Soufiane Ouissi valt binnen die categorie. Hoe bijzonder hun fysieke aanwezigheid op een donker toneel ook is, zonder uitleg vooraf en een vragenuurtje achteraf zegt het allemaal bitter weinig.
Is dat erg?
Live kijken naar de emotionele polsslag van de wereld, vormgegeven als een scherm vol dansende stippen. Dat kon gisteravond op IDFA tijdens het live cinema event, gepresenteerd door internetkunstenaar Jonathan Harris.
Heel lang geleden, toen fast food pas was uitgevonden
The fact that it is difficult to get a job after graduation is also well known in the dance world. Therefore, partly at the government's insistence, companies are putting in on talent development. They also hope to A better connection with schools. Jun dancers are now more likely to be on the front line of ballet: the theatre, and that is good news for audiences. Because the energy is fresh and the level has shot up considerably.
Even before she graduated from mime school, Boukje Schweigman swore off language. She worked out a wordless philosophy in her performances. She seeks the mystery of life. However vast and elusive her starting points may be, her performances give the audience the most direct, immediate, skin-tight sensation imaginable in a theatre.
Young choreographers Cecilia Moisio, Giulio d'Anna and Melissa Ellberger have been nominated for the Prize of the Nederlandse Dansdagen Maastricht 2013.
Een man en een vrouw dansen gepassioneerd in de hal van Paradiso. Zo’n experimentele dansperformance is ongewoon voor het Amsterdamse poppaleis. Toch is het festival I Like To Watch Too hier goed op zijn plaats. Veel mensen voelen een drempel tegenover dit soort optredens, maar hier heerst precies de goede ‘in- en uitloopsfeer’ om avant-gardekunst tot iets te maken waar je gewoon naar kunt kijken en dat altijd wel iets in je losmaakt.
Is avant garde dans niet te hoogdrempelig? Is het nog wel levensvatbaar in deze barre culturele tijd? I Like To Watch Too wil dit misverstand uit de weg ruimen. Het festival brengt experimentele dans dichter bij het publiek dan ooit.
Wie aan de misvatting lijdt dat dans gaat over schoonheid wordt door Gisele Vienne genadeloos uit de droom geholpen. Haar stukken gaan over pijn. Soms bloederig en expliciet, soms gesublimeerd maar niet minder krachtig. The Pyre is een overweldigend stuk dat de toeschouwer duizelig achterlaat.
,,Je zou denken: de vrouw is geëmancipeerd. Maar men verlangt weer naar de clichés en vooroordelen over de vrouw uit de jaren vijftig. Als je je supervrouwelijk kleedt, word je nagefloten als een hond. Maar hoe moet
Enfin: terwijl de Amsterdamse stadskrant Parool in opdracht van de Vlaamse uitgeverijdirectie aan een campagne tegen het stadsgezelschap van de Nederlandse hoofdstad begon, veroverde datzelfde Toneelgroep Amsterdam de harten van het New Yorkse publiek met een productie van de al weer jaren oude ‘Romeinse Tragedies’, die hier door een enkeling niet eens overall goed werd gevonden: http://www.wijbrandschaap.nl/2007/06/romeinse-tragedies-hf2007ta/
PUNCH! is a fantastic festival. It shows how much beauty, news and surprise is created when the line between dance and performance is dissolved. PUNCH! promotes a refreshing view of the world and shakes loose entrenched interpretations. The young dance makers and performers show tremendous originality and creativity that you will not only enjoy watching, you will go...
I Like To Watch Too: abundance of performances shows that dance and performance are powerfully connected to modern society. The dance moves rain down on you even before you have entered Paradiso. Tim Boerlijst tap-dances on the pavement. This infectious welcome immediately draws visitors into the atmosphere of 'I Like To Watch Too'. This festival showcases dance and performance from...
With Black Box / Chambre Noire presenteert het Joods Historisch Museum de eerste tentoonstelling van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge in Nederland. Een multimediakunstwerk over de eerste volkerenmoord van de twintigste eeuw. Nu te zien in het Joods Historisch Museum.
Antony, Dafoe en Abramović samen op één podium, in een regie van Robert Wilson – het beloofde de klapper van het theaterseizoen te worden. Maar het privé-leven van Abramović leent zich niet echt voor een triomfantelijke of meeslepende vertelling.
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.