Net als de rest van de internetbevolking heeft kunstenaar Aram Tanis een fotoblog. Een beeldenstroom van bizarre beelden, gevonden op het internet. Met één groot verschil.
In Rome weten ze al een eeuw of 20 wat lekker eten is. De doorbloeding is alles. Seneca, een Romein van het betere soort, schreef stukken waarin het bloedvergieten tot kunst werd verheven. Het publiek smulde ervan, zoals het in Shakespeares tijd, 1500 jaar later, smulde van Seneca’s recepten, en zoals we nu smullen van Game of Thrones op tv. Het kan niet bloederig, niet wreed genoeg zijn. Dat vinden we lekker.
We hielden een liveblog bij. Lekker ouderwets, uit de tijd dat iedere maand wel weer ergens onrust was over de manier waarop de regering met kunst omging. Nu is er rust in de tent, zoals de PVV sardonisch opmerkt, omdat ‘De Linksen’ nu drager zijn van het beleid dat door de PVV is bedacht. De PVV voorspelt een zwarte toekomst voor ‘De Linksen’ zodra de PVV aan de macht komt.
Of Tahmina Akefi een goed schrijfster is, durf ik niet te zeggen. De Afghaanse schoonheid kan in ieder geval zinnen aan elkaar plakken, en weet er ook nog een erotisch laagje overheen te gieten. Maar of zij hiermee de gemiddelde stuiverroman overstijgt, of dat ze toch niets anders te bieden heeft dan oriëntaalse softporno? Lastig.
De grootste artiest van Nederland is dood. Kan gebeuren. Maar mag ik dan ook hartgrondig vloeken? Want Jeroen Willems is onvervangbaar. Als journalist ken je de riedel: van acteurs boven de zestig, of van anderszins breekbare statuur heb je een necrootje klaarliggen. Ben je bekend en voldoe je aan de eisen, reken er maar op dat je vrienden en bekenden…
Het slotapplaus na de première van Götterdämmerung stormachtig noemen, is een understatement. Het leek alsof de volledig uitverkochte zaal de door Ed Spanjaard aan het Gelders Orkest ontrokken oerkrachten nog wilde overtreffen. Hier werd geschiedenis geschreven: op het toneel, door de solisten en het koor, in de orkestbak en achter de schermen, zes uur en twintig minuten lang.
Met Black Box / Chambre Noire presenteert het Joods Historisch Museum de eerste tentoonstelling van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge in Nederland. Een multimediakunstwerk over de eerste volkerenmoord van de twintigste eeuw. Nu te zien in het Joods Historisch Museum.
Jongeren uit Guatemala, nachtegalen uit Noord Ierland en theatermakers uit de binnenlanden van Peru. Zomaar een greep uit de gasten op het Community Arts Festival dat in juni 2013 in Utrecht wordt gehouden. Muziek, film en theater met gewone mensen achter en voor de schermen, begeleid door professionele kunstenaars. Wat ze verder gemeen hebben?
Hoe Roodkapje precies door de boze wolf werd opgegeten, vertelt het sprookje niet. Sprookjesvertellende ouders beperken zich tot het ervoor en het erna. En dat de boze wolf door de jager opengesneden wordt, van Roodkapje bevrijd en met stenen gevuld uiteindelijk in een waterput belandt om te overlijden hoort bij de af te raffelen afsluiting van het happy end. Genoeg…
Vergeleken met eerdere edities zou je de keus van de openingsfilm waarmee het Rotterdams Filmfestival vanavond van start gaat bijna on-Rotterdams willen noemen. Geen wild jong debuut, exotische Aziaat of artistieke dwarsliggerij deze keer. De Franse boekverfilming 38 Témoins, die vanavond in Rotterdam zijn wereldpremière beleeft, is de zevende speelfilm van de Waalse acteur/regisseur Lucas Belvaux en is al aangekocht…
Wat is je relatie met walvissen? A. Totaal niet in geïnteresseerd. B. Een beetje geïnteresseerd. C. Heel erg dol op walvissen.
