Alles wat met letters te maken heeft
‘Je geliefde voor je ogen zien ontsporen is het ergste wat er bestaat: het meest veilige wordt ineens het meest onveilige. Je kunt weken of maanden samenleven met iemand voordat duidelijk wordt dat diegene langzaam afglijdt in wanen.’
Vier jaar geleden spraken we er op het Winternachtenfestival in Den Haag al over met de Egyptische schrijver Alaa al Aswani, die ondanks het feit dat hij in eigen land nauwelijks nog kan publiceren, ontwapenend opgeruimd was. Over gebrek aan vrijheid van meningsuiting en fictie in tijden van fake, het thema van dit jaar, kon Al Aswani wel een woordje meepraten. ‘Met de vrijheid van meningsuiting is het nu nog slechter gesteld dan onder dictator Mubarak.’
Ik ben gaan beseffen dat schuldgevoel een afstand creëert. Op anderen kom ik soms koel en gereserveerd over; dat komt doordat ik me onbewust afsluit om mijn gevoelens en verlangens te onderdrukken. Ik wil anderen niet in de weg zitten met mijn emoties. Maar dat betekent ook dat ik de ander zelden dichtbij laat komen.
De uitreiking van de Boyer Trofee vond plaats in Theater Bellevue in Amsterdam tijdens Een theaterauteursding waar je bij moet zijn, aansluitend op de door de Auteursbond georganiseerde Boyerlezing die dit jaar werd gehouden door Jetse Batelaan.
Het Nederlandse theater bloeit, ondanks verwoede pogingen van diverse Kabinetten-Rutte om het ten onder te laten gaan. En ook al is er daardoor altijd geld tekort: er wordt heel veel nieuw theater gemaakt. Meer dan ooit, zelfs. Maar.
Er is wel een maar.
In het jaar dat schrijver en rapper Pepijn Lanen (38) voor de derde keer vader werd, hield hij een dagboek bij. Vad3r is het verslag van een bewogen én bevlogen tijd. ‘Ik vind álles aan het vaderschap leuk.’
Ik begon met uitzendwerk in een tijd dat je enigszins de lullo was als je studeerde of net gestudeerd had, omdat de corpsballenimitatie van Jiskefet zo ongekend populair was. Een gangbare begroeting onder vaste medewerkers die leuk wilden zijn was dan ook ‘Hé lul! Geneukt?’
In 25 jaar tijd schreef Martine Letterie een kleine bibliotheek aan jeugdboeken bij elkaar: maar liefst 120 titels in alle leeftijdscategorieën verschenen er al van haar hand. Onlangs won ze met Verboden te vliegen de Thea Beckmanprijs 2020.
‘Door het schrijven van dit boek ben ik gaan beseffen dat ik mijn kinderen niet kan voorbereiden op de wereld waarin zij volwassen zullen zijn. Ik kan ze niet nu al leren wat ze later nodig hebben in een samenleving die nog niet bestaat.’
Uitgerekend corona-minister Hugo de Jonge, in 2017 nog wethouder in Rotterdam, was degene die schrijver Ernest van der Kwast op een nieuw spoor in zijn leven bracht. Een pad dat leidde naar zijn nieuwe roman Ilyas.
Deze week verscheen Buiten de wereld, de vuistdikke, ambitieuze debuutroman van Karl Ove Knausgård (51), voor het eerst in Nederlandse vertaling. Een boek over thema’s als angst en schaamte, gevoelens die de Noorse schrijver zelf ook kwellen.
Een verhaal over de opkomst en ondergang van een beginnende rockband – een revolutionair nieuw idee is het niet. Maar hoewel Utopia Avenue een ‘gewonere’ roman is dan bijvoorbeeld zijn bestseller Wolkenatlas (2004), wordt in handen van David Mitchell (51) ook een gewoon verhaal nooit alledaags.
Wie De opgang leest, begint meer te begrijpen van België: de gigantische gespletenheid van het land, van de frictie tussen de twee landsdelen, en van de opkomst en het succes van het Vlaams Blok. Ook Hertmans is beter gaan beseffen hoe diep de gespletenheid en “het verdriet van België” gaat.
Hoe krijg je jongeren weer (of meer) aan het lezen? Schrijver Bas Steman (49) slaagde erin een groep pubers zover te krijgen dat ze het écht leuk gingen vinden.
