News about events and festivals, backed by the industry but independent in content. Find out more: info@cultureelpersbureau.nl
Holland Festival, Julidans, IT's, Over 't IJ. End-of-season theatre is always strewn across Amsterdam. Between April and September, international performance offerings migrate from Utrecht (Springdance and Festival aan de Werf) via Amsterdam to Rotterdam (Internationale Keuze). If you want to experience something of contemporary, international dance, Springdance, HF and Julidans are the places to be. [For...
In conclusion. The 2011 Holland Festival could well be historic. Not only was it the festival that attracted the most audiences for years, it was also the festival that took place while a minority government of populists, nationalists and materialists proclaimed the end of art subsidies. We therefore look back on a festival in which we had a great time with our new...
The Dodo was busy, this third week of the Holland Festival. Thankfully, again with an exciting mix of beautiful, weird and extraordinary. As it should be, really. What makes the Holland Festival all the more exciting is that such extremes can sometimes take place within one programme, as with the National Ballet, or even within one performance, as with The Russians...
Eindelijk: de opera The Cricket Recovers naar het dierenverhaal De genezing van de krekel van Toon Tellegen is in Nederland! Het Holland Festival presenteert ruim zes jaar na de wereldpremière in Aldeburgh het werk van Richard Ayres, uitgevoerd door Asko|Schönberg en VocaalLAB onder leiding van Etienne Siebens. Pierre Audi tekende voor de regie: hij maakte de voorstelling gelaagd en gewaagd.…
Zou de anti-reclame van premier Rutte cum suis door kunst weg te zetten als bestemd voor linkse types en andere idioten al effect sorteren? Je zou het bijna denken als je de tamelijk slecht gevulde zalen ziet tijdens de voorstellingen op het Holland Festival. Er zitten meer dan tien mensen op de eerste rij, maar toch houdt het allemaal niet…
The ark as the earth, as a spaceship carrying us through the chaos of the universe to a safe haven. The pole star as the apparent magnetic centre of the universe around which all the stars revolve. No, this is not woolly new age chatter, these are the starting points for Tevot and Polaris, two major orchestral works by Thomas Adès, which had their Dutch premiere under the composer's own direction.
Op verzoek van het Holland Festival maakte Jamie McDermott van The Irrepressibles een nieuw programma: Human Music Box. De tienkoppige Britse band begint zijn wereldtournee in Amsterdam. De première op vrijdag 17 juni in het Muziekgebouw aan ’t IJ werd een ingetogen, muzikale avond die vooral visueel aantrekkelijk was. In het midden van de Grote Zaal stond een groot, ronddraaiend…
‘Labyrinth’ heet de choreografie van Sidi Larbi Cherkaoui. Doolhoven intrigeren omdat je er in kunt verdwalen en dan per se de uitgang wilt vinden. Onderweg doet een mens dan allerlei onthullende ervaringen op omtrent zichzelf. Maar Cherkaoui komt niet toe aan deze gang. Hij begint meteen met symboliek. Een danseres houdt een brede band vast die vanuit het toneelhuis naar…
Cologne and Paris may not have been built in a day, but it took less than three days to fly to the moon. A warped comparison to say that a show that rattles three days before its premiere can turn out to be an unimaginable hit on the premiere itself. So something like that could happen with The Russians, the latest show
Componist Wolfgang Rihm en choreograaf Sasha Waltz, twee bekende gezichten op het Holland Festival en grote namen in de Europese podiumkunsten, brachten in 2008 samen een voorstelling uit die dit jaar niet mocht ontbreken in een Holland festival-programma. Het festival heeft niet alleen aandacht heeft voor een aantal grote, hedendaagse componisten (Xenakis, Rihm), maar timmert ook behoorlijk aan de weg op het…
”Alifib” van de Britseprogrocker Robert Wyatt (1945) is een liedje dat onder de huid kruipt. De bijnabrekende stem van Wyatt klinkt zo oprecht triest dat het je de adem beneemt. Het lijkt een onmogelijke opgave om ”Alifib” overtuigend te brengen zonder de meester zelf. Toch krijgt het Franse Orchestre National de Jazz het voor elkaar. Waar Wyatt in het origineel…
Dat de Off Broadway-musical Fela! Een succes was, konden we eigenlijk wel verwachten. Voor De Dodo hebben we er daarom ook niemand heen gestuurd: er zijn al genoeg kranten en andere bloggers die graag bij de New Yorkse publiekslievelingen op de eerste rang willen zitten. Dat ze een goede tijd hadden, leest u elders op deze site, via de blogstream…
In very different places, people can sometimes have the same idea. And even more sometimes, those similar ideas both lead to something wonderful. A couple of years ago, thanks to Brabant theatre Bis, mime company Kassys performed the beautifully sad tragedy 'Kommer', in which colleagues spent pointless time in a mourning room full of lease plants. Every gratuitous phrase was magnified by powerfully helpless gestures to the...
Firs is his name. And he always arrives late. Because of the gout. Poor houseboy. Firs was created by Anton Chekhov. His masterpiece The Cherry Garden is about the boredom and lameness of the old rich, and Firs is the house servant who sees it all happening. Chekhov lets him die, at the end, when the departing house owners totally forget about him...
Papageno showed off without his feathers last night. Indeed, the entire direction of Une flûte enchantée was an unadorned pleasure. Sober. Integral. You can't get a Dutch audience wilder than with such an approach. Compliments, then, to Peter Brook. At the Muziekgebouw aan het IJ was the Dutch premiere of Brook's adaptation of Mozart's Die Zauberflöte. The production turned...
