The main character of Bach's St John Passion? Jesus, of course. Wrong. It is the narrator, the evangelist, especially in Dale Duesing's wonderful staging, especially when interpreted by Robert Burt. Where in ordinary performances of the Johannes the evangelist's recitatives mainly interrupt the arias and choral passages, here they form the dramatic core. We truly see John's passion.
Vandaag verscheen bij Leporello Uitgevers in Amstelveen mijn lang verwachte biografie Reinbert de Leeuw: mens of melodie, waaraan ik ruim zeven jaar gewerkt heb. Het boek is te koop bij verschillende boekhandels in Amsterdam en via elke boekwinkel in Nederland te bestellen. Toen ik begin 2005 een concert bezocht dat door Reinbert de Leeuw gedirigeerd werd, besprak ik met een aantal…
Jarenlang was hij een dirigent die ook componeerde, maar na opera’s als Le balcon and Angels in America is de Hongaar Peter Eötvös (1944) inmiddels een componist die ook dirigeert. Vrijdag 21 februari leidt hij het Radio Filharmonisch Orkest in Vredenburg Leidsche Rijn in de Nederlandse première van zijn Vioolconcert nr. 2, DoReMi, dat hij in 2012 componeerde voor de Japanse violiste Midori. – Ik sprak hem afgelopen week.
Regionale kranten doen vrijwel niet meer aan echte cultuurjournalistiek. We weten dat, want het was de reden waarom we Cultuurpers ooit opgericht hebben. Hoe erg het er nu, 5 jaar later, voorstaat met kunst in de regio en de manier waarop de krant ermee omgaat, bleek deze maand in Tilburg.
Tijdens Writers Unlimited mengen schrijvers zich vaak clandestien onder het gewone volk. En dan vooral de jongere, internationale auteurs, in tegenstelling tot de Adriaan van Dissen van deze wereld die geen stap kunnen verzetten zonder bedolven te worden in een scrum van literaire groupies. Zo kan het dus gebeuren dat je meerdere malen bier staat te drinken met iemand die ineens, geheel onverwacht, een geniaal auteur blijkt te wezen. Zoals Andrès Neuman.
“Natúúrlijk kan ze schrijven!” schijnt de moeder van de gelauwerde Zuid-Afrikaanse dichteres Antjie Krog ooit te hebben geroepen. “Want ik kan het toch ook? Daar is niets bijzonders aan.”
Bloed kruipt, ook bij Krog. Na een tienjarige carrière als succesvol architect – en in het geheim slijpend aan woorden – debuteerde haar eigen zoon Andries Samuel met de verpletterende, hartverscheurende dichtbundel Wanpraktyk (2011).
Writers Unlimited bracht moeder en zoon samen op het podium. Laat op de avond. Voor de eerste keer ooit. En Wende zong hen toe. En godallemachtig wat was dàt mooi. Overigens moet u dat maar van ons aannemen, want op straffe van stokslagen, pek & veren en dwangsommen van hier tot Siberië bleek het verboden Wende, al zingend, te filmen (wel gedaan, en het filmpje stond even online, nu subiet van het internet gesleurd).
'Give me a shopping list and I will set it to music,' the Italian composer Gioacchino Rossini is said to have said. Perhaps apocryphal, but fitting for the man who composed faster than musicians could rehearse his scores. Where Wagner needed a lifetime for 14 operas, Rossini wrote triple that. In barely fifteen years.
The dissolution of the Performing Arts Promotion Office continues to stir minds. So another piece, even though we are actually supposed to be walking around the Uitmarkt to expensive advertising leaflets to sell.
Enfin.
"I have no theatre background, but I know what I like." These words from Cammy Mai Tran are typical of a trend among young theatre-makers. They find the walls between different art disciplines to be oppressive. Increasingly, we see them walking right through those walls. And when the blow is over, new inspiration swirls richly over them.
There are those who spend nights queuing for a ticket. After all, the Berliner Ensemble is mythologically big. As big as the Royal Shakespeare Company in England, or La Comédie Française in France. Monuments to cultural history, dedicated to one writer, like Brecht or Shakespeare, or to an entire history, as the French are used to. We Dutch have
Holland Festival
Cowardly knight defeats untalented rule fetishist with help from wise cobbler and wins singing contest and the hand of coquettish goldsmith's daughter. Or: boy meets girl on the streets of Nuremberg and decides to enter the local version of Nuremberg's got talent. The judges send him away, but he gets the audience vote. Wagner wouldn't be Wagner, however, if he didn't take about five hours for this story.
