Het hybride Duits-Engelse model combineert het beste van drie werelden. Maar het houdt ook grote veranderingen in. Kunstenaars wonen dan niet meer allemaal in Amsterdam, maar in één van de acht of tien stedelijke cultuurregio’s.
Er moest maar eens een einde komen aan de mythe. Nan van Houte, voormalig directeur van het kleine theater Frascati in Amsterdam, heeft Aktie Tomaat begraven. Tijdens Requiem voor Tomaat, op 4 november 2019, maakte ze glashelder dat deze legendarische gebeurtenis door onze theaterhistorici een te grote broek aan is gemeten. Toen in 1969 een paar tomaten naar het al…
Post-koloniale kritiek en reflectie liepen als een rode draad door het Holland Festival-programma van dit jaar. Niet alleen William Kentrigde en Faustin Linyekula, de associate artists met wie de programmeurs van het festival samenwerkten, gaan met hun werk in op de verwoestende werking van eeuwen West-Europese handel en wandel. In het reframen van politieke en sociale geschiedenis en het terugclaimen…
Anthony and Cleopatra is precies het soort repertoirestuk waar mensen tijdens het Holland Festival, of elk ander prestigieus podium, naar uitkijken. Regisseur en schrijver Tiago Rodrigues weet die grootse verwachting niet zozeer te onttakelen, als wel naar de intimiteit van een duet en een spel met uiterst elementaire theatergestes terug te brengen. Zijn twee acteurs zijn dansers, een ervaren choreografenduo…
Djino Alolo Sabin (1990) zit er ontspannen bij, ’s ochtends in het hotel in Brussel. De avond ervoor heeft hij voor het eerst zijn solo Piki Piki gedanst, die ook tijdens het Holland Festival te zien zal zijn in Theater Frascati. De voorstelling raakt aan veel heftige thema’s, maar is alles behalve melodramatisch. Er spreekt eerder een onverdroten optimisme uit.…
‘Please stop the show!’, riep een 83-jarige oud-recensent vanaf de achterste rij. Theater Frascati viel even stil. Zo’n onderbreking bij de traditioneel feestelijke persconferentie van het Holland Festival was er eigenlijk nog nooit geweest. En dat terwijl Faustin Linyekula net op dreef was gekomen met vertellen over de projecten die hij met zijn Studio Kanako in Kisangani uitvoert. Ze zorgden…
Het Nederlandse theater herinnert zich steeds minder. Dat bleek afgelopen vrijdag tijdens een tweetal bijeenkomsten in ITA, het gebouw waar ooit de Stadsschouwburg gevestigd was. Tijdens Nieuwe Grond, een onderdeel van het Nederlands Theaterfestival, ging het over erfgoed. De ene bijeenkomst zal mogelijk herinnerd worden door de zes aanwezigen: de twee gasten plus presentator, en hun drie toeschouwers. De andere…
Eindeloos babbelen aan de keukentafel. Tijdens het koken. Meer doen ze niet, de broer, de zus, de ex, de twee schoondochters en de moeder van de familie Gabriel. Over recepten, over de oude piano. Over Thomas, de broer die aan parkinson overleed, over zijn vrouw, die wegens mantelzorg geen tijd had om haar artsendiploma te verlengen. Allemaal heel terloops, zonder…
De Zwitserse theatermaker Milo Rau maakte een theatertrilogie over de teloorgang van het Europese ideaal. Het tweede deel The Dark Ages staat nu op het Holland Festival. Rau combineerde de pijnlijke, persoonlijke levensverhalen van zijn spelers met thema’s uit het werk van Tsjechov, Shakespeare en de Griekse tragedies. Met een Freudiaans sausje: ‘Talloze mensen die The Dark Ages hebben gezien vragen me: Milo, is er iets mis met je vader?’
Het rauwe in Something Raw kan allerlei dingen betekenen. De eerste gedachte is misschien iets ruigs, als in het effect van schuurpapier op de huid of de ravage die een olifant achterlaat in de porseleinkast. Maar ruig is een afgeleide betekenis. Rauw betekent allereerst onbewerkt en vers. Er spreekt een zekere hoop uit de combinatie van ruig en rauw: kunstenaars die als…
Drie mongolen die Mongolen spelen. Dschingis Khan, de openingsvoorstelling van Something Raw, is provocerend en consequent. Met deze voorstelling van het Duitse theatercollectief Monstertruck, of het eveneens uit Berlijn afkomstige Man Power Mix van Sheena Mcgrandles en Zinzi Buchanan, doet het festival Something Raw zijn naam eer aan. Something Raw is een festival waarin de Amsterdamse theaters Frascati, De Brakke…
Zoals ik in mijn eerdere artikel over de Nederlandse Dansdagen schreef, won choreograaf Loïc Perela dit jaar de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Maastricht. Het leverde hem 12.000 euro op om in zijn nieuwe project HASHTAG te steken. De toekenning van de prijs heeft sommige eerdere winnaars op weg geholpen (Monique Duurvoort, Joost Vrouenraets, Erik Kaiel, Muhanad Rasheed, Joeri Dubbe,…
Begin maart ging The Great War Machine, het nieuwe stuk van regisseur Joachim Robbrecht, in première in Theater Frascati. Een week eerder was in de Rotterdamse Schouwburg Swamp Club te zien, van de Franse regisseur Philippe Quesne. Beide voorstellingen gaan in op het huidige politieke klimaat. Waar Swamp Club uitdrukkelijk zwijgt over de wereld die het ter discussie stelt, is The Great War Machine juist een rethorisch spektakel, opgebouwd uit citaten van TEDtalks. Beide voorstellingen laten mechanismes voelen, in plaats van boosdoeners aan te wijzen. Je vrijwillig terugtrekken of buiten gesloten worden, veel meer keuze lijkt de neoliberale orde niet toe te laten. Van verzet is geen sprake.
