Al vanaf de oprichting van de NJO Summer Academy in 2001 staat jaarlijks één componist centraal, in de huidige aflevering is dat Steve Reich (1936). Tijdens de NJO Muziekzomer spelen tweehonderd muziekstudenten uit vijftien landen een flink aantal composities van de Amerikaanse grootmeester.
Festival Boulevard in Den Bosch heeft dit jaar 55.000 kaarten verkocht, 5000 minder dan in 2012. Het festival, dat dit jaar van 1 tot 11 augustus werd gehouden, trok wel meer publiek voor het gratis aanbod op het festivalplein. Daarmee kwam het totaal aantal bezoekers aan het festival dit jaar op 145.000, 5000 meer dan in 2012. Omdat de zaalbezetting met 85% nog steeds mooi is, zal de daling in de kaartverkoop vooral te maken hebben met een kleiner aanbod van voorstellingen.
‘Eutopia komt uit het Grieks en betekent zoveel als ‘Goede plaats’. Met deze installatie wil ik de mensen laten nadenken over wat dat is: een goede plaats.’ Architect en beeldend kunstenaar Filip Berte werkte zeven jaar aan zijn ‘Goede Plaats’ en het resultaat ervan is nu te zien in het Utrechtse Zijdebalen Theater.
Op de dag dat in Den Haag gestemd zou worden over het nieuwe Spuiforum, is bekendgemaakt dat Robert van Leer vertrekt als zakelijk leider van het Nederlands Dans Theater. Van Leer neemt ontslag om puur ‘persoonlijke redenen’, volgens de persvoorlichter van het gerenommeerde dansgezelschap.
Monsters University zorgt vanaf deze week voor vrolijk zomervertier in 3D. Vorige week kon World War Z met 3D-bril worden bekeken. Eind 2009 maakte Avatar overdonderend duidelijk: 3D was terug om nooit meer weg te gaan. We zijn nu bijna vier jaar verder
Met zestig procent minder budget toch meedoen in de top en succesvol Europa in. Onmogelijk, roept menigeen. Alleen met een nieuw stadion, stelt een ander. En met extra investeringen in de winterstop. Maar het kan, aldus een enkeling.
Een man en een vrouw dansen gepassioneerd in de hal van Paradiso. Zo’n experimentele dansperformance is ongewoon voor het Amsterdamse poppaleis. Toch is het festival I Like To Watch Too hier goed op zijn plaats. Veel mensen voelen een drempel tegenover dit soort optredens, maar hier heerst precies de goede ‘in- en uitloopsfeer’ om avant-gardekunst tot iets te maken waar je gewoon naar kunt kijken en dat altijd wel iets in je losmaakt.
“Ik ben heel benieuwd naar de reacties van het publiek. Mensen hebben altijd een beeld bij een festival. Die komen, en verwachten dat ze van alles mee kunnen maken. Wat je hier krijgt is het terrein, een ontdekkingstocht en een verhaal dat daardoor naar boven komt. De belangrijkste energie die er op en om dit terrein heerst is: ‘Ik mag erop, en wat is er dan allemaal?’ Op die energie wil voortbouwen.”
Is avant garde dans niet te hoogdrempelig? Is het nog wel levensvatbaar in deze barre culturele tijd? I Like To Watch Too wil dit misverstand uit de weg ruimen. Het festival brengt experimentele dans dichter bij het publiek dan ooit.
“Even doorlopen mensen! Ik wil u voorstellen aan Frans van Montfoort. Eén van de allereerste straatmuzikanten in het oude Hoog Catharijne en zelf bijna een living statue.” Gids Ton van den Berg, vandaag in de gedaante van zijn alter ego Koos Marsman, geeft Van Montfoort een klap op zijn schouder. “Goed om je weer te zien jongen.”
Holland Festival
Prachtige jurken, grote zonnebrillen en hoge hakken. Het is duidelijk dat op de voorstelling van het beroemde Moskouse theatergezelschap Theatre of Nations ook een groot Russisch publiek af is gekomen. Mannen in pak die af en toe tegen hun mouw praten lijken te getuigen van aanwezige Russische miljardairs. Maar niets blijkt minder waar als plotseling prinses Beatrix met haar gevolg de zaal binnenstapt.
69.500 bezoekers, dus zeker 5.000 bezoekers minder dan eerdere edities, maar de zalen zaten wel voller. Met 82% zaalbezetting is de organisatie van het Holland Festival tevreden over het festival van 2013. Of dat hogere bezettingspercentage, behalve aan het kleinere aantal voorstellingen (14 minder dan vorig jaar) ook te danken is aan kleinere zalen, is vanaf hier niet uit te zoeken, maar dat ook het grote Theater Carré met de vele onverkoopbare slechtzichtplaatsen dit jaar nauwelijks werd gebruikt, zal zeker geholpen hebben.