We zijn best blij met Nederland, al is het alleen maar vanwege de taal. We kunnen hier immers in het Nederlands schrijven en dan zijn er ook nog best veel mensen die ons kunnen lezen, en ons verstaan als we spreken. In Thailand
With Tragedy of a Friendship commemorates Flanders Opera the bicentenary of Richard Wagner's birth. It is a production by controversial artist Jan Fabre, author Stefan Hertmans and composer Moritz Eggert. When I approach the German tone poet for a conversation about this opera, he reacts with shock: there is ab-so-lutely no question of an opera! Could I please clear up this misunderstanding once and for all?
Het symposium over gestoorde vrouwen in horrorfilms dat deze zondagmiddag tijdens het Imagine Festival werd gehouden was eigenlijk wel een geruststellende bijeenkomst. Je hoeft zelf niet gestoord te zijn om een fascinatie voor horror te hebben. Dat mocht je in ieder geval afleiden uit
Op zijn 53e kan Willem Jeths bogen op een indrukwekkende carrière. Zijn orkest- en kamermuziekwerken worden wereldwijd uitgevoerd en zijn op vele cd’s vastgelegd. In 2008 werd het nieuw gebouwde Muziekkwartier in Enschede geopend met zijn opera Hotel de Pékin, en drie jaar later bereikte de opname van zijn ode aan het homohuwelijk Monument to a Universal Marriage zelfs de Amerikaanse President Obama. Op verzoek van de Saturday Matinee schreef Jeths zijn Eerste Symfonie voor het Radio Philharmonic Orchestra en de mezzosopraan Karin Strobos, die deze op 13 april in première brengen in het Concertgebouw.
Radiant faces and swinging bodies filled the rehearsal room of the Utrecht-based Stut Choir in Overvecht. For the first time, the members collaborated with Irish singer Lorna McLaughlin of The Henry Girls and conductors Neil Burns and Anna Nolan of the Inishowen Gospel Choir. On 21 June, the two choirs will join the three Henry Girls sisters on stage at the Stadsschouwburg Utrecht.
Het begon met een mail uit het niets. Kunstenaar Joncquil had mijn website gegoogled en was getroffen door de naam. Zelf was ik bijna vergeten hoe ik ooit aan die naam gekomen was, Joy of Irony: een nummer van de legendarische, zeer ondergewaardeerde Engelse noise/metalband Fudge Tunnel. Joncquil kwam op mijn site vanwege zijn toenmalige expo, Himmel und Joy. Hij had wat van mijn stukken gelezen en introduceerde zichzelf. Misschien dat we ooit koffie konden drinken om een beetje over kunst te praten.
Aldus geschiedde.
Schrijvers praten graag, en mensen praten graag over, met en via schrijvers. Hoezeer dat ook reden kan zijn om een literatuurfestival te organiseren, het is ook de reden waarom
“We gebruiken de sociale media niet omdat het cool is,” zegt de Tunesische internetactivist Sami Ben Gharbia. “Maar in een dictatuur is het de enige manier om mensen te informeren over wat er echt gaande is. Om de demonen in de samenleving te bevechten. Ik ben niet een techny geworden omdat het leuk is. Ik had gewoon bruikbare kennis nodig over internetcodes, om mijn burgeractivisme mogelijk te maken.”
Met een bomvol programma zoals Writers Unlimited 2013 wil het wel eens gebeuren dat je, ook als professioneel journalist, ondanks alles toch ergens té laat komt binnenvallen, en dan nog net een glimp opvangt van iets heel moois. In dit geval, na de krachttoer van Amos Oz en Adriaan van Dis, was dat het spoken word optreden van de Keniaanse Ngwatilo Mawiyoo. Mea culpa daarvoor.
En dan kun je dus zomaar het hoogtepunt van de eerste Winternacht missen omdat je het niet meer trekt om met een presentator mee te willen. De Vlaamse auteur Bart van Loo schijnt, aldus menig twitteraar, prachtige zinnen te hebben uitgesproken in het programma ‘Daar geef ik mijn leven voor’, maar dat was ver na twaalven en ik was toen al
The Netherlands' greatest artist is dead. Can happen. But can I then also curse heartily? Because Jeroen Willems is irreplaceable. As a journalist, you know the drill: of actors over 60, or of otherwise fragile stature, you have a necrootje ready. If you are well-known and meet the requirements, count on your friends and acquaintances to...
De experimentele hiphop / noiseband Death Grips speelt schuimbekkende takkeherrie. Maar wel hele spannende, interessante takkeherrie met paranoïde, surreële teksten. Live was het een verademing. In hun concert in Bitterzoet (gepresenteerd door Paradiso) ontketenen vocalist MC Ride (Stefan Burnett) en drummer Zach Hill een 20 minuten durende orkaan van adembenemende razernij.
English (UK) 
Nederlands 
Français