De kinderen stellen zich één voor één voor. Ze bouwen sets, maken muziek en spelen scènes. Er is een catastrophe op handen. Ze speculeren losjes: word het een nucleaire of biologische aanval, een vliegtuig of een raket, een tsunami of een bombardement? In Next Day, afgelopen weekend bij Theater Frascati te zien, oefenen zij op een aanval van ‘aliens’. Dat…
Deze vrijdag breken op Radio Futura leden van Dood Paard en tg STAN zich het hoofd over wat kunst is, en hoeveel het mag kosten.
Je moet echt een hardcore debatliefhebber zijn om vrijwillig naar een gesprek over educatie te willen luisteren. Toch wordt de uitzending van Radio Futura deze donderdag interessant, want het gaat over Radicale Educatie en hersenen. Hersenen zijn hot, dankzij Dick Swaab en inzichten uit brain based teaching.
Het barst los tijdens het Nederlands Theater Festival en gaat nog langer door. Frascati 4 wordt drie weken lang geannexeerd door de liveradioshow Radio Futura – De Stem van de Toekomst. Eén van de Radio Futuristas, Heske van den Ende, legt hieronder even uit waarom je ook vooral online moet meeluisteren.
Holland Festival
‘The Pyre’, de nieuwste voorstelling van de internationaal rijzende ster Gisèle Vienne, lijkt aanvankelijk minder verontrustend dan haar eerdere werk. Stukken als ‘Jerk’ (2008), gebaseerd op het waar-gebeurde verhaal van een jonge seriemoordenaar, en ‘This is how you will disappear’ (2010), met een donker bos in de hoofdrol, waren slechts op enkele plekken in Nederland te zien. Hopelijk brengt dit optreden tijdens het Holland Festival daar verandering in. Gisèle Vienne studeerde ooit harp, daarna filosofie en is uiteindelijk als poppenspeler opgeleid. Maar Vienne ziet zichzelf vooral als een beeldend kunstenaar die werkt met tijd, op een podium, waar verschillende ritmes, motieven en figuren samenkomen.
Holland Festival
Deze maand staat in het teken van het Holland Festival. Cultuurpers doet vrijwel dagelijks verslag. Waar kijken we het meest naar uit?
Een man en een jongetje samen op het toneel zetten – het bovenlijf ontbloot; in de huidige tijd betekent dat om moeilijkheden vragen. Onze door pedofilie-schandalen verzadigde blik laat nog maar weinig heel van de intimiteit tussen wat ook vader en zoon, broers of vrienden zouden kunnen zijn. Maar ‘Victor’ van choreograaf Jan Martens en regisseur Peter Seynaeve is geen brave, politiek correcte herstel-operatie. In hun zoektocht naar een liefdevolle blik op de relatie tussen man en kind, zoeken zij ook consequent de grenzen van het toelaatbare op.
Something Raw is al meer dan tien jaar een van de weinige plekken in Nederland, waar de vraag naar artistieke en maatschappelijke urgentie van het lichaam op de bühne wordt uitgezocht, met alle lol en risico van dien. Veel voorstellingen worstelden met de ‘impasse van het vertoon’: zijn mensen dan louter dingen geworden om naar te kijken? Porno is het…
Het Amsterdamse gezelschap Dood Paard vertaalde zelf Shakespeare’s ‘Othello’ en zwaait met ‘Bye Bye’ de bard uit. Het eigenzinnige collectief brengt een anderhalve uur durende actuele zedenschets en zielenspiegel, waarin wijzen naar ‘De Ander’ centraal staat. Shakespeare’s stukken worden nogal eens heel eerbiedig opgevoerd. . De bewierookte ‘bard’ uit Stratford-upon-Avon heeft de Engelse taal bovendien talloze uitdrukkingen geschonken die tot…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.