De reikwijdte van de verhalen die kans maken op de Thea Beckmanprijs die het Archeon vandaag uitreikt, is groot. De vijf kanshebbers over wat het werk van Thea Beckman en de nominatie voor de prijs voor hen betekenen.
Meer dan twintig jaar geleden ging bij David Grossman de telefoon. Een vrouw met de naam Eva Panić Nahir had het een en ander op te merken over een artikel dat hij had gepubliceerd in een Israëlische krant. Grossman glimlacht bij de herinnering. ‘Waar mijn stuk over ging weet ik niet meer, wel dat zij meende dat ik niet ver genoeg was gegaan in mijn kritiek op de regering. Ik vond het wel verfrissend nu eens te worden aangevallen door iemand van links, in plaats van – zoals gewoonlijk – de rechtse vleugel.’
Een ambitieuze jonge schrijver die uitgroeide tot Bekende Nederlander – het leven van Joost Zwagerman was onstuimig, net als zijn karakter. Dat zijn huwelijk na bijna na twintig jaar eindigde in een scheiding, kon hij niet verdragen. Een jaar later, op 8 september 2015, – vandaag precies vijf jaar geleden dus – maakte hij een einde aan zijn leven. In haar boek De langste adem kijkt zijn ex-vrouw Arielle Veerman terug. Van wrok blijkt geen sprake, wel van verdriet.
Als kind speelde ik jarenlang matig piano op een grote, afgeragde Kaps uit Dresden. Het instrument ontviel me toen ik ging studeren, want het bleek onmogelijk om het ding in mijn eerste zelfstandige woning, een van de HAT-eenheden in het pand Boekhoven aan de Breedstraat, de trap op te krijgen.
Schrijvers en vertalers die geraakt zijn door de coronacrisis kunnen nu een beroep doen op drie steunregelingen die speciaal voor hen zijn ingericht. Ze kunnen maximaal 5000 euro aanvragen voor een projectsubsidie of inkomenssteun. De eerste indieningstermijn sluit op 30 september 2020. Lidmaatschap van de Auteursbond of aansluiting bij Lira is niet verplicht.
De Charlotte Köhler Prijs, een driejaarlijkse prijs voor schrijvers van literair werk, is dit jaar toegekend aan Manon Uphoff (1962). Uphoff ontvangt de prijs van 15.000 euro voor haar gehele oeuvre en in het bijzonder voor de in de werkelijkheid gewortelde roman Vallen is als vliegen (2019).
De 94-jarige Jan Hoek uit Rotterdam schreef een brief aan de jeugd die iedereen inmiddels wel zal hebben gelezen – sinds dat touwtje uit de brievenbus van Terlouw is er niet meer zoveel aandacht geweest voor een boodschap van een mens op leeftijd. Die boodschap is sympathiek en duidelijk: jongelui, hou het nou nog even vol, voor ons, dan kun…
Deze week verwoestte een gigantische explosie van 2700 ton slecht bewaard ammoniumnitraat het grootste deel van de Libanese hoofdstad Beiroet. Voor de Duits-Libanese schrijver Pierre Jarawan, woonachtig in München, is de ramp een zoveelste zwarte bladzijde in de geschiedenis van Libanon, die hij zelf ook nog maar net heeft leren kennen.
Het is snikheet in Parijs op de dag van het interview met Tatiana de Rosnay (58). In haar nieuwe roman Bloemen van de duisternis gaat Parijs gebukt onder een zoveelste hittegolf, waarbij de thermometer de 48 graden aantikt. ‘De afgelopen dagen was het bijna net zo erg als in mijn boek,’ vertelt De Rosnay via Zoom vanuit haar Parijse werkkamer.…
Ruim zeven jaar geleden begon ik als huisdichter bij de Late Night Show van Sven Ratzke in de Blauwe Zaal van Utrecht. Het was een bijzondere tijd. Niet voor Sven, die is waarschijnlijk al zingend en in designerkleding ter wereld gekomen door een gordijn van pauwenveren en imitatiehermelijnenbont. Voor hem was de broeierige, permanent ramvol uitverkochte nachtclub-voorstelling gesneden koek. Voor…
Na de publicatie van sociaal-maatschappelijke boeken als In de tuin van het beest, Seks en leugens en de Prix Goncourt-winnende roman Een zachte hand groeide de Frans-Marokkaanse schrijfster Leïla Slimani (39) de afgelopen jaren uit tot een belangrijke stem in de Franse literatuur. Ze werd door president Macron benoemd tot ambassadeur van de Franse taal en cultuur en door het…
Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten
*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.