Meestal zonder tekst, vaak met muziek, altijd met beweging
Holland Festival
Holland Festival
‘The Pyre’, de nieuwste voorstelling van de internationaal rijzende ster Gisèle Vienne, lijkt aanvankelijk minder verontrustend dan haar eerdere werk. Stukken als ‘Jerk’ (2008), gebaseerd op het waar-gebeurde verhaal van een jonge seriemoordenaar, en ‘This is how you will disappear’ (2010), met een donker bos in de hoofdrol, waren slechts op enkele plekken in Nederland te zien. Hopelijk brengt dit optreden tijdens het Holland Festival daar verandering in. Gisèle Vienne studeerde ooit harp, daarna filosofie en is uiteindelijk als poppenspeler opgeleid. Maar Vienne ziet zichzelf vooral als een beeldend kunstenaar die werkt met tijd, op een podium, waar verschillende ritmes, motieven en figuren samenkomen.
Holland Festival
Mannnen en vrouwen samen op de dansvloer, het is in grote delen van de moslimwereld nog steeds verboden. Twee jaar geleden stond de dansvoorstelling ‘Nya’ op het Holland Festival, een stuk geschreven op de huid van negen Algerijnse dansers, merendeels B-Boyz van de straat, maar ook de zoon van een balletlerares uit Algiers deed mee. Dit jaar keerden de Franse choreograaf Abou Lagraa, zijn vrouw Nawal Ait Benalla en een groot deel van de Algerijnse cast terug in het Holland Festival met een stuk waarin ook vrouwen dansen.
Holland Festival
Van de milde, alledaagse kakafonie rond het Muziekgebouw in de middag, op het terras aan het IJ, geraak je in enkele passen in de stilte van de concertzaal. Drieënhalf uur lang (met tussendoor ruim twee uur aan pauzes) spelen en zingen Asko|Schönberg, Slagwerk Den Haag en Capella Amsterdam je de oren van het hoofd. Steven Schick (oa. ooit Bang on a Can), dirigeert niet alleen, maar neemt ook als percussionist het middendeel van het concert, in het Bimhuis, voor zijn rekening. Onder zijn bezielende leiding laveert ‘Nine Rivers’ tussen spektakel en purisme: een strijd tussen complexe vorm en de eenvoud van rauwe klankmaterie.
Holland Festival
Deze maand staat in het teken van het Holland Festival. Cultuurpers doet vrijwel dagelijks verslag. Waar kijken we het meest naar uit?
Holland Festival
Benjamin Millepied is een glamourboy die alles verovert wat op zijn pad ligt: van actrice Natalie Portman tot het ballet van de Parijse Opera. In werkelijkheid oogt de Fransman na de première in Amsterdam als een
Een man en een jongetje samen op het toneel zetten – het bovenlijf ontbloot; in de huidige tijd betekent dat om moeilijkheden vragen. Onze door pedofilie-schandalen verzadigde blik laat nog maar weinig heel van de intimiteit tussen wat ook vader en zoon, broers of vrienden zouden kunnen zijn. Maar ‘Victor’ van choreograaf Jan Martens en regisseur Peter Seynaeve is geen brave, politiek correcte herstel-operatie. In hun zoektocht naar een liefdevolle blik op de relatie tussen man en kind, zoeken zij ook consequent de grenzen van het toelaatbare op.
Programma V is het laatste programma van NDT1 dit seizoen. Het lijkt een slotakkoord te zijn in meerdere opzichten.
Op de premièredag ging een officieel bericht uit dat choreograaf en ex-artistiek leider Jirí Kylián na 36 jaar betrokkenheid zijn handen aftrekt van NDT. Van september 2014 tot 2017 zal daarnaast geen werk van
Fransien van der Putt zag samen met choreograaf en dansfilm-maker Angelika Oei vijf nieuwe Nederlandse dansfilms tijdens Cinedans. Het resultaat is soms veelbelovend. De films ontstegen alle het niveau van de visuele gimmick. Daarvoor in de plaats komt een worsteling met fictie en fysieke geloofwaardigheid.
Actief zijn op social media als Facebook of Twitter is inmiddels voor elk dansgezelschap een must. Maar een dansvoorstelling (live) via 600 bioscopen wereldwijd uitzenden is ook niet mis. NDT (Den Haag) is door Pathé-theaters uitgekozen om in het illustere rijtje The Metropolitan Opera (New York), The National Theatre (Londen) en het Bolshoi Ballet (Moskou) plaats te nemen als partner in podiumkunsten op hoog niveau.
