Fringe Festival blijft verrassen met intieme Iris Brunette en indringende Ik geloof #tf2010

Er is geen benul van tijd als je plaats neemt. Het is donker. De ruimte lijkt een café, met vier tafeltjes en daar omheen stoelen. Verwacht geen achteroverleun-voorstelling, want iedereen is onderdeel van het stuk. Het intrigerende Iris Brunette laat je geen toeschouwer zijn, maar geeft je een rol. Vrees niet dat je opeens het podium op moet. Vanaf je stoel ben je van invloed op het stuk. Actrice Melanie Wilson laat je kiezen welke kant we op gaan. Blijven we hier wachten of lopen we door? Gaan we links of rechts? Vertrouwen we die persoon of niet? De ruimte waarin je zit voelt veilig. Gelukkig maar. Want een uitgang is er niet; weglopen kan niet. Maximaal twintig toeschouwers zijn getuige van dit verhaal dat je meevoert door de tijd. Wilson vertelt en betrekt je optimaal bij het verhaal. Een intiemere voorstelling is bijna niet mogelijk, denk ik. Maar in het Veemtheater is ook Ik geloof te zien. Een performance waarbij ik in een grote kubus sta. Op de grond ligt zand. Op twee wanden wordt een gezicht geprojecteerd dat tegen mij begint te praten. Om de beurt, in fragmenten. De mensen op de wereld kunnen veel meer aan elkaar hebben, maar iedereen leeft voor zichzelf. Het kan zijn dat wij elkaar nooit meer ontmoeten, wordt er tegen me gezegd. De projecties gaan uit en een gloeilamp in de kubus gaat branden. Ik voel me bekeken, maar zie geen mensen buiten de kubus. Dan toch. Ook buiten de kubus gaat een gloeilamp branden. Vaag zie ik de jongeman van de projectie in de ruimte buiten de kubus. Hij kijkt mij aan. Hoe is het om mens te zijn? Waar geloof je in? De een op een-aanpak is indringend en laat me nog enige tijd nadenken. Anoniem blijven als in een grote zaal is er hier niet bij. De Fringe blijft verrassen. Beide voorstellingen gezien op maandag 6 september 2010. Iris Brunette werd vorig jaar gekozen tot beste productie op het Dublin Fringe Festival en was te zien tot en met 6 september 2010. Ik geloof is nog tot en met 11 september 2010 te zien op de Fringe. Foto: Ik geloof.