Het Geldmuseum gaat over een maand dicht, maar de collectie (voor zover belangrijk) gaat naar De Nederlandsche Bank. Het Tropenmuseum is opgeheven, maar de collectie wordt elders ondergebracht. De bibliotheek wordt echter maar voor de helft gered: alles van na 1950 is volgens minister Bussemaker niet interessant genoeg om te bewaren. Dit blijkt uit de antwoorden die de minister van Cultuur Bussemaker heeft gegeven op vragen van de SP.
Het regent in het Amsterdamse Muziektheater.
Wanneer kruisridder Renaud een half uur na het begin van de voorstelling een idyllisch landschap bezingt, gaat heerlijk langzaam het doek omhoog. De opera die zich tot op dat moment op een klein en schraal landschap op het voortoneel afspeelde krijgt er een adembenemende dimensie bij.
Goed nieuws van de VSCD: dit jaar zijn er meer theater- en concertkaarten in de voorverkoop verkocht dan vorig jaar. Het persbericht dat dit meldt, raadt nijvere journalisten echter aan om niet bij het lokale theater te gaan checken of dat klopt. Het gaat volgens de propaganda van de schouwburgdirecties immers om een landelijk gemiddelde, en om ‘dingen die ze horen van hun leden’.
Een enthousiast persbericht in tijden van zware tegenwind. Dat vraagt om nadere beschouwing. Afgelopen vrijdag werd een onderzoek gepresenteerd naar de stand van de samenwerking in de Nederlandse museumwereld. Samenwerken moet namelijk van minister Bussemaker en soort van de Raad voor Cultuur. Dus is het fijn dat het al ok gaat. Kunnen we weer met leuke dingen bezig gaan.
Tijdens de 16e editie van de Nederlandse Dansdagen zijn diverse dansprijzen uitgereikt: de Prijs Nederlandse Dansdagen 2013, de Zwanen en de Dioraphte Dansprijs. Respectievelijke winnaars zijn choreograaf Giulio D’Anna, danser Medhi Walerski, Club Guy & Roni voor Midnight Rising, danseres Bonnie Doets van Scapino Ballet Rotterdam en Keren Levi met The Dry Piece.
Het Nationale Ballet zit niet stil. Voortbordurend op het 50-jarig jubileum verschijnt komend voorjaar van de AVRO een realityserie over ’s lands grootste dansgezelschap. Dit als vervolg op Bloed, zweet, en snaren over het Concertgebouworkest.
Zijn dit de cijfers waarmee minister Kamp duidelijk kan worden gemaakt dat stimuleringsmaatregelen voor de filmindustrie er echt moeten komen? Die hoop viel wel te beluisteren tijdens de bespreking van een door Oxford Economics uitgevoerd onderzoek naar de economische positie van de Nederlandse film- en av-industrie.
De Nederlandse filmwereld is een nieuwe club rijker. Nederlandse filmmakers kunnen zich aansluiten bij de Dutch Academy For Film (DAFF). Met als doel, kort gezegd, de Nederlandse film beter voor het voetlicht te brengen. De DAFF werd op 24 juni van dit jaar opgericht naar voorbeeld van soortgelijke academies in bijvoorbeeld Engeland, Zweden, Denemarken en Duitsland. Een persconferentie op het Nederlands Film Festival
Er gaat geen cent meer naar de jaarlijkse theaterprijzen en ook alle andere collectieve marketingactiviteiten, zoals het congres podiumkunsten, gaan naar 0 euro of heel weinig. Zegt de ene voorzitter tegen de andere directeur, die ook voorzitter is, en eigenlijk dezelfde is. Want zo gaat bij de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouw Directies:
Welke idioot dat nou kon bedenken, vroeg een van de aanwezigen zich af: dat je elektrische schakelingen kunt maken door het DNA van een alg te combineren met dat van een hamster? Zomaar een vraag die opkomt wanneer je rondloopt over de expositie Biodesign, die vanaf 27 september t/m 5 januari (2014) in Rotterdam is te zien. En dan is…
Het Nederlands Film Festival ging vanavond niet alleen van start met het slavernijdrama Hoe duur was de suiker, maar ook met de uitreiking van de eerste prijzen. Janina Pigaht kreeg de Filmprijs van de Stad Utrecht, de prijs voor het beste debuut, voor haar documentaire Dagboeken van een olifant. Pigaht gaat hierin op zoek naar het SS-verleden
Een Brünhilde die niet in vlammen opgaat maar met een baby in de armen de Götterdämmerung doorstaat, een Senta die niet van een klif springt maar samen met de Holländer door Erik wordt neergeschoten. Niemand kijkt er nog echt van op. En Isoldes die niet doodgaan in de Liebestod zijn geen uitzondering, maar Tristan die door de tot in hemel reikende noten van Isolde als het ware uit de dood verrijst, schuin achter haar gaat staan en klankloos meezingt?
