De wind waait er harder dan elders. Het licht is er grijzer dan verderop. De Londense zuidoever, jarenlang ‘de andere kant’ van de chique binnenstad van de Engelse hoofdstad is in de vorige eeuw onderwerp geweest van diverse vernieuwingsgolven. Het begon in 1951met de bouw van concertgebouw ‘Southbank Centre‘, na jaren van gesteggel in 1976 gevolgd door het in dezelfde…
Friday 12 May kicks off the twelfth edition of Operadagen Rotterdam. Titled Lost & Found, the ten-day festival is dedicated to current refugee issues. I selected three operas by Calliope Tsoupaki, Annelies van Parys and Claron McFadden, strong women whose work deserves to be heard (and seen). The fear of the unknown is as old as the...
In the Volkskrant of 8 May 2017, Sarah Sluimer lets loose. The opinion maker (for Volkskrant and De Correspondent, among others) used to be a theatre maker and now wonders aloud why she is a bit done with theatre. Because she actually writes that down. I quote: 'I breathed theatre. I ate performances and was convinced that what was there,...
Vincent Macaigne is uncomfortable. He looks around nervously every time the waitresses run past with trays full of clinking glasses and slam the doors. He has hardly slept, and the previous evening he had walloped the audience of the Swiss Theatre Vidy with his brutal, inimitable performance En Manque. Braced, he sat down for the interview. "Sorry, I...
The SER report published on Friday 21 April rubs it in nicely: the cultural sector is on the verge of collapse. It is even worse than a year ago. This shows that the patience of a PvdA culture minister over the past four years has not helped. Indeed, Halbe Zijlstra's multiplier of misery is doing its job entirely as expected....
‘Veel operaproducties gaan nog altijd uit van een negentiende-eeuwse visie op de wereld’, zegt de Duitse componist Moritz Eggert (1965) in onderstaande podcast. ‘Maar kunst moet relevant zijn voor onze eigen tijd, de antwoorden van toen zijn niet de antwoorden van nu. Onze huidige problemen wortelen voor een groot deel in ons koloniale verleden, in onze uitbuiting van andere landen…
Inmiddels komen we een beetje om in de stemwijzers en kieskompassen. Voor elk onderdeel van het beleid is er wel een. Wat je moet stemmen als je een kloppend hart hebt voor kunst? De Correspondent gaf laatst een aardig overzichtje. Daaruit bleek dat kunst inderdaad een hobby is van vooral linkse partijen, althans, als het gaat om gesubsidieerde kunst. Kunst…
Choreographer Arthur Rosenfeld bid farewell (for now) to a long dance career on 5 February 2017. One that relies mostly on his wife, dancer Ana Teixido. Such a farewell does not go without a fight with Rosenfeld. Leaving the field for another, who really wants that? Exit pursued by a bear, based on an eccentric directorial cue from Shakespeare, continues until the...
Two of the finest stories in world literature have recently been reissued. The Dead (1914) by James Joyce and The Clerk Bartleby (1853) by Herman Melville have effortlessly stood the test of time. They are still wonderful reads. 'His soul slowly ebbed away as he heard it gently snowing through the universe and gently snowing in the...
September, de maand van het Nederlands Theaterfestival en het Fringe Festival vol met oude en nieuwe voorstellingen die je moet zien. Maar ook in de rest van het land gebeurt aan het begin van het nieuwe theaterseizoen erg veel. Vijf aanraders. Toneelgroep Maastricht, Eyes wide shut (toneel) ‘De nieuwe Shakespeare’ is hij al genoemd, ik noemde hem al ‘duivelskunstenaar’. Feit…
De wereld verandert nogal en het is fijn als kunstenaars daar iets mee doen. Festival Boulevard biedt gelegenheid aan Lizzy Timmers om een poging te wagen. Die poging, uitgevoerd in een wat verlopen cultureel centrum in een heuse Bossche krachtwijk, mag er zijn. Terugkeerturk heet deze semidocumentaire voorstelling. Timmers heeft zich verdiept in jonge, hoogopgeleide, goed ingeburgerde Turken die Nederland…
Huge passenger trunks, like those at the airport, are stacked crosswise on the stage in the Amsterdam Forest. This immense rendition forms the backdrop of Romeo & Juliet by William Shakespeare in the Amsterdam Bostheater's performance. Director Ingejan Ligthart Schenk stages Shakespeare's classic modern, with acrobatics by the Tent Circustheater group and musical input by De Veenfabriek.
Enfin, helemaal letterlijk was het niet, maar hij refereerde er duidelijk aan: Richard III. Geert Wilders, zelf niet al te cultureel onderlegd, citeert Shakespeare in zijn zoveelste pleidooi om Nederland met potdichte grenzen uit de EU te halen. In de tweede kamer. Ik zag het in Nieuwsuur, en u kunt het terugkijken. Op 39′:49″ minuten in de uitzending is hij in debat met zijn grote vriend, de VVD’er Halbe Zijlstra.
De kleinste details spreken. Voor de tweede keer tijdens deze editie van het Holland Festival komt de legendarische BBC-serie This Life langs. Richard Cant, die in de voorstelling Stella van Neil Bartlett een loepzuivere hoofdrol speelt, was eerder te zien in This Life, de serie die in 1996 de standaard zette voor de moderne docusoap. Nu dus live, van dichtbij, in de Rode Zaal van De Brakke Grond, de man die ook in Midsomer Murders een stevige rol speelde.
