Things we do for members and partners.
Although the announcement of 'sonic tapestry: Shoes, part V' by Tomoko Mukaiyama can be read as a variant of Sex and the City on classical music, Sarah Jessica Parker would forever look at her Manolo Blahniks differently after seeing Mukaiyama's performance. This very special piano recital was Saturday 7 May at LP2 (Room 2 of the Rotterdam...
Admittedly, our method of reviewing (see our contributions on Springdance and De Internationale Keuze) is new to the Netherlands, but in the States a few were already doing it. For example, the two hot guys Andrew and Andrew are doing well with their iPhones, doing the same as the Dodo with the Kodak Zi8 (no shares, though we would love to be sponsored...
Our overview of Twitter responses to the Council for Culture's advice, released on 29 April. [View the story "Twitter reacts to Council for Culture advice" on Storify]
Opnieuw maken we gebruik van een nieuwe webservice. Om eens te kijken hoe dat werkt. Laat het ons gerust (in de comments) weten als je ons te geeky vindt. Gaan we er wat aan doen. [View the story “Springdance 2011” on Storify]
Op woensdag 27 april 2011 deden we verslag van het jaarlijkse symposium van de Koninklijke Vereiging van Boekverkopers. Interessante bi9jeenkomst, kunnen we stellen, maar natuurlijk was niet iedere spreker even briljant als Eppo van Nispen tot Sevenaar, de directeur van de stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, die we vanaf nu de Johannes en Jezus van de verhalenbranche zullen…
Nothing is more uplifting than singing a canon together. French choreographer Boris Charmatz's Frère Jacques, seen as the bouncer on the final night of Springdance, is a special case, though. 'Levée des conflits' has no recurring refrain, but has no fewer than 25 stanzas, which are danced by each of the 24 dancers. The insane polyphony that rises from this monster canon of dancing bodies slowly rattles the viewer apart over 1 hour and 40 minutes, at least if they keep following the multitude of movements and manipulations. 'Levée des conflits' presents the audience with a dilemma: does it surrender to the inimitability of interlocking phases and versions of a composition that it cannot possibly oversee? Or does it frantically search for structure, something to hold on to, something to orientate itself in this hall of mirrors of repetition and multiplication?
Springdance Utrecht is beëindigd. Boris Charmatz gaf gisteravond met ”Levée des conflits” de laatste voorstelling van het Utrecht dansfestival. De critici Fransien van der Putt en Daniël Bertina laten hun mening al blijken in onderstaande film. Ook hebben zij een gesprek met Boris Charmatz. Lees meer over deze voorstelling.
Haar volle dijen kletsen tegen elkaar. Ze schudt met haar ontblote armen en kijkt grijnzend naar de trillende huid op haar bovenarmen. Ze stampt woest over de speelvloer van Theater Kikker, terwijl haar forse lijf – gekleed in een klein nietsverhullend zwart jurkje – nadrukkelijk aan alle kanten vrolijk meestuitert. Je moet maar durven. In haar one woman show ‘Gina’ gaat de Zwitserse theatermaker Eugénie Rebetez aan alle gêne voorbij. In de huid van Gina toont Rebetez haar eigen hunkering naar het sterrendom, met veel zelfspot en absurdistische humor. Een eigenzinnige mengelmoes van mime, stand up comedy, kleinkunst en hedendaagse dans.
Had we completely forgotten about the goat from sheer terror. Anyway. That goat, or at least its completely skinned carcass according to Dutch law, plays a role in the finale of Ishmael Houston-Jones' show Them. Afterwards, we saw the audience come out rather affected.
Clara García Fraile vertegenwoordigt Engeland in het internationale programma Europe in Motion. Jonge choreografen hebben tijdens het festival met elkaar gepraat en presenteren aan het eind van deze editie een eigen werk. Clara heeft niets te laten zien, vertelt ze, maar dat komt ook omdat zij als videokunstenares met andere dingen dan dans bezig is. En die andere dingen zijn…
Met hun naam verwijzen de vijf Japanners van contact Gonzo naar de gonzo-journalisitiek van wijlen Hunter S. Thompson. Rauw, hard en subjectief. Thomspon liet in zijn stukken ook zien hoe hij werkte. Contact Gonzo warmt op tijdens de voorstelling, maakt met wegwerpcamera’s kiekjes van elkaar en geeft de waterfles door. Gonzo-style: wat je ziet, is wat je krijgt.
Contact Gonzo houdt zich aan eenvoudige regels. Bijvoorbeeld zwaartekracht: springen en neerkomen. Of aantrekken en afstoten: duwen, trekken, zoals een rugbyscrum. Daarmee raken ze aan minimal art die zich hield aan een set parameters; men denke aan Sol LeWitt.
It could be a circus number, but the stillness in this technical dance installation ensures that it rises above the level of a pretty trick. Hanging from pulleys supported by counterweights, Sylvain floats in the Academy Theatre. Here, he briefly explains how it works. Spoiler alert. And in French.