Opkomend Brits-Indiaas dansidool Aakash Odedra weet topchoreografen aan zich te binden met het programma Rising. Het danstweeluik ging eerder dit jaar in première in Londen en was 14 oktober 2012 te zien tijdens het India Dans Festival in het Haagse danstheater Korzo. Rising bestaat uit vier solo’s gedanst door Aakash Odedra zelf. In de eerste choreografie Nritta (A. Odedra) begint de jonge dansprins onopvallend met…
Het Nationale Ballet duikt in de voorstelling Bill & Mr. B thematisch de geschiedenis in met reprises van werk van George Balanchine en William Forsythe. Balanchines Symphony in Three Movements (1972) geldt als voedingsbodem voor Forsythe die vervolgens ‘the extra mile’ ging met Steptext (1985) en The Second Detail (1991). Van protocol naar photocall: dans als een fotosessie. Beweging – klik,…
De afro-kubistische dansklassieker uit 1923 is vandaag en morgen in het Muziektheater te zien, van commentaar voorzien door de Congolese choreograaf Faustin Linyekula. “Europeanen hebben geen idee dat zij de gezamenlijke geschiedenis van Afrika en Europa ontkennen. België maakt deel uit van het dagelijks leven in Congo, maar Belgen weten nauwelijks iets over Congo, of het zijn de clichés over armoede…
Elf palen zijn sfeervol verlicht als in een nachtclub. Danseressen komen binnen en begeven zich naar hun werkplek. Ze zullen in een twee uur durende shift rondjes lopen om hun paal. Ze zijn niet de enigen: ook publiek begint te lopen, richting de uitgang. Toch zijn de duizeligmakende herhalingen van de hardwerkende dames effectief. Het transcendentale minimalisme zal echter omslaan in een…
Met enfant snijdt choreograaf Boris Charmatz een moeilijk thema aan: hoe gaan we als volwassenen om met onszelf, en hoe gaan we om met kinderen? Charmatz haakt in op de Franse filosoof Lyotard die zich boog over ‘het onmenselijke’ van volwassenen en die in kinderen echte mensen zag. Het huidige beeld over lichamelijk contact met kinderen is verwrongen en het is…
Kat Válastur beweerde dat het bijna onmogelijk is de dynamiek van haar voorstelling met woorden te omschrijven. Ze heeft gelijk. Het is zeldzaam knap hoe met slechts twee dansers op één plek, zoveel kan worden uitgebeeld en het publiek in een maalstroom wordt meegezogen. In de kleine zaal van Theater Kikker klinken mechanische dreunen en verschijnen midden op het toneel twee reuzen. Het blijken danseressen:…
Elk festival smeekt om vrijwilligers en in de begindagen van Springdance waren er zelfs helemaal geen betaalde krachten. Dat zegt ook iets. Nu Springdance na dertig jaar gaat fuseren met Festival aan de Werf is het thema van deze laatste editie ‘scupltured bodies & body sculptures’. Bij SYLPHIDES is dit treffend van toepassing. “Hoe mensen bewegen interesseert mij niet, ik wil…
Europe in Motion is een reizend talentontwikkelingsprogramma en fungeert als ‘battleground’ en plek van ontmoeting voor jonge choreografen. Wat urgent is in dans, wordt een week lang besproken om dansmakers te stimuleren in hun artistieke ontwikkeling. Deze tweede editie, met partners Dance4 (Nottingham), iDans (Istanbul) en Imagetanz (Wenen), eindigt in Utrecht. Op Springdance was eerder dans uit high tech laboratoria in Israël (Batsheva Dance…
Met twee voorstellingen, ”The Toxic Exotic Disappearance Act” en ”House” laat Batsheva Dance Company indrukwekkende, sublieme dansbeheersing zien en frisse dynamiek. Maar ook onrust, zoeken en verwarring. Het tijdperk van happy, harmonieuze dans is voorbij. Tijdens een lezing over dans, voorafgaand aan de voorstelling, wordt benadrukt dat hedendaagse dans zich niet compulsief hoeft af te zetten tegen andere dansstromingen. Deze artistieke…
Ons team is het erover eens: Springdance is op zaterdag écht van start gegaan. Met de installatie ‘Wildlife Take Away Station’ van Ibrahim Quraishi zeker. Recensent Daniël Bertina heeft eigen opnamen gemaakt die in zijn recensie terug zullen komen. En het was voor hem nog meer smullen bij ‘(M)imosa. Twenty Looks or Paris is Burning at The Judson Church (M)…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.