Anne Teresa De Keersmaeker en Solal Mariotte dansen Brel in Avignon: ‘Geen middenweg, maar radicaal en extreem.’
Een zonovergoten pleintje, op het heetst van de dag. Doodstil is het, tijd voor een dutje. Maar dan, zie, in het zinderende middaglicht danst een meisje, ze draait rondom haar as, rond en rond, alsof haar leven ervan afhangt. Jacques Brel, hij bezong de danseuse. Vrouwen van twintig jaar, dertig, zeventig wel, dansend, zonder iets te zeggen, een geliefde die…