Zo’n vraag hoor je niet vaak in het dagelijks leven. Hij komt voor in ‘This is not a love story’, een vertelde, gedanste en gemusiceerde ‘Zweedse roadmovie’ van choreografe/filmmaakster Gunilla Heilborn. Een reis die Heilborn met de dansers Johan Thelander en Kristiina Viala heeft gemaakt van Tromsö naar Lissabon leverde het materiaal voor deze voorstelling.
Jens van Daele sluit zijn reeks choreografieën over de zeven hoofdzonden af met de voorstelling Brides for Peace. Het stuk is gebaseerd op de kunstperformance Brides on Tour van de Italiaanse kunstenaars Pippa Bacca en Silvia Moro. Liftend en gekleed in bruidsjurken, met een tekst ‘Peace’ op hun borst, trokken zij in 2008 van Milaan naar Jeruzalem. De reis ging…
Het Amsterdamse gezelschap Dood Paard vertaalde zelf Shakespeare’s ‘Othello’ en zwaait met ‘Bye Bye’ de bard uit. Het eigenzinnige collectief brengt een anderhalve uur durende actuele zedenschets en zielenspiegel, waarin wijzen naar ‘De Ander’ centraal staat. Shakespeare’s stukken worden nogal eens heel eerbiedig opgevoerd. . De bewierookte ‘bard’ uit Stratford-upon-Avon heeft de Engelse taal bovendien talloze uitdrukkingen geschonken die tot…
‘Dat lijkt wel een boeketreeks!’ sprak mijn vrouw met enig afgrijzen bij het zien van de cover van ‘De Wraak van Iphigeneia’. En ja, het moet gezegd: op boekformaat is de affiche van de laatste theatervoorstelling van Theatergroep Aluin iets te veel van het goede. Van de A0-affiche had je dat nooit gedacht. Sterker nog: die affiches van Aluin, die…
Joy, geregisseerd door Mijke de Jong naar een scenario van Helena van der Meulen, is op het Nederlands Film Festival de aanvoerder geworden bij de strijd om de Gouden Kalveren. Met zeven nominaties is, verdiend, plotseling alle aandacht gericht op een klein maar intens gefilmd en geacteerd drama dat tot nu toe een beetje in de schaduw was gebleven. Deze…
Door Leo Bankersen
Het filmvak acteren staat tijdens de 30ste editie van het Nederlands Filmfestival speciaal in de schijnwerpers. Dus dat komt mooi uit dat het Festival vanavond opent met Tirza, een verhaal dat te gruwelijk is om waar te zijn, maar dat je dankzij het spel van onder andere Gijs Scholten van Aschat, Sylvia Hoeks en Johanna ter Steege toch moet geloven.
Rudolf van den Berg werkte het boek van Arnon Grunberg, over Jörgen Hofmeester, zijn mislukte leven en zijn aanbeden dochter, eigenhandig om tot een beklemmende roadmovie, een reis naar het einde van de nacht. Scholten van Aschat, die al lang naar de rol had toegewerkt, laat de ingehouden verbittering en woede langzaam veranderen in wanhoop. Hoeks speelt hier haar beste rol tot nu toe en Ter Steege zag genoeg in dit script om haar afkeer van Grunberg opzij te zetten. En vergeet niet de negenjarige Keitumetse Matlabo uit Zuid-Afrika, als Hofmeester’s geweten en beschermengel. Het resultaat is een film die wringt en schuurt, maar die ook de allure heeft van een grote en bittere tragedie. Tirza is inmiddels de Nederlandse inzending voor de Oscars.
Door Wijbrand Schaap (foto Arno Declair) Sinds woensdag 9 juni 2010 lijkt Nederland weer een beetje meer op Oostenrijk, al liggen bij ons de bergen in het zuidoosten, in plaats van in het westen. En er is nog een verschil: wij mogen het toneelwerk van de Oostenrijkse Nobelprijswinnares Elfriede Jelinek nog wel zien, terwijl de strenge schrijfster het in haar…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.