Wat te verwachten van een ‘musicabanda’ uit Oost-Tirool? Gemütliche volksmuziek? Gejodel? Dansmuziek voor bruiloften en partijen? Een avondje in een biercafé? Hoe dan ook: zeker geen Mahler. Maar waarom eigenlijk niet dacht het uit het dorpje Innervillgraten afkomstige Franui. Resultaat: een enerverende voorstelling rondom de orkestliederen. Zo hoorden we Mahler nog nooit.
Er zijn mensen die nachten in de rij liggen voor een kaartje. Het Berliner Ensemble is namelijk mythologisch groot. Zo groot als de Royal Shakespeare Company in Engeland, of La Comédie Française in Frankrijk. Monumenten voor cultuurgeschiedenis, gewijd aan één schrijver, zoals Brecht of Shakespeare, of aan een hele historie, zoals de Fransen dat gewend zijn. Wij Nederlanders hebben
Je staat er eigenlijk weinig bij stil, hoe raar stilstaan in een winkelcentrum als Hoog Catharijne is. Tenminste: als je niet stilstaat met je hoofd naar een etalage of je vingers in een bak fastfood. De code om met glazige blik door een shopping mall te zweven is zo algemeen dat het ook voor jezelf wennen is wanneer iets je dwingt om opeens
Holland Festival
Multidisciplinaire duizendpoot Chris Marclay is doorgebroken met zijn filmproject The Clock: iedere seconde van de dag gerepresenteerd met found footage. Het heeft hem vijf jaar gekost om het 24-uur durende werk te maken. Dat zegt iets over de wijze waarop hij zijn kunst maakt. De ongelooflijke precisie waarmee hij monteert maakt zijn werk zo overtuigend dat de toeschouwer bijna in trance raakt.
Het Holland Festival presenteerde drie werken van hem in EYE, het nieuwe filmmuseum, waarin hij samenwerkte met MAZE, een nazaat van het Maarten Altena Ensemble.
Wie aan de misvatting lijdt dat dans gaat over schoonheid wordt door Gisele Vienne genadeloos uit de droom geholpen. Haar stukken gaan over pijn. Soms bloederig en expliciet, soms gesublimeerd maar niet minder krachtig. The Pyre is een overweldigend stuk dat de toeschouwer duizelig achterlaat.
Holland Festival
Holland Festival
Meeuw, een vroeg toneelstuk van Anton Tsjechov, gaat over toneel zoals zijn al even beroemde toneelstuk Kersentuin over kersenteelt of vastgoedfraude gaat. Niet dus. Het lijkt een fout die toneelkunstenaars wel vaker maken en die Tsjechov in zijn 115 jaar oude stuk aanhaalt: denken dat alles altijd over jou gaat. Daarom is het Thomas Ostermeier, gelauwerd Duitsch regisseur, niet zo kwalijk te nemen dat zijn regie van De Meeuw bij Toneelgroep Amsterdam over theater gaat.
Holland Festival
‘The Pyre’, de nieuwste voorstelling van de internationaal rijzende ster Gisèle Vienne, lijkt aanvankelijk minder verontrustend dan haar eerdere werk. Stukken als ‘Jerk’ (2008), gebaseerd op het waar-gebeurde verhaal van een jonge seriemoordenaar, en ‘This is how you will disappear’ (2010), met een donker bos in de hoofdrol, waren slechts op enkele plekken in Nederland te zien. Hopelijk brengt dit optreden tijdens het Holland Festival daar verandering in. Gisèle Vienne studeerde ooit harp, daarna filosofie en is uiteindelijk als poppenspeler opgeleid. Maar Vienne ziet zichzelf vooral als een beeldend kunstenaar die werkt met tijd, op een podium, waar verschillende ritmes, motieven en figuren samenkomen.
Holland Festival
Circus, kunstjes, clownerie, spektakel: het is al eeuwen een feest. Maar wel telkens ongeveer hetzelfde feest.
Zimmermann & De Perrot, van oorsprong respectievelijk clown en dj, vonden elkaar in het briljante inzicht dat circus tot prachtig absurd modern theater om te buigen was.
Holland Festival
Mannnen en vrouwen samen op de dansvloer, het is in grote delen van de moslimwereld nog steeds verboden. Twee jaar geleden stond de dansvoorstelling ‘Nya’ op het Holland Festival, een stuk geschreven op de huid van negen Algerijnse dansers, merendeels B-Boyz van de straat, maar ook de zoon van een balletlerares uit Algiers deed mee. Dit jaar keerden de Franse choreograaf Abou Lagraa, zijn vrouw Nawal Ait Benalla en een groot deel van de Algerijnse cast terug in het Holland Festival met een stuk waarin ook vrouwen dansen.
Holland Festival
Zes acteurs, vier jaar in een bunker. Een is dood. Dat zijn de gegevens waar we het mee moeten doen in Tratando de hacer una obra que cambie el mundo. Volgens deze titel proberen de acteurs een toneelstuk te maken dat de wereld zal veranderen. De personages hebben zich opgesloten in een ondergrondse bunker en krijgen via een pakketje af en toe proviand.
Holland Festival
Deze maand staat in het teken van het Holland Festival. Cultuurpers doet vrijwel dagelijks verslag. Waar kijken we het meest naar uit?
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.