She is on her knees. Shaking and trembling, she jerks backwards. With clawed fingers that seem to grasp at the void. Like a frightened cat. Shuffling, the dancer moves backwards in a semicircle on the white stage floor of Theatre Frog. One by one, the five others step onto the empty open stage, while the first dancer keeps looking anxiously at the audience. Thus begins 'Storm end come'. With this performance, Israeli choreographer Yasmeen Godder shows the overwhelming effects of fear on the bodies of her dancers. But it doesn't really get scary.
De 27e editie van Springdance in Utrecht is in volle gang. De recensenten van het Cultureel Persbureau zijn erbij en wonen dansvoorstellingen uit alle hoeken van de wereld bij. Zo bezocht Fransien van der Putt de openingsvoorstelling Sideways Rain van de Braziliaan Guilhermo Botelho en de jazzy tapdansvoorstelling van Broadwayster Savion Glover. Maarten Baanders woonde Studium van het Belgische danscollectief…
Terts Brinkhoff , oprichter van De Parade, heeft een stel loodsen aan de rafelrand van Weesp waarin alle tenten van het reizende festival opgeslagen liggen, als ze niet worden verhuurd. In april verzamelt de directie (nu Ray van Santen en Nicole van Vessum) daar alle artiesten van de aanstaande zomertournee voor een kennismaking. Persmomentje natuurlijk. En met het weer zoals…
In 1945 kon een groep Nazi’s dankzij gevorderde rakettechnologie naar de maan vluchten. Daar hebben ze zich schuilgehouden en binnenkort komen ze terug om de macht weer over te nemen. Op Imagine, het Amsterdamse festival voor de fantastische film, was daarvan alvast een voorproefje te zien. Als de voortekenen niet bedriegen belooft Iron Sky, zoals deze Finse productie heet, een…
Margret Sara Gudjonsdottir onderzoekt de ongelijke machtsverhouding tussen toeschouwers en danser. En gaat daar heel ver in. ‘Ongemakkelijk’ is nog wel de mildste omschrijving voor het werk ‘Soft Target’. Wat dus weer helemaal niet geldt voor een gesprek onder vier ogen.
Het was zo fijn, het nummer ‘Road to nowhere’ van de jaren tachtig-band Talking Heads gebruiken om je politieke boodschap over te brengen. Nu ja. Ex-Senator en Gouverneur van Florida Charlie Crist dacht ermee weg te komen, en dat is hem in politieke zin misschien gelukt, financieel gaat hij er flink op achteruit. Het schadevergoedingsbedrag is niet bekend gemaakt, maar…
“I don’t care about the body, I make music,” zei Savion Glover gisteravond, geleund tegen de deurpost van zijn kleedkamer na afloop van de voorstelling Bare Soundz. Het danspubliek in de Utrechtse Stadsschouwburg had moeite zich de mores van een jazzpubliek eigen te maken. Naarmate het concert vorderde, produceerde het steeds vaker aanmoedigende yels wanneer de drie tapdansers los gingen…
It is nothing new that simple movements, close to the everyday, are given a place in dance performances. But the particular way they are constructed and highlighted in 'Studium' by Belgian group Busy Rocks makes you look at them with fresh wonder.
Three of the four dancers, darkly dressed, lie down on the floor against each other in carefully crafted poses. On this construction of bodies, a dancer, dressed bright white, takes her place in a horizontal position. The lighting makes the body lying above seem to float. The underlying figures push up the limbs in such a way that the white figure moves as if she is walking. The manipulation is done with great precision. Looking at it with tilted head, one sees perfectly natural steps.
Cesc Gelabert is a distinct figure in the world of modern dance. The Catalan with German roots makes a habit of keeping repertoire from the hot period of dance innovation alive, touring theatres and festivals with it for decades. So no Cinderella and Swan Lake for this engaging perfectionist, but dance steps from a Berlin...
We gathered the cream of Dutch dance journalism for these ten days of dance innovation. Fransien van de Putt, well known in Belgium and the Netherlands, Maarten Baanders, well known in the wide surroundings of Leiden and Daniël Bertina, well known in the wide surroundings of Het Parool were ij the opening of Springdance and were actually happy with what they got to see. ...
The opening of Springdance was a beautiful, continuous movement, from left to right across the stage of Utrecht's Stadsschouwburg theatre. Before the performance, Wijbrand Schaap spoke to choreographer Guilherme Botelho about this special dance piece.
From left to right, single people move across the stage, unceasingly and in droves sometimes, for an hour. It is addictive, this locomotion in Sideways Rain, the endless forward motion in one and the same direction of what appear to be ever-new people. Through subtle costume changes, a dark lighting scheme and Murcof's dramatic drones, it is very difficult at first to tell the 15 dancers apart. They become a fascinating stream of passers-by, on their way from somewhere to nowhere. Unlike the view along the public road, the dancers do not carry the usual bags, umbrellas and hats and, moreover, they move mainly on four legs.
Jens van Daele concludes his series of choreographies on the seven deadly sins with the performance Brides for Peace. The piece is based on the art performance Brides on Tour by Italian artists Pippa Bacca and Silvia Moro. Hitchhiking and dressed in wedding dresses, with a text 'Peace' on their chests, they travelled from Milan to Jerusalem in 2008. The journey went...
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.