There are countries in the world, where the boundaries between art disciplines are not as sharply drawn as they are here. The Holland Festival, under the new leadership of Ruth MacKenzie, is catching us up. She is bringing events here where the boundaries between visual art, performance, video, film and performing arts can no longer be drawn. Events that generate meaning in ways that are quite new to us, such as The Encounter, last week, and Gardens Speak, later this week.
Swiss playwright Milo Rau created a theatrical trilogy about the demise of the European ideal. The second part The Dark Ages is now at the Holland Festival. Rau combined his actors' painful, personal life stories with themes from the works of Chekhov, Shakespeare and the Greek tragedies. With a Freudian sauce: 'Countless people who are The Dark Ages have seen ask me: 'Milo, is something wrong with your father?'
De Braziliaanse Christiane Jatahy was vorig jaar al met het stuk What If they went to Moscow op het Holland Festival. Ze kwam, zag en overwon. Dit jaar komt ze met het laatste deel uit de trilogie van toneeladaptaties, The Walking Forest. De titel verwijst naar de drie heksen in William Shakespeare’s Macbeth, die zijn opkomst en ondergang voorspellen. Het stuk vormde het uitgangspunt voor een performance met vier videoschermen, een bar, een actrice, een dode vis en, o ja, publiek.
Zaterdag 4 juni 2016 was ik aanwezig bij de koninklijke opening van het Holland Festival en ik kon er geen recensie over schrijven, want ik zat op de voorste rij van de Amsterdamse Stadsschouwburg. Omdat het podium verhoogd was, keek ik tegen een zwarte muur aan, waarboven alleen de voorste acteurs zichtbaar waren. De achterste en onderste helft van het toneelbeeld waren mij volledig ontgaan.
Ik schreef dat op, en het Holland Festival stelde mij ruimhartig in de gelegenheid om de voorstelling nog een keer te gaan zien, vanaf een betere plek. Tegelijk vertelde de organisatie dat de eerste drie rijen van de Stadsschouwburg bij deze voorstelling zouden worden gecompenseerd. Ik ging dus nog een keer naar Amsterdam, op maandag 6 juni.
Voorafgaand aan de voorstelling, tijdens het niet eten van een zwartverbrande hamburger in schouwburgrestaurant Stanislavski, hoorde ik van de keurige mensen aan het tafeltje naast mij dat de voorste stoelen tegen scherp gereduceerd tarief werden aangeboden, en dat mensen zoals zij die al een kaartje hadden gekocht de keuze hadden om dus een deel van het geld terug te krijgen of op de wachtlijst te gaan staan voor een plek met betere zichtlijnen. Of het hun uiteindelijk gelukt is een van de plekken met beter zicht te bemachtigen, weet ik niet. De voorstelling
'No barbaric act can ever erase press freedom,' French President Hollande tweeted immediately after the bloody attack on the editors of the satirical weekly Charlie Hebdo in January 2015. German Chancellor Angela Merkel walked side by side with him in a mass demonstration for freedom of expression. But that was the reality of the time. Now she stands ...
In times of Facebook, Twitter and Instagram, what power does the novel still have? Every so often, fiction is declared dead, but the International Literature Fesitval Utrecht (formerly City2Cities), which takes place this coming weekend in the former post office on the Neude, wants to show that novel pessimists are completely wrong. Nine highlights from the programme. PJ Harvey The Literature House, like last...
Hoe ver mag je gaan met het gebruik van de naam Shakespeare voor een theatervoorstelling? Of liever gezegd: wanneer houdt een bewerking van een klassieker op een bewerking te zijn, en wanneer moet je er gewoon voor uitkomen dat je een eigen stuk hebt geschreven? En als je dan in je vierjarenplan hebt gemeld dat je in 2016 een Shakespeare…
Wie een historisch theaterstuk geloofwaardig naar het heden wil verplaatsen, kan maar beter radicaal te werk gaan, moet regisseur Theu Boermans gedacht hebben. En wie zijn bewerking van Nikolaj Gogols De Revisor bij het Nationale Toneel ziet, kan niet anders dan hem gelijk geven. Met verwijzingen naar asielzoekers, kleedhokjesgluurders, dataspionage en subsidiefraude lijkt het stuk gisteren geschreven. Toch blijft Boermans…
The last bit is always the most exciting. After a nice conversation with festival presenter Francis Broekhuizen, chief guest Susan Neiman suddenly joined us. It was nearing twelve, quite a bit of wine had actually already been poured into presenter and guest, but still. Suddenly you find yourself talking to a great philosopher and writer about David Bowie. This was the last session at Winternachten....
Vandaag werd bekend dat de sinds vijf jaar heropgeleefde Gijsbrecht-traditie wegens gebrek aan subsidie weer stopt. Jammer natuurlijk, al hoeven we ook niet zo hard te rouwen om het einde van deze Amsterdamse gewoonte, die sinds 1638 bestaan heeft. Het stuk is immers totaal onspeelbaar, historisch volledig naast de feiten en al-met-al een nogal pretentieuze weergave van de geschiedenis van…
Van Nederlands Symfonieorkest met internationale ambities terug naar provinciaal orkest met vooralsnog helemaal niets. Nu, op de ijzersterke oorspronkelijke naam na dan. Het zou een reclamespot voor Telfort kunnen zijn. Daartussen zitten vele verloren rechtszaken, de groteske protestnaam *****Symfonieorkest en het al even schreeuwerige HET Symfonieorkest. Het is de ultieme capitulatie van het ooit door zo’n beetje alles en iedereen…
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.