Amsterdam wordt weer verwend met Julidans, een internationaal festival volgeladen met indrukwekkende dans. Op de tweede festivalavond is Kind te zien van Peeping Tom. Het werk van dit Brusselse gezelschap is een fenomeen en ik ben er een fan van. Al sinds de danstrilogie bij NDT1: The missing door (2013), The lost room (2015), The hidden floor (2017) (recensies onder…
Djino Alolo Sabin (1990) sits there, relaxed, in the morning at the hotel in Brussels. The night before, he has danced his solo Piki Piki for the first time, which will also be shown at Theater Frascati during the Holland Festival. The performance touches on many intense themes, but is anything but melodramatic. Rather, it expresses a relentless optimism....
A sizable group of women, their skin all shades of brown, white and black, their breasts and chests hopping briskly to the beat of stepping and running movements on the spot, swirls around its own axis upon entering the auditorium at the Brakke Grond. Legacy is an intimate performance that moves loosely up and down between concert, performance,...
On Anton de Komplein, it is less cosy than on the roof of Parking 58 in Brussels, where I saw danse de nuit earlier. Above South-East, the moon is hidden behind a thick haze, the square feels big and empty so without the market. The performance by choreographer Boris Charmatz/Musée de la Danse, also today and tomorrow,...
Boris Charmatz has been a guest at many editions of the Holland Festival with impressive, provocative, socially engaged, finely composed and conceptually strong dance performances: Aatt enen tionon and Con forts fleuve (both in 2001); 50 years of dance (2010), Enfant (2011) and Manger (2015). His latest choreography, danse de nuit, premiered in Geneva last September. During the Holland Festival...
While Jan Martens' latest work, The Common People (2016), was at Amsterdam's Stadschouwburg last weekend, Utrecht's Theater Kikker is showing two older hits this week: Sweat Baby Sweat (2011) and The dog days are over (2014). Sweat and Dogdays are blockbusters and have already toured the world. At Kikker, they can now be seen as part of a...
Ruth Mackenzie has achieved an enormous amount in the short time she has been boss of Holland Festival. I've experienced the festival now since the late 1990s and watched it evolve from something very personal and sometimes obscure (under Ivo van Hove), to an ethereal feast of sizzling aesthetics (with Pierre Audi), to what it...
Manger, de nieuwe voorstelling van Boris Charmatz en Musée de la Danse, geeft toeschouwers alle ruimte. Waar je je opstelt om te kijken of juist om te luisteren, naar wie of wat je kijkt en voor hoe lang, maak je zelf uit. De Zuiveringshal op het Westergasfabriekterrein, majesteitelijk leeg en galmend, zorgt voor een wonderlijke sfeer in deze voor Charmatz’…
In juni komt Boris Charmatz naar het Holland Festival met manger. Hij introduceerde in 2011 in het voormalig pauselijk paleis het thema aanraking van kinderen door volwassenen. Een uitspraak over een heikel actueel punt. Waarom spreken choreografen zich niet vaker uit over schrijnende actuele kwesties? Ga langs nieuwe werken van de afgelopen maanden en het valt op dat er nauwelijks choreografen tussen zitten die…
With enfant, choreographer Boris Charmatz broaches a difficult topic: how do we as adults deal with ourselves, and how do we deal with children? Charmatz draws on the French philosopher Lyotard, who pondered the "inhumanity" of adults and saw real people in children. The current image about physical contact with children is distorted and it is...
De jeugd roept tegenwoordig vooral de gedachte aan gevaar op. De maatschappij heeft last van een verwrongen ideaalbeeld dat echte kinderen weinig speelruimte laat. Uiteindelijk komen die dan ook in opstand in Enfant. Maar tot die tijd hebben de hele jonge performers toch vooral de rol van bijzet of sluitstuk, aanvulling op of extensie van de negen volwassen dansers. De nieuwe…
Niets is zo opwekkend als samen een canon zingen. Het Frère Jacques van de Franse choreograaf Boris Charmatz, te zien als uitsmijter op de laatste avond van Springdance, is wel een bijzonder geval. ‘Levée des conflits’ heeft geen terugkerend refrein, maar wel maar liefst 25 coupletten, die door elk van de 24 dansers worden gedanst. De krankzinnige meerstemmigheid, die uit deze monstercanon van dansende lichamen oprijst, rammelt de toeschouwer in 1 uur en 40 minuten langzaam uit elkaar, tenminste wanneer die de veelheid aan bewegingen en manipulaties blijft volgen. ‘Levée des conflits’ stelt het publiek voor een dilemma: geeft het zich over aan de onnavolgbaarheid van in elkaar schuivende fases en versies van een compositie, die het met geen mogelijk kan overzien? Of gaat het als een gek op zoek naar structuur, houvast, iets ter oriëntatie in dit spiegelpaleis van herhalingen en vermenigvuldiging?
Springdance Utrecht is beëindigd. Boris Charmatz gaf gisteravond met ”Levée des conflits” de laatste voorstelling van het Utrecht dansfestival. De critici Fransien van der Putt en Daniël Bertina laten hun mening al blijken in onderstaande film. Ook hebben zij een gesprek met Boris Charmatz. Lees meer over deze voorstelling.
On Thursday 14 April, the Springdance festival 2011 opens with the opening performance Sideways Rain by choreographer Guilherme Botelho and his company Alias in the Stadsschouwburg Utrecht. Springdance 2011 presents innovative and high-profile contemporary dance from around the world. Besides many premieres, the festival has an extensive fringe programme including street performances, lectures, an introduction to contemporary dance for budding...
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.