An opera based on texts by Nietzsche, and then start with loud laughter and main character N trying to catch two water nymphs. Wait a minute, that's Wagner! Well, at Wagner's Rheingold involves three Rhine daughters, but the similarity is too great to be coincidental. And neither is this one, but in the first minutes of Wolfgang Rihm's Dionysos is much more going on. Here is a composer at work who not only plays with text and music, but also with centuries of cultural history and knows how to add jokes to it. It is to get intoxicated.
Actors wearing sort of harem trousers and bamboo sticks on a nondescript playing surface. Some of you may think back nostalgically or with trepidation to the days when there were 'Akademies voor Ekspressie' in the Netherlands. Summits of socio-art. Sometime deep in the 1970s, that is. Maladype Theatre, from Hungary, fits seamlessly into that picture, which...
With the battle between Titans and gods on Mount Olympus, Xenakis opens 1234, a mini-festival in the great Holland Festival. In four concerts, spread over two days, it features Iannis Xenakis central. There is also an extensive exhibition dedicated to the Greek composer, who was a mathematician and architect by birth.
You can hardly take your eyes off the feet. The dancers make busy, fast steps and yet their bodies seem to glide across the stage. It exudes something of perfection. In 'Birds with Skymirrors', you constantly get the feeling that the bird world has been the model for the movements. Trembling hands are reminiscent of wingtips, vulnerably scanning the skies....
They say of Isabelle Huppert, for years the most beautiful and mysterious appearance on the cinema screen, that she has the look of a dead zebra finch live. I had at least heard about that, but had never experienced it in real life. Until Friday night 3 June at Amsterdam's Stadsschouwburg at Un Tramway in the Holland Festival. And it's true...
Dying young turns out to be advantageous not only for skywalkers like Buddy Holly, Sam Cooke or Jesus. Even in a rather elitist world like that of German theatre, you can achieve star status through an early death. At least that happened to Christoph Schlingensief, the man who died of lung cancer in 2010. The man had already achieved stardom throughout the German-speaking world,...
That was a bit of a grind for British theatre critics. The celebrated director Deborah Warner (1959) recently pulled Richard Brinsley Sheridan's The School for Scandal out of the closet. A play from 1777, and an untouchable part of the British theatre canon. Building on the style of her earlier production Mother Courage (2009) Warner also indicated The School for Scandal - goddamn - a quirky, contemporary twist.
"With many video, light, music and noise - like a rock concert, " grins Warner in the office of the Barbican Theatre In London. "Mother Courage had an incredibly populist, exciting atmosphere. I love that arrogant theatricality immensely, and I wanted to continue that style in The School for Scandal. For me, the big challenge was to explore the Brechtian theatre style of Weimar - which I got through Mother Courage had discovered again - to collide with an eighteenth-century theatre text."
Twee jongens slaan met een honkbalknuppel tegen een gitaar, die aan een touw in de lucht hangt. Even daarvoor hebben ze het instrument ook al mishandeld bij een vreemd touwtrekspelletje, waarbij de gitaar regelmatig de grond raakte. Beide keren vullen schrille, nare klanken de ruimte. De spelletjes worden met een bloedserieus gezicht gespeeld en lijken dus iets te vertellen aan de bezoekers. Maar wat eigenlijk? Die vraag blijft door je hoofd tollen bij vrijwel elk theatraal moment in The Long Count. Het project van de tweelingbroers Bryce en Aaron Dessner van indierockband The National klinkt nogal spannend. Zo wordt het in de aankondiging een multimediaal concert genoemd, met een liederencyclus waarin de tijd voordat onze wereld begon, centraal moet staan. De muzikanten creëerden het samen met videokunstenaar Matthew Ritchie en gebruikten de Popol Vuh, een historisch-mythologische tekst van een Maya-volk uit Guatemala over die begintijd, als inspiratiebron. In de voorstelling willen ze verbanden leggen tussen mythe van de Maya’s en hun eigen leven.
This week the Holland Festival erupts and we are there. We are producing a Dodo Festival Day newspaper with a sizeable team of professional journalists, as we did before for Springdance and The International Choice of the Rotterdam Schouwburg, for example. We follow the festival closely to bring news as it happens. We go to see performances where others...
De vorig jaar aan longkanker overleden Künstler Christoph Schlingensief – alleskunner, provocateur, regisseur, levenskunstenaar – krijgt op het Holland Festival een uitgebreid eerbetoon: de openingsvoorstelling Mea Culpa, een programma met zeven speelfilms, en Schlingensiefs zwanenzang Via Intolleranza II.
Doodziek vatte Christoph Schlingensief het wilde plan op om in Burkina Faso een operadorp uit de grond te stampen, Remdoogo. Een zelfvoorzienende vrijplaats waar mensen vanuit verschillende culturen elkaar zouden kunnen ontmoeten, en om daar voor langere tijd samen kunst te maken. Dit in navolging van vergelijkbare initiatieven zoals het Avenida Theater in Mozambique, opgezet door schrijver Henning Mankell. Schlingensief streefde naar het samenvloeien van kunst en leven. Gedreven uit een jarenlange fascinatie voor de rijke Afrikaanse cultuur, en geïnspireerd op de idealen van zijn grote held Joseph Beuys.
Via Intolleranza II is Schlingensiefs poging om in een maalstroom van documentaire, muziek, beeldende kunst, film, performancekunst, lezing, opera en theater het prille wordingsproces van Remdoogo vast te leggen. Een voorstelling over een proces. Tegelijkertijd lijkt Schlingensief ook zijn eigen motieven te bevragen. Via Intolleranza II was zijn zwanenzang – hij stierf drie maanden na de première. De voorstelling krijgt op zaterdag 4 juni de Nederlandse première.
Payments are made via iDeal, Paypal, Credit Card, Bancontact or Direct Debit. If you prefer to pay manually, based on an invoice in advance, we charge a 10€ administration fee
*Only for annual membership or after 12 monthly payments
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.