I have seen a lot of genre mash-ups in my lifetime. But I think a danced documentary about a musician was a first for me. The focus of choreographer Jan Martens in his new dance solo Elisabeth Gets Her Way is the famous harpsichordist Elisabeth Chojnacka. The Polish left for Paris at the age of 23. There she set her sights on...
Vorige week kondigde Theaterfestival Boulevard de eerste voorstellingen aan evenals het thema ‘Hack the horizon’. Vandaag start om 12.00 uur de online kaartverkoop voor een groot deel van de programmering. Het programma is nog in ontwikkeling en wordt de komende weken via de online kanalen bekendgemaakt. Liefhebbers kunnen vanaf nu kaarten kopen voor onder andere Jan Martens/GRIP, Nastaran Razawi Khorasani,…
Van donderdag 5 t/m zondag 22 augustus 2021 vindt Theaterfestival Boulevard ’s-Hertogenbosch plaats. De 37ste festivaleditie telt ruim 120 verschillende voorstellingen, concerten, performances en installaties in theaters, op unieke locaties en in het Zuiderpark. Ook trekken we de nacht in met Fomo Fatale, clubnachten met dampende klanken. Het Zuiderpark doet dienst als nieuw, ruim opgezet festivalhart met onder andere de…
Het trans-drama Girl, de Belgische Oscar-inzending, is bezig aan een ware zegetocht. Filmmaker Lukas Dhont over de strijd van het transmeisje Lara, dat vooral een doodgewone puber is. Over zijn persoonlijke worsteling met stereotypen, en over zijn liefde voor dans. “Een plaats op de Oscar-shortlist zou al heel mooi zijn.”
De Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties en Festival de Nederlandse Dansdagen maken de jaarlijkse nominaties voor de VSCD-Dansprijzen (de Zwanen) bekend. Genomineerd voor de Zwaan ‘meest indrukwekkende dansproductie’ zijn: Rule of Three, choreografie: Jan Martens, van GRIP The hidden floor, choreografie: Franck Chartier, van Nederlands Dans Theater We Are Nowhere Else But Here, choreografie: Stephen Shropshire, van Stephen Shropshire Foundation,…
Rule of Three is een stuk voor drie dansers: Steven Michel, Julien Josse en Courtney May Robertson. NAH maakt live de muziek, het licht is van Jan Fedinger en er zijn enkele teksten van Lydia Davis. Rule of Three kwam de vorige maand uit in De Singel in Antwerpen, en de Nederlandse première is vandaag in de Stadsschouwburg te Amsterdam.…
What happens when you take someone's head off? Little, you will say, since the accompanying body dies. But then you are wrong. Because at the first GRIP evening at Utrecht's Theater Kikker, Steven Michel showed that the rest of the body then just takes over. Fascinating to notice how you go from a bare back to...
De eerste blote vrouwenborst die ik in mijn leven bewust waarnam was de vrolijk zwabberende tiet van het meisje in de Fa-reclame. Het moet ergens diep in de jaren zeventig van de vorige eeuw zijn geweest. Dezelfde tijd dat de Pacifisties Socialistiese Partij ook zoiets deed met een koe op de achtergrond. Nu, een dikke veertig jaar later is de…
While Jan Martens' latest work, The Common People (2016), was at Amsterdam's Stadschouwburg last weekend, Utrecht's Theater Kikker is showing two older hits this week: Sweat Baby Sweat (2011) and The dog days are over (2014). Sweat and Dogdays are blockbusters and have already toured the world. At Kikker, they can now be seen as part of a...
Het Veem is een klein maar belangrijk theater en onofficieel productiehuis dat uitkijkt op de Houthavens in Amsterdam. Het huis is sinds jaar en dag de thuishaven voor internationaal opererende, hedendaagse podiumkunst. Een plek waar de kunstenaar en zijn of haar experimentele werk nog centraal staan. Sinds in 2014 Anne Breure directeur werd, draagt het als toevoegsel House of Performance. Met…
Het is een nieuwe en belangrijke trend binnen de programmering van internationale dans- en performance festivals in Nederland: niet alleen relevant werk van internationale choreografen tonen, maar ook uitdrukkelijk aandacht besteden aan dansmakers verbonden met de Nederlandse danspraktijk. Spring Utrecht opende in mei met Nicole Beutler en sloot af met Jan Martens, terwijl tijdens Julidans Pere Faura de spits mocht afbijten met sin baile no hay paraíso (no dance, no paradise).
This way from row nine, it is like being knee-deep in carnations yourself. The heads of the audience in front of me merge silently into a forest of stems crowned with pink, through which dancers carefully step back and forth like leggy chickens.
The find is great: Nelken by Pina Bausch depicts paradise as a place where you have to be careful or things will go wrong. The carnations force the dancers to be careful. As a spectator, you go along with them, without all the underlying thoughts immediately coming through to you.
De nieuwe voorstelling van choreograaf Jan Martens, The Common People, is dit weekend in Utrecht te zien tijdens Spring. Tientallen vrijwillige performers hebben een blind date op het podium van de grote zaal van de Stadsschouwburg. Het publiek kan tussendoor in en uit lopen, een biertje drinken voor de duur van een of meerdere duetten of op het achterpodium grasduinen en…
Zoals ik in mijn eerdere artikel over de Nederlandse Dansdagen schreef, won choreograaf Loïc Perela dit jaar de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Maastricht. Het leverde hem 12.000 euro op om in zijn nieuwe project HASHTAG te steken. De toekenning van de prijs heeft sommige eerdere winnaars op weg geholpen (Monique Duurvoort, Joost Vrouenraets, Erik Kaiel, Muhanad Rasheed, Joeri Dubbe,…
Het eerste weekend van oktober vonden in Maastricht de Nederlandse Dansdagen (NDD) plaats. Zoals Ruben Brugman al rapporteerde, worden daar voor de danswereld belangrijke prijzen uitgereikt. Maar de Dansdagen lijken vooral bedoeld ter promotie van de Nederlandse dans, meer dan dat ze een kritische evaluatie of artistieke opsteker zijn. Tijdens de Dansdagen geen pittige toespraak over de Staat van de Dans zoals…
It’s dance, but not as we know it. Zo kun je de huidige editie van dansfestival Voorjaarsontwaken van Korzo en Nederlands Dans Theater het beste omschrijven. Met twee wonderlijke uitschieters, van choreografen Tom Weinberger en Kenzo Kusuda.
Een man en een jongetje samen op het toneel zetten – het bovenlijf ontbloot; in de huidige tijd betekent dat om moeilijkheden vragen. Onze door pedofilie-schandalen verzadigde blik laat nog maar weinig heel van de intimiteit tussen wat ook vader en zoon, broers of vrienden zouden kunnen zijn. Maar ‘Victor’ van choreograaf Jan Martens en regisseur Peter Seynaeve is geen brave, politiek correcte herstel-operatie. In hun zoektocht naar een liefdevolle blik op de relatie tussen man en kind, zoeken zij ook consequent de grenzen van het toelaatbare op.
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.