Meldden we hier eerder al hoe de vaderlandse boekverkopers hun best doen om u tot aan de poorten van de hel te achtervolgen als u een ebook ‘aanschaft’, het lezen zelf blijkt ook een mijnenveld. Een van onze volgers schafte onlangs een ebook aan bij de grootste online boekverkoper van Nederland (althans tot die club uit Amerika binnenkwam). Haar gloednieuwe Kobo-reader bleek echter niet bestand tegen dit boek. Waar het apparaatje bij alle andere digitale boeken moeiteloos het epaper ververste, duurde het omslaan van een pagina in het boek ‘Vergeef ons’ van A.M. Homes ruim een half uur, en dat was iets te veel slow reading voor deze mevrouw.
“Dat klinkt anders. Een beetje verdrietig.”
Ik heb net F, B, D♯ en G♯ gespeeld. Beter bekend als het Tristan-akkoord. Maar dan op gitaar. Mijn publiek bestaat uit vijftien kleuters.
De lichamen van Fokine, Van Manen en EGPC in het nieuwe programma ‘Corps’ van Het Nationale Ballet verschillen enorm, al dansen ze allen een vorm van ballet. Het zijn de verschillen qua inzet (decoratief of expressief, gestileerde controle of individuele overgave, vol van symboliek of daarvan ontdaan) en de sleutelrol voor het ensemble, die het programma buitengewoon interessant maken. Naast het feit dat EGPC op weg lijkt naar een artistieke doorbraak.
‘Laat niemand de zaal uit gaan zonder iets mee te hebben gemaakt of gevoeld te hebben.’ Dat is zeker en vast de missie bij het werk van de Vlaamse Ann Van den Broek. Doen de stemmingswisselingen in The Red Piece je weinig, dan branden je netvliezen wel door van de wisselingen in lichtontwerp. Je zou zomaar denken dat je als publiek gemanipuleerd wordt. Maar je laat het met plezier toe.
In een brief aan Franz Liszt benadrukt Wagner in 1852 dat de zee in zijn Der fliegende Holländer zo realistisch mogelijk getoond moet worden, vol gewelddadige golven. Honderdzestig jaar later neemt Yannick Nézet-Séguin dat advies in havenstad Rotterdam zeer ter harte. Niets aan deze Holländer kabbelt, vanaf de eerste noten stormt het, culminerend in een derde akte op orkaankracht, met een hoofdrol voor het koor van De Nederlandse Opera.
Een moeilijke keus kan het niet geweest zijn. De speelfilm Borgman van Alex van Warmerdam was eerder dit jaar al doorgedrongen tot de competitie van Cannes. Nu is deze donkere, wrang-komische thriller uitgekozen als Nederlandse inzending voor de 86e Academy Awards (de Oscars) in
Volgens NRC Handelsblad werden de bezuinigingen op cultuur voor ‘slechts’ 11 theaterinstellingen fataal. Zij gaan hierbij uit van groepen die zichzelf daadwerkelijk opgeheven hebben. In hun overzicht zien zij echter de gezelschappen die zich vrijwillig hebben opgeheven door te fuseren met een ander gezelschap over het hoofd. Daarnaast zijn er een aantal instellingen die zichzelf al voor de nieuwe ronde hebben opgeheven, omdat al duidelijk was dat ze geen geld zouden krijgen. Rekenen we die wel mee, komen we op zeker 34 gezelschappen. Dat is nu al 25% van het aanbod van vóór de bezuinigingen.
Piet Oudolf, de Nederlandse tuinkunstenaar die het aanzien van New York veranderde, is in Nederland vooral bekend als veredelde plantenboekenschrijver. Na vele grote steden wereldwijd is Rotterdam de eerste stad in Nederland die een plantsoen heeft laten inrichten door de nu 69-jarige ontwerper. En meteen wordt duidelijk wat we al die jaren zo gemist hebben in ons ‘openbaar groen’. Volkomen terecht dus, dat Oudolf in november de Prins Bernhard Cultuurfondsprijs krijgt uitgereikt.
Met alle kritische berichtgeving over Rusland die Poetin en zijn aanhang uitlokken zouden we bijna vergeten dat we middenin het Nederland-Ruslandjaar zitten. Vanavond vindt in het Pioner Gorkipark in Moskou een vertoning plaats van Paul Verhoevens oorlogsfilm Zwartboek, als aftrap van
Meer stoelen zorgen niet voor meer bezoekers. De enige manier om meer toeschouwers naar podia en musea te krijgen is: zakken met de prijs. Dit blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Deze maand viert Reinbert de Leeuw zijn vijfenzeventigste verjaardag. Niet alleen wijden televisie, radio, internetmedia en geschreven pers uitvoerig aandacht aan de niet geringe prestaties van deze voorvechter van de hedendaagse muziek, maar ook wordt hij geëerd met een eigen festival, ‘Reinbert 75’. Dit wordt